2015-05-31 Foute kaart, foute beslissing

In de eerste 33km moeten we door 18 onverlichte tunneltjes fietsen. De lengte varieert van 50m tot 278m. Uit veiligheidsoverweging zetten we ons achterlicht op automatische stand en trekken onze fluovestjes aan.
Tijdens een tussenstop bekijken we onze kaart nog eens. We zien dat er een camping zou kunnen liggen op een plaatst die gunstiger ligt zowel voor de etappe van vandaag als morgen. Een ding doet ons nog twijfelen: op de kaart staat een gele weg die ik niet terugvind in mijn GPS. We gaan er van uit dat de kaart wel eerder juist zal zijn dan mijn GPS en wagen het er op om onze plannen voor vandaag te herzien. Helaas voor ons was de kaart fout en bestaat de weg wel degelijk niet. Daardoor zijn we genoodzaakt ons traject nog eens te verleggen. De enige mogelijkheid die we nog hebben is tot het stadje Negotin rijden maar dan wel langs een behoorlijk zwaar traject. Er moet veel bergop gereden worden en vaak kilometers lang aan 8% (op de kaart staat wel 10% maar dat is volgens ons aanvoelen overdreven). We hadden afgesproken om proberen te skypen met onze kinderen en kleinkinderen om 17u30. We bereiken nog net op tijd een hostel waar we meteen op het onbeveiligd internet kunnen.
Vandaag zijn we onderweg nog twee trekkers tegengekomen, een Duitser die op weg is van Istanbul naar Duitsland en een jonge man uit Brugge die al meer dan twee maanden onderweg is richting Turkije.
Servië is een zeer goedkoop land om door te reizen. Je mag de prijzen van voeding en overnachtingen delen door twee en soms nog minder vergeleken met de prijzen thuis.
Morgen trekken we richting Bulgarije.

2015-05-30 Het mooiste stukje Donau

Wanneer ik om 6u30 mijn dagelijks verslagje begin te schrijven krijg ik al meteen een koffie aangeboden.
In Banatska Palanka moeten we meer dan een uur wachten op de ferry om ons over de Donau te zetten. De overtocht zelf duurt ook nog eens 45 minuten. We hebben al veel langs de machtige Donau gefietst. De Donau Radweg in Duitsland vonden we maar niks, het stuk in Oostenrijk vonden we al veel mooier maar het mooiste stukje hebben we zonder meer vandaag gefietst, ontroerend mooi en naar het einde van de dag zelfs spectaculair. De Donau is hier zo breed dat je eerder de indruk hebt langs een meer te fietsen dan een rivier. De Donau vormt hier ook de grens tussen Servië en Roemenië.
Het was de bedoeling om vandaag te kamperen op een camping een twintigtal kilometer voorbij Golubac. In Golubac doen we onze inkopen voor het avondeten. Ik informeer voor de zekerheid nog eens of er verderop wel degelijk een camping is. Er is een camping maar men is niet zeker of ze al bruikbaar is. Men raad ons aan eerst te informeren bij de eigenaar die enkele kilometers voor de camping een restaurant uitbaat. De eigenaar zegt dat de camping open gaat om 17u. Het is pas 15u15, veel te vroeg dus en we drinken dan nog maar een biertje in het restaurant. Wanneer we een uurtje later toch al aankomen op de camping blijkt dat we er wel al meteen terecht konden en ons tentje al hadden kunnen opzetten. Andere gasten komen ons al meteen waarschuwen dat er geen water is op de camping. Op zich vinden we dat niet zo erg, dan nemen we maar eens geen douche. Om 18u komt er een dame langs met een papier dat elk van ons moet invullen. Dan wil ze ook nog eens 700 dinar vragen, gewoon om daar ons tentje te mogen neerzetten voor de nacht. Dat vinden we schandalig veel voor een camping waar niet de minste voorziening is. Bovendien vinden we toch dat de eigenaar ons voorafgaandelijk had kunnen vertellen dat er geen water was. Puur uit principe weiger ik die 700 dinar te betalen. Dan pak ik nog liever ons tentje weer in om enkele kilometers verderop een goedkope kamer te huren. We waren net bezig met het avondeten. We eten ons bord leeg, doen nog de afwas, pakken alles weer in en rijden gewoon verder tot Dobra waar er een vriendelijke dame ons een kamer aanbied met alles er op en eraan, inclusief internet en een soort van cake als verwelkoming. Ik krijg haar wel met moeite uitgelegd dat we geen avondeten meer moeten hebben.

2015-05-29 De gastvrije Serviërs

Om 8u zitten we al weer op de fiets en toch hebben we de klok rond geslapen. Het wordt een mooie fietsdag, mooi weer, aangename rustige wegen, geen spectaculair maar toch boeiend landschap en onderweg enkele leuke dorpjes.
Wanneer we ’s middags op een bank in een parkje zitten te picknicken stop er een man op de fiets. Hij haalt een plak chocolade uit zijn tas en geeft ze ons met de woorden ‘Welcome’. Servië begint ons steeds meer te bevallen.
Onderweg komen we uit de andere richting nog twee trekkers tegen. Het is een jong Frans koppeltje. Ze hebben twee jaar gewerkt voor een Frans bedrijf met een vestiging in Istanbul. Hun werk zat er op, ze hebben zich twee fietsen en het nodige kampmateriaal aangekocht in Istanbul en zijn nu op weg naar Parijs. Het is hun allereerste fietstocht en ze zijn al meteen gebeten door de microbe en weten nu al met zekerheid dat er nog meerdere tochten zullen volgen.
In Bela Crkva, wat witte kerk betekend, zijn er talrijke meertjes met meerdere campings. We kiezen voor de eerste camping. We krijgen al meteen bij aankomst een tas koffie aangeboden en even later komt de eigenaar nog eens langs met twee halve liters bier. De man spreekt vlot Engels en wil heel graag een praatje met ons maken. Hij is de camping pas sinds vorig jaar opgestart en wil vooral weten wat onze ervaringen zijn met andere campings in Servië.

21015-05-28 Na regen komt…

Een grote stad uitrijden is zelden een aangename ervaring maar in Belgrado valt dat best mee. In Servië is het verkeer opmerkelijk veel minder druk dan bij ons, zelfs op een spitsuur. Eenmaal we de brug over de Donau zijn gepasseerd zien we weer een bordje van de R6 Europese fietsroute. We wagen het er nog eens op om het te volgen. We komen terecht op een dijkpad dat door de hevige regens van de voorbije dagen is herschapen in een slijkerig pad. Zodra we een mogelijkheid hebben keren we terug naar de grotere weg. De weersvoorspellingen waren alvast juist. Het is gestopt met regenen, de zon krijgen we vandaag nog wel niet te zien en het is nog behoorlijk frisjes. Eindelijk kunnen we vandaag weer eens kamperen. Het is een kleine camping waar haast uitsluitend Serviërs een buitenverblijfje hebben of vast verblijf. De mensen zijn vriendelijk en zeer behulpzaam. Bij het onthaal kregen we al meteen twee stoelen. Wanneer ze zien dat we onze borden op onze schoot moeten zetten bij het eten komt een vriendelijke man ons meteen ook een tafel aanbieden én enkele aardbeien.
Na het slijk van vanochtend hebben onze fietsen weer een poetsbeurt nodig. Het is hardnekkig slijk dat er precies blijft aanplakken als cement.

2015-05-27 Ook onze waterbestendigheid wordt danig op de proef gesteld.

Ik kan me niet herinneren dat we op een van onze vele eerdere trektochten gedurende zo’n lange periode af te rekenen hadden met regenweer. Ook vandaag moeten we weer eens vertrekken in de gietende regen. Grote plassen aan de rand van de weg waar wij moeten fietsen maakt het haast onmogelijk om mogelijke gaten in het wegdek te zien. Bovendien rijden we langs een weg waar het behoorlijk druk is en er als fietser geen uitwijkmogelijkheden zijn. Gevaarlijk en onverantwoord om zo nog verder te blijven fietsen. Na amper 10km houden we het voor bekeken en besluiten om verder de trein te nemen naar Belgrado. Omdat we het gebroken Engels van de man aan het loket moeilijk verstaan weten we niet precies wanneer er een trein richting Belgrado komt. Uiteindelijk moeten we nog anderhalf uur wachten. Met twee zwaar bepakte trekkersfietsen de trein nemen is altijd een stresserend gedoe, vooral omdat je al de bagage van de fietsen moet halen en dan alles nog in de trein moet krijgen waar alles in een smal gangetje moet gans achteraan de trein. Gelukkig is Belgrado de allerlaatste halte van de trein en kan het uitstappen wat rustiger verlopen. De poetsploeg stond al klaar maar liet ons rustig uitstappen.
Wanneer we in de namiddag nog eens op restaurant gaan moeten we toch wel enige tijd wachten op ons eten. Al die tijd zit er aan het tafeltje naast ons een vrouw die ons plotseling aanspreekt en met een perfect Hollands accent vraagt of wij Nederlands praten. Haar verhaal: ze is afkomstig uit Kosovo, is 25 jaar geleden met haar man naar Nederland vertrokken voor zijn werk. Later brak de oorlog uit in ex-Joegoslavië en zijn ze in Nederland blijven wonen , pas nu is ze, ondertussen gescheiden van haar man, teruggekeerd naar Servië om hier een nieuw bestaan op te bouwen.

2015-05-26 Dobra dan

Vanochtend zijn we toch nog eens droog vertrokken. De lucht is hoogzwanger van nieuwe regenbuien maar het blijft droog tot we Novi Sad binnenrijden en het water weer met bakken uit de lucht valt. We hadden gehoopt weer te kunnen kamperen maar dat valt weer eens letterlijk in het water.
In Novi Sad spreekt een jong meisje ons aan in het Engels: 'You are from Belgium?'. Ze heeft ons vlagje herkend. Ze heeft zelf enkele maanden in Menen gewoond. Vergeleken met de Hongaren zijn de Serviërs minder afstandelijk. Ze spreken je sneller aan en het begint telkens met de verwelkoming ‘dobra dan’. Bevoorrading is geen probleem want je vind overal wel winkeltjes.

2015-05-25 Geslaagde waterbestendigheidstest

Ons tentje, een Nordland 3SI van Nordisk, is vannacht met glans geslaagd voor de waterbestendigheidstest. Het begon gisterenavond met een onweer en daarna heeft het de godganse nacht onophoudelijk geregend. De regen weet van geen ophouden. Voor de komende twee dagen word nog meer regen verwacht. Vanwege de weersomstandigheden besluiten we onze planning nog eens te herzien. We wilden vandaag tot Novi Sad rijden maar maken er dan toch maar een ultra korte etappe van 18km tot in Sombor van, waar we in de gietende regen op zoek gaan naar een kamer.
Voor het eerst gaan we niet zelf koken maar gaan op restaurant. Voor elk een gigantisch grill-mix met een fles wijn van een liter en dat alles voor amper 20 euro. We hebben in een keer genoeg vlees verorberd voor minstens drie dagen. Voor de rest van de dag genieten we van de luxe van een hotelkamertje, zeg maar cocoonen.

2015-05-24 Eerste echte grenscontrole

Alle was gedaan, fietsen gepoetst en gesmeerd, ik nog eens glad geschoren, voldoende proviant om het pinksterweekend door te komen. We zijn dus op en top klaar voor het laatste stukje in Hongarije en de overgang naar Servië.
In de eerste 15km moeten we nog een bergzone over. Daarna daalt het langzaam naar het dal van de Donau, maar dan wel meer dan stevig golvend waardoor er toch nog vaag stevig en/of lang moet geklommen worden.
Landschappelijk vinden we het traject van vandaag tussen Komló en Mohacs het mooiste van gans Hongarije. Het is pittig maar volop genieten.
We dachten met onze laatste 630 HUF (2,10 euro) toe te komen tot in Servië maar vergeten wel een ding. In Mohacs moeten we nog een overzetboot nemen over de Donau. Ik zal dus toch nog eens 2000 HUF uit de muur moeten halen. In een cafeetje op enkele kilometers van de grens drinken we nog een laatste pint en de resterende Forints doe ik cadeau aan de caféeigenaar.
De grensovergang van Hongarije naar Servië is de eerste die me niet onberoerd laat. Mogelijk is het omdat dit de eerste grensovergang is waar er echte controle is en we in een land terecht komen waar we nog nooit eerder waren.
We hebben zo onze twijfels of er in Bezdan wel degelijk een camping zal zijn. Eerst moeten we even zoeken naar een bank waar we Servische Dinars kunnen opnemen en dan op zoek naar een mogelijke camping. En ja hoor, ze is er wel degelijk. Het is een eerder primitieve camping maar meer dan voldoende voor ons. In het receptielokaaltje, waar ik op dit eigenste ogenblik mijn verslagje schrijf, speelt er op de achtergrond typisch Servische volksmuziek. Wat moet een mens nog meer hebben om in de stemming te geraken. Ik geraak er haast door geëmotioneerd.

2015-05-23 Moessonregens in Hongarije?

In onze planning hadden we wel rekening gehouden met de moessonregens in zuid-oost Azië maar niet dat we ze al in Hongarije zouden tegenkomen.

Ook vannacht stonden de hemelsluizen wijd open. We krijgen onze kleren nog maar amper gedroogd. Voor de derde dag op rij vertrekken we weer eens in regenuitrusting. Gezien de aanhoudend slechte weersomstandigheden verleggen we ons traject nog eens en wijken we uit naar een camping waar we eventueel nog een bungalow kunnen huren.
Gelukkig stopt het in de loop van de voormiddag eindelijk toch nog eens met regenen en de zon komt zelfs al eens tevoorschijn. Vermits het maar een relatief korte etappe is zijn we al vrij vlug op de camping. We informeren naar de prijs van een bungalow. 12000 HUF (40 euro) vinden we toch wat veel. We gaan dan toch maar even op  zoek of er geen droog plaatsje te vinden is waar we ons tentje kunnen opzetten.  Op de camping is er ook een wasmachine en we profiteren er van om eens een uitgebreide was te doen. Een droogkast is er niet en we hangen onze was dan maar op aan een waslijn onder een afdak. Wanneer we in de namiddag nog eens naar Komló fietsen om de nodige inkopen te doen) voor het weekend (een ommetje van 10km) krijgen we nog een serieuze bui over ons hoofd, dat beloofd voor onze was,  maar wanneer we terug op de camping aankomen en het alweer is opgeklaard blijkt alles toch droog te zijn.
Komló is onze laatste stop in Hongarije, morgen hopen we tot in Servië te geraken.

2015-05-22 De berg die gaat liggen

Voor het eerst sinds we thuis vertrokken slapen we eens niet in ons tentje maar in een lekker warm en zacht bed, maar merkwaardig genoeg hebben we deze nacht voor het eerst lang wakker gelegen in ons bed.
Nu we er de gelegenheid toe hebben profiteren we er van om eens een stevig ontbijt klaar te maken, omelet met champignons en enkele vergeten tomaatjes.
Al van bij het vertrek is het al weer aan het regenen en dat zal weer eens voor zowat de ganse dag zijn. Maar niet alles is kommer en kwel want we kunnen toch nog genieten van de noorderwind die ons een duwtje in de rug geeft.
Als fietser is het makkelijker fietsen als je de hellingen op voorhand goed kan inschatten. We hebben al veel ervaring op dat vlak maar toch gebeurt het nog eens dat je het anders inschat. Soms heb je de indruk dat het hooguit vals plat is en moet je toch in een klein verzet gaan fietsen. Op andere momenten heb je soms de indruk dat er een stevige helling op komst is maar als je er dan eenmaal aan begint is het veel makkelijker dan verwacht. MJ heeft hiervoor een mooie uitdrukking: ‘het is alsof de berg plots gaat liggen’. Mooier kan ik het niet uitdrukken.
Na weer zo’n kletsnatte dag opteren we weer voor een dak boven ons hoofd. Op de camping in Igal hebben ze hutjes die op zich erg primitief zijn maar met de huidige weersomstandigheden voor ons meer dan welkom.

