Vannacht
hadden we een Tetrabrik met fruitsap in het diepvriesvak van de
koelkast laten zitten, waardoor het volledig bevroren was. We binden het
achterop de fiets maar wanneer we het tegen de middag willen opdrinken,
is het niet alleen gesmolten, maar ook al te warm geworden.
De laatste dagen fietsen we langs kleinere wegen. Die zijn rustiger maar daarom niet veiliger, want al enkele keren konden we zien hoe men op het asfalt met een spuitbus de omtrek van een verongelukte bromfiets had getekend. Eén keer was er zelfs een lichaam afgetekend. Allemaal beelden die niet zo goed zijn voor ons veiligheidsgevoel. We zien ook opvallend veel doodgereden ratten op de weg. Het krioelt hier dan ook van de ratten, geen wonder met al het afval langs de weg. We hebben zelfs eens een rat gezien in een klein winkeltje tussen een stapel koekjesdozen.
Al verschillende dagen zijn we een gehandicapte man voorbijgereden. Zijn benen zitten in een zeer onnatuurlijke manier op zijn rug gedraaid. Hij ligt op zijn buik op een houten plank met daaronder vier kleine wieltjes. Aan zijn handen draagt hij een paar slippers, en om vooruit te komen moet hij zich met de handen vooruitduwen op het asfalt. Hij komt maar moeizaam vooruit. Het blijft ons dan ook een raadsel dat die man al verschillende dagen even ver vooruit is kunnen komen als wij met onze fietsen.
Omdat het waarschijnlijk onze laatste keer is dat we nog eens aan de kust van Vietnam verblijven, zoeken we in Long Hai een hotel dicht bij het strand en boeken we meteen voor twee nachten zodat we morgen nog eens van de zee kunnen genieten.
Karaoke is zeer populair bij de Vietnamezen ook al hebben wij al vaker moeten aanhoren hoe verschrikkelijk vals ze wel kunnen zingen, oordeel zelf maar in onderstaande filmfragmentjes.
De laatste dagen fietsen we langs kleinere wegen. Die zijn rustiger maar daarom niet veiliger, want al enkele keren konden we zien hoe men op het asfalt met een spuitbus de omtrek van een verongelukte bromfiets had getekend. Eén keer was er zelfs een lichaam afgetekend. Allemaal beelden die niet zo goed zijn voor ons veiligheidsgevoel. We zien ook opvallend veel doodgereden ratten op de weg. Het krioelt hier dan ook van de ratten, geen wonder met al het afval langs de weg. We hebben zelfs eens een rat gezien in een klein winkeltje tussen een stapel koekjesdozen.
Al verschillende dagen zijn we een gehandicapte man voorbijgereden. Zijn benen zitten in een zeer onnatuurlijke manier op zijn rug gedraaid. Hij ligt op zijn buik op een houten plank met daaronder vier kleine wieltjes. Aan zijn handen draagt hij een paar slippers, en om vooruit te komen moet hij zich met de handen vooruitduwen op het asfalt. Hij komt maar moeizaam vooruit. Het blijft ons dan ook een raadsel dat die man al verschillende dagen even ver vooruit is kunnen komen als wij met onze fietsen.
Omdat het waarschijnlijk onze laatste keer is dat we nog eens aan de kust van Vietnam verblijven, zoeken we in Long Hai een hotel dicht bij het strand en boeken we meteen voor twee nachten zodat we morgen nog eens van de zee kunnen genieten.
Karaoke is zeer populair bij de Vietnamezen ook al hebben wij al vaker moeten aanhoren hoe verschrikkelijk vals ze wel kunnen zingen, oordeel zelf maar in onderstaande filmfragmentjes.
Het strandleven op Long Hai Beach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten