2016-06-01/02 De terugkeer naar België.

Om 9u, een uur vroeger dan afgesproken, staat onze taxi al voor de deur van ons hotel. Omstreeks 13u zijn we al op de luchthaven van Kuala Lumpur. Vermits ons vliegtuig pas om 20u55 vertrekt, hebben we nog ruim de tijd om onze fietsen in te pakken in plastiekfolie, onder maximale belangstelling. Wanneer om 18u de incheckbalie opengaat, staan we als eersten in de rij; en maar goed ook, want het inchecken van onze fietsen verloopt niet echt van een leien dakje. We mogen samen 60kg aan bagage hebben, inclusief de fietsen. We komen uit op 58,4kg. Dat hebben we dus mooi uitgerekend. Maar daarmee is de kous nog niet af want… onze fietsen vallen in de categorie ‘meer dan oversized luggage’. De afdelingsverantwoordelijke, een man in deftig kostuum, komt onze fietsen bekijken, en oef, hij geeft het fiat, onze fietsen mogen op het vliegtuig. We moeten met onze ingepakte fietsen naar een uithoek van de vertrekhal waar ze verplicht door een scanner moeten. Daar aangekomen, stuurt men ons wandelen, onze fietsen zijn té groot en kunnen volgens de douane daar niet door de scanner. Dus terug naar de incheckdesk waar de verantwoordelijke gelukkig nog aanwezig is. Geen nood hij telefoneert naar de bagage afhandelaars van onze vlucht om langs te komen, en te zorgen dat onze fietsen op het vliegtuig geraken. Wij ondertussen maar wachten. Uiteindelijk komt er iemand langs met de nodige papieren die door de verantwoordelijke moeten ondertekend worden. Geen enkel probleem, hij tekent zonder meer. Dan terug naar de scanner voor oversized luggage. Even lijkt het erop dat we onze fietsen terug volledig moeten uitpakken om ze op die manier, desnoods in stukken, toch door die scanner te krijgen. Even geduld, heel vriendelijk blijven en  onschuldig kijken en... ze zwichten, ze mogen zo mee. Een van de douanebeambten gaat met de bagage afhandelaar mee om onze fietsen naar ons vliegtuig te begeleiden.
Over onze vluchten met Thai Airways hebben we alleen maar lof, je wordt er echt in de watten gelegd.
Bij onze aankomst in Brussel halen we eerst onze gewone bagage op, om vervolgens naar de plaats te gaan waar oversized bagage wordt afgeleverd. Hebben we pech of geluk? Onze fietsen zijn spoorloos. We moeten ze laten registreren als verloren bagage.
Waarschijnlijk ten gevolge van de laatste aanslag op de luchthaven, zijn de veiligheidsmaatregelen die genomen worden niet om mee te lachen. Aangezien we van warmere oorden komen gaat MJ even buiten voelen of het te doen is om in onze kledij buiten te wachten op onze zoon die ons komt afhalen. Ze mag de hal niet meer binnen. Dit staat nochtans op een doek vermeld voor je buiten gaat, maar niet gelezen natuurlijk.
Enkel taxi’s mogen nog iemand afhalen, al de rest moet verplicht naar de overdekte parking. Zo'n maatregel zorgt toch voor heel wat verwarring en ergernis bij vele mensen. Dus eigenlijk kwam het ons nog goed uit dat we enkel met onze bagage, zonder onze fietsen, naar die parking moesten. Onze fietsen werden in de namiddag al bij een onze jongste dochter afgeleverd.     
Tegen de avond werden we verwacht bij onze oudste dochter, waar we werden opgewacht door een echt ontvangstcomité. Het deed terecht deugd om onze kinderen en kleinkinderen terug te zien. En dan volgt er een klein feestje. We zijn terug aangekomen in luilekkerland.