2015-05-21 Slecht weer

Door de zware omstandigheden van gisteren hebben we geen brood kunnen kopen voor het ontbijt. In de keuken waar men al bezig is met het voorbereiden van het eten van een groep jongeren die in de hutten logeren gaat MJ vragen of ze wat brood kan kopen. Kopen hoeft niet, ze krijgt gratis meer dan voldoende brood mee.
Na de massale regen van gisterenavond zien we het niet meer zitten om vandaag nog langs boswegen te fietsen. Ik doe dan ook mijn uiterste best om via verharde wegen tot het Balaton meer te geraken. De vorige dagen was het tussen 25° en 30° warm, vandaag is het nog amper de helft en bovendien regent het zowat de ganse dag. Over het traject zelf mogen we niet klagen wat het is maar een korte etappe en het gaat blijkbaar overwegend bergaf tot aan het Baloton meer, met wind in de rug. Aan het meer zijn er campings zat maar na al die koude regen zien we het toch niet meer zitten om ons tentje nog op te stellen en kiezen voor een kleine chalet op een camping vlak aan het meer. Voor ons nu al ervaren als ongekende grote luxe. We gaan nog even inkopen doen in een vlak nabijgelegen winkel en trekken ons daarna terug in onze chalet om te genieten van al dat comfort.

2015-05-20 Een helse dag

Voor het eerst krijgen we weer een heuvelachtig parcours. Meer zelfs, bij kilometer 22, in Pannonhalma krijgen we zelfs een eerste meer dan stevige beklimming onder de wielen geschoven. Boven op de top is er een Bisschoppelijk Paleis. Wij hebben vandaag geen tijd voor de Bisschop en sjezen meteen weer naar beneden. Op 20km van onze bestemming wil mijn GPS me langs een bosweg leiden die volledig is afgesloten voor privé. We gaan het even navragen en er blijkt nog een andere bosweg te zijn naar Varoslöd. In het begin is het nog een wegje in asfalt met heel veel putten en later gaat het over in grintweg. We rijden door een gigantisch groot bos en zonder de hulp van mijn GPS zouden we er misschien nooit uitgeraakt zijn. Op de koop toe krijgt MJ nog af te rekenen met een technisch probleem. Een van de bouten waarmee haar bagagedrager is bevestigd is losgekomen. Het is een probleem waarmee we vertrouwd zijn en binnen de kortste keren heb ik weer een nieuwe bout bevestigd. Om uiteindelijk uit het bos te geraken moeten we nog gedurende 1,5km langs een verwilderd bospad lopen, maar uiteindelijk bereiken we toch weer de bewoonde wereld. Het is al 18u45 wanneer we onze bestemming bereiken. We waren 11u onderweg voor een etappe van 107km. Het is geen echte camping maar eerder een park waar ook groepen terecht kunnen in hutten. De dame aan de receptie stelt eerst voor dat we ons tentje ergens opstellen op een helling. Dat zien we niet zitten en uiteindelijk mogen we ons tentje opstellen aan de rand van een speelplein. Voor het koken kunnen we terecht onder een afdak en gelukkig maar want even later breekt er een onweer los met veel wind en vooral bakken regen. Binnen de kortste keren staat het speelpleintje onder water. Gelukkig staat ons tentje op een ietwat hoger gelegen gedeelte.

2015-05-19 Tweede valpartij

De camping In Petronell-Carnuntum is wel wat lawaaierig vlak naast een treinspoor en een druk bereden viaduct. Gelukkig hebben wij daar niet al te veel last van.
Vandaag gaan we drie landen aandoen: we verlaten Oostenrijk, komen in Slowakije en voor we het merken zijn we in de loop van de namiddag al in Hongarije. We zitten nog steeds met van die lastige ‘poepkesetappes’ (vlakke etappes waarbij je van de eerste tot laatste meter moet trappen en die vooral belastend zijn voor het zitvlak). De wind zit weer tegen maar gelukkig keert de wind in ons voordeel bij de laatste 35km tot Györ.
We fietsen meestal over een fietspad dat zijn beste tijd heeft gehad. Op amper een kilometer van de camping komt er uit tegengestelde richting een dame gefietst. Ik zie dat er aan haar kant van het fietspad een enorm gat is in het wegdek en wil haar nog zoveel mogelijk ruimte geven om er langs te fietsen. Helaas kom ik hierbij zelf in een putje terecht, verlies de controle over mijn stuur en kom zelf ten val. Gevolg: slechts een vuile knie en een scheur in de tentzak. Dus al bij al hebben we weer eens veel geluk gehad.
De camping in Györ is wat je kan noemen een zeer kleine stadscamping maar voor ons is het weer eens een luxe camping. Supermarkt in de buurt en een keukentje waar je uitgebreid kunt kokkerellen, tuinstoelen en tafel, koelkast, microgolf, droogrek,…

