Een grote stad uitrijden is zelden een aangename ervaring
maar in Belgrado valt dat best mee. In Servië is het verkeer opmerkelijk veel
minder druk dan bij ons, zelfs op een spitsuur. Eenmaal we de brug over de
Donau zijn gepasseerd zien we weer een bordje van de R6 Europese fietsroute. We
wagen het er nog eens op om het te volgen. We komen terecht op een dijkpad dat
door de hevige regens van de voorbije dagen is herschapen in een slijkerig pad.
Zodra we een mogelijkheid hebben keren we terug naar de grotere weg. De
weersvoorspellingen waren alvast juist. Het is gestopt met regenen, de zon
krijgen we vandaag nog wel niet te zien en het is nog behoorlijk frisjes.
Eindelijk kunnen we vandaag weer eens kamperen. Het is een kleine camping waar
haast uitsluitend Serviërs een buitenverblijfje hebben of vast verblijf. De
mensen zijn vriendelijk en zeer behulpzaam. Bij het onthaal kregen we al meteen
twee stoelen. Wanneer ze zien dat we onze borden op onze schoot moeten zetten
bij het eten komt een vriendelijke man ons meteen ook een tafel aanbieden én
enkele aardbeien.
Na het slijk van vanochtend hebben onze fietsen weer een poetsbeurt nodig. Het is hardnekkig slijk dat er precies blijft aanplakken als cement.
Na het slijk van vanochtend hebben onze fietsen weer een poetsbeurt nodig. Het is hardnekkig slijk dat er precies blijft aanplakken als cement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten