Oma en opa op wereldreis: 2016-01-30 Een spannende boottocht.

We zouden in twee dagen van Battambang naar Siem Reap kunnen fietsen, maar van een Duitse fietser die we eerder tegenkwamen, weten we dat het eerste deel zeer druk is, en daarna een heel lang zeer saai stuk. Vandaar dat we beslist hebben van het niet te fietsen maar een boot te nemen.
De boot vertrekt om 7u voor een tocht van ruim 8u over een afstand van 115km, grotendeels langs de Sangker rivier, en dan over het Tonle Sap meer. Het is een hele klus om onze bagage, en daarna nog onze fietsen, op de boot te krijgen want we moeten alles naar beneden dragen via een gammele lange trap . De Sangker rivier is een zeer grillige en bochtige rivier, met vaak echte haarspeldbochten. Het is bovendien droog seizoen waardoor het waterpeil zeer laag is. Er is zeer veel stuurmanskunst nodig om de boot doorheen de opeenvolging van bochten gemanoeuvreerd te krijgen, zonder vast te lopen. Geregeld schuren we over de bodem van de rivier. Een man moet vooraan op de boeg gaan staan om, met behulp van een paal, de boot in de juiste richting te duwen. Een Nederlands koppel dat deze boottocht ook gemaakt had, maar dan in de andere richting, vertelden ons dat zij geregeld uit de boot en in het water moesten om de boot weer vlot te duwen. Wij hebben dan het geluk dat we een betere stuurman hebben. Wij hoeven er geen enkele keer uit. Het blijft hoe dan ook een zeer spannende tocht, en we vragen ons af of de aftandse motor het wel gaat volhouden. Meermaals maakt hij een oorverdovend en beangstigend geluid. Als we eens rondkijken in onze boot, zien we dat de meesten er toch niet erg gerust in zijn.
Aan de rand van de rivier staan mannen met netten te vissen of controleren ze hun fuiken. Vrouwen nemen een bad of doen de was, terwijl kinderen het leuk vinden om in de modder te spelen. Naarmate we dichter bij het meer komen, wordt de rivier breder en dieper, en op het water verschijnen de eerste ‘floating villages’. Bij aankomst meert de boot aan, niet aan een steiger maar gewoon langs de oever, en dan moeten we nog eens stevig omhoog klimmen tot aan een onverharde weg. Met onze fietsen en al onze bagage wordt het weer een heel geklauter. Een Cambodjaan helpt mij spontaan, en loopt samen met mij enkele keren de dijk op en af. Ik ben maar al te blij dat hij ons wil helpen, en als dank geef ik hem met veel plezier 2$; voor hem waarschijnlijk veel geld voor het weinige dat hij er moest voor doen. MJ kan ondertussen dan ook bij de al boven gebrachte bagage blijven. Wanneer ik voor de laatste keer naar boven kom, roept ze dat er nog een fietstas achter is. Volgens de bemanning van de boot is alle bagage eruit. Ik ga terug de boot op en vind de ontbrekende tas onder een dekzeil. Gelukkig maar, of MJ kon zich een nieuwe garderobe aanschaffen, want het was haar kledingtas.
In Siem Reap nemen we voor enkele dagen onze intrek in een guesthouse, zo te zien in het hart van het toeristische deel van de stad.