2015-05-18 Een lange dag

In Tulln vinden we vrij snel een matrasje voor MJ, in een Intersport winkel voor slechts 19,99 euro, als dat maar niet té goedkoop is.
Tot Wenen is het heerlijk fietsen, zelf de doortocht door de stad verloopt zeer vlotjes met slechts één enkel verkeerslicht. Maar, de miserie begint pas na de hoofdstad. Lange vlakke rechte fietspaden met meestal wind op kop en dat gedurende zo’n 50 km. Het wordt uiteindelijk een lange en slopende dag. Op de koop toe is er ook geen mogelijkheid meer in Petronell-Carnuntum om inkopen te doen. We moeten het dus maar stellen met ons noodrantsoen, wat niet wegneemt dat we toch nog lekker kunnen eten, al is het waarschijnlijk een recept waar de meesten thuis hun neus zouden voor op halen.

2015-05-17 Die Schönen Blauen Donau

Vergeleken met de Donau in Duistland bevalt de Donau Radweg in Oostenrijk ons veel beter, veel meer afwisseling en veel mooier traject.
MJ heeft een blaasje ontdekt in haar slaapmatje van Thermarest. Een van de komende dagen kunnen we dus best op zoek gaan naar een nieuw matrasje. Het toeval wil dat Nensie twee jaar geleden op precies dezelfde camping ook te maken kreeg met een blaas in haar matrasje. Helaas, vandaag is het zondag en zullen we elders op zoek moeten naar een nieuw matrasje.
Net zoals twee jaar geleden komen we weer eens terecht op de kleine familiale camping in Traismauer, een echte aanrader voor trekkers want je hebt hier werkelijk alle comfort, zelfs een kleine ingerichte keuken.

2015-05-16 Een dag uit het leven van een trekker.

·        6u30 Opstaan / Toilet / Ontbijt / Inpakken / Tentje afbreken / Alles op de fietsen laden

·        7u53 Vertrek camping

·        7u57 (1km) Inkopen voor picknick

·        8u05 Weer op de fiets

·        10u09 (34,4km) Zitvlak pauze

·        10u20 Weer op de fiets

·        10u35 (38,7km) Overzetbootje

·        10u50 (39km) Picknick

·        11u25 Weer op de fiets

·        13u29 (69,7km) Pitstop

·        13u58 Weer op de fiets

·        15u03 (88km) Aankomst camping/aanmelden

·        15u13 Tentje opzetten

·        15u29 Douchen

·        (geen kleren was vandaag)

·        16u00 Koken

·        17u15 Afwas

·        17u45 Genieten vd Donau / MJ leest een boek op haar tablet

·        18u15 Koffie

·        18u30 Logboek bijwerken (vandaag helaas geen internet)

·        20u00 Tentje in, hoofdje neer, oogjes dicht

Deze dag is een beetje atypisch qua timing omdat er geen bevoorrading was in de buurt van onze bestemming.

 

 

2015-05-15 Op weg met een ijsbeer.

Het is vandaag een stuk frisser dan de voorgaande dagen. Ik fiets de ganse dag met een extra warm fietsvest aan terwijl MJ met een truitje zonder mouwtjes fiets. Niets ongewoons, over het algemeen ben ik wel de koukleum en zij de ijsbeer.
MJ haar diesel motor is blijkbaar stilaan op gang gekomen. Vergeleken met enkele dagen geleden is haar kruissnelheid met 5km per uur gestegen. En wat betreft haar zitvlakproblemen: het ergste leed is geleden.
Onze eerste camping in Oostenrijk, in Ottensheim kennen we nog van twee jaar geleden, het is een sobere camping, maar perfect voor ons en bovendien tot nu toe de goedkoopste én ze hebben een perfect gratis internet ter beschikking.

2015-05-14 Weer een feestdag.

Vandaag is het OLH Hemelvaart, een feestdag in Duitsland. We waren er op voorbereid en hebben de nodige inkopen voor het eten gisteren al gedaan. Voor drank weten we dat we, zoals dat vaak het geval is, nog steeds terecht kunnen in tankstations. Het wordt een vrij makkelijk ritje van amper 67km tot Passau. Hiermee zit onze tocht doorheen Duitsland er zo goed als op. Morgen volgen we de Donau verder in Oostenrijk. In Duitsland heef de Donau Radweg ons maar matig kunnen bekoren. Vaak fiets je gewoon door de velden of is de rivier verborgen achter een dijk.
We hebben Duitsland doorkruist door overwegend autovrije wegen. Waar dat niet het geval was, hebben we nooit een onveilig gevoel gehad. Duitsers zijn zeer hoffelijk en houden erg veel rekening met fietsers.

 

2015-05-13 Toch nog een pijnpunt.

Het zitvlak van MJ is toch nog steeds een pijnlijk onderwerp, dermate zelfs dat ik … (niet geschikt voor gevoelige lezers).
In tegenstelling met gisteren is het wegdek van vandaag wel haast volledig geasfalteerd. Op de koop toe hebben we ook nog eens wind in de rug en gelukkig maar want waar we de etappe hadden ingeschat op 75km komen we uiteindelijk toch nog op 96km (inclusief de 8km om te gaan winkelen).

2015-05-12 Grüss God

Na de Rhein, Main, Tauber en Altmühl bereiken we nu de Donau die we nog enkele dagen zullen blijven volgen. Ik schat dat meer dan 80% van het wegdek vandaag hobbelige grintweg was en dat fietst toch minder vlot dan  asfalt.
Er wordt hier veel gefietst en net zoals bij ons veel elektrische fietsen. Velen begroeten je hier met ‘Grüss God’, wat voor ons toch nog maar vreemd in de oren klink, laat staan dat we het zelf zouden gebruiken. Met een feestdag in het vooruitzicht wordt het steeds drukker op de campings.

2015-05-11 We gokken op de GPS

Een vriendelijke Duitser biedt ons ’s morgens een tas koffie aan. We hebben ook nog een babbel met een fietsend koppeltje, afkomstig uit Engeland. Zij is op weg naar haar familie in Duitsland en haar vriend fietst verder door voor het goede doel tot Malta, waar zijn roots liggen.
We zouden vandaag graag tot een camping in Kipfenberg willen fietsen. Op papier is het via de Limes Route 108km. Na 30km fietsen vraag ik aan mijn GPS een alternatieve route uit te stippelen. Hij komt uit op een traject dat 30km korter is. Vertrouwen op een route die de GPS uitstippelt is altijd een beetje gokken, maar we wagen het erop. Een goede zet blijkt achteraf. Het is een traject waar we ten volle het volledige gamma van ons versnellingsapparaat kunnen uittesten. Op een enkele helling na van 18% is  het best de fietsen. Uiteindelijk bereiken we Kipfenberg al na amper 70km.

2015-05-10 De eerste week zit er op.

We gaan er vandaag een wat korter etappe van maken van 76km. Zo komen we nog eens op een schappelijk uur aan op de camping en kunnen we nog genieten van onze avond. Vandaag is het zondag, dus geen mogelijkheid om te winkelen. Het avondeten is bijgevolg eerder beperkt: lui-wijven-puree met gerookte haringen uit blik. Ondertussen zijn we al een week onderweg. In die zeven dagen hebben we 718km afgelegd, niet onaardig. We zijn stilaan ingereden, ook ons achterwerk begint eraan te wennen.

2015-05-09 Eindelijk wat afwisseling

De meesten fietsen graag langs het water, maar ons gaat het al snel vervelen vanwege te plat en eentonig. Gelukkig komt daar vandaag wat verandering in wanneer we Main verlaten. Volgens onze planning zouden we vandaag weer een etappe moeten fietsen van ruim 120km. De volgende dagen zouden het dan nog eens telkens meer dan 100km zijn. We gaan toch proberen wat gas terug te nemen en de volgende etappes te herbekijken. Vandaag werden het dan toch weer 112km.

2015-05-08 Bangelijk moment!

Bij het binnenrijden van Frankfurt haalt een man op de fiets mij in en spreekt mij aan: “Fiets je samen met een vrouw?”, “Ja”, “Ze ligt ginds in de bergop in de struiken”. Oei! Even schrikken, meteen omkeren en in volle sprint terug. Ik zie MJ nog net recht kruipen uit de struiken. De korte maar steile helling was haar net iets te machtig. Gelukkig beperkt de schade zich tot enkele schrammen.
Het is alsof we nog maar pas vertrokken zijn en toch zijn we al aan dag 5. Onze dagen zijn dan ook goed gevuld. Vanochtend zijn we om 8u45 vertrokken en we komen ’s avonds weer op een camping aan om 18u30. Dan tentje opzetten, boodschappen doen, douchen en koken. Wanneer de afwas gedaan is, is de duisternis reeds gevallen. Tijd voor weer een heerlijke nachtrust.

2015-05-07 Déja-vu

De komende dagen gaan we hetzelfde traject als twee jaar geleden doen op weg naar Jeruzalem. We krijgen dan ook vaker een déja-vu gevoel. Van twee jaar geleden herinneren we ons nog zeer goed dat we toen een vrij lang stuk langs de Rijn door de modder moesten ploeteren. Nu we deze keer alert zijn om er geen tweede keer in terecht te komen blijkt dat we daar helemaal niet moesten zijn en het fietspad langs een mooi geasfalteerd wegje loopt. Ook de camping in Mainz-Kastel komt ons weer bekend voor, een aangename camping met voorzieningen voor trekkers waar we ons meteen thuis voelen.
In 4 dagen tijd hebben we 408km afgelegd. Als we ons schema willen aanhouden zullen we ook de komende dagen telkens boven de 100km per dag uit komen.

2015-05-06 Hochwasser

We hadden al gemerkt dat het water van de Rijn behoorlijk hoog stond, vandaag heeft het ons enkele keren parten gespeeld omdat het fietspad langs het water op verschillende plaatsen onder water staat. De enige oplossing is een omweg maken of als het niet te erg is er gewoon door fietsen. De camping in Koblenz mag dan misschien wel precies gelegen zijn aan de samenvloeing van de Rijn en de Moezel, toch vinden we 34 euro veel geld en als je internet wil gebruiken moet je nog eens 4 euro extra betalen.

2015-05-05 Beuken tegen de wind in

Je tentje in de regen moeten opbreken is een van de vervelendste dingen bij het kamperen en vandaag hebben we prijs. Het stopt vrij snel met regenen maar de hevige wind blijft echter blazen en helaas voor ons uit een slechte richting. Ik schat windkracht 6 tot 7. Het is ploeteren en zwoegen, de kilometers vorderen dan ook maar traag. We beginnen er zelfs aan te twijfelen of we de 100km tot Keulen wel gaan halen. Maar, je mag nooit wanhopen, in de namiddag keert de wind een beetje meer in ons voordeel en het laatste deel van de etappe passeert zelfs vlotjes.

2015-05-04 De kop is eraf

We hebben er zo lang naar uitgekeken, en eindelijk is de grote dag aangebroken.
Ik was een beetje bang dat het afscheid emotioneel nogal zwaar zou zijn maar het viel al bij al zeer goed mee. Misschien omdat het in stukjes kon: gisteren op communiefeest, vandaag eerst naar oma Tienen, dan tante Suzanne, dan de fam. Preuveneers in Budingen en tot slot in Zelem de fam. Verpoort. Het was ook heel leuk dat in Zelem nog enkele vrienden waren die ons kwamen uitzwaaien.
Pas om 10u30 bestegen we in Budingen onze fietsen voor een eerste keer, wat vrij laat is voor een tocht van uiteindelijk 91km. Het is 20u wanneer we op de camping in Oirsbeek aankomen.
Ook al doen we het al jaren en maken we onze fietstassen min of meer op dezelfde manier, toch is het in begin even zoeken naar alles. En dan moeten we ook nog voor het eerst ons nieuw tentje opzetten. Ons tentje wordt meteen gedoopt want het begint te regen.