2015-11-30 Spectaculair !!!

Het was vandaag een zéér spectaculaire rit. In de eerste 32km moesten we nog klimmen van 1267m naar een hoogte van 1981m, maar daarna volgde en lange afdaling van 44km, om te eindigen op een hoogte van nog amper 254m, en wat voor een afdaling!
We weten niet wat voor moois er ons nog te wachten staat, maar het landschap waar we vandaag doorgefietst zijn is veruit het meest spectaculaire dat we al ooit gezien hebben. Met geen woorden te beschrijven, in geen foto te vatten.
Vandaag zijn er beelden in mijn geheugen gegrift die ik nooit meer zal vergeten.
De velden onderweg zien er mooi groen uit, met vaak nog jonge plantjes. Het moet wel een andere manier van tuinieren zijn als je het jaar rond kan planten en oogsten. Wat opvalt is, dat er zo goed als geen onkruid groeit tussen de groenten. Is het omdat men alles prima onderhoudt, of is het met behulp van de sproeistoffen die hier wel degelijk gebruikt worden? Biologische teelt is het geenszins.
De klim van vandaag was eens een goede test om te voelen hoe het met de benen gesteld is, morgen verwachten we ons aan een bergrit pur sang.

Tip voor de nieuwsgierige bloglezer :
Ga een in Google in de rubriek Afbeeldingen, en tik eens YUANYANG in.
Er komt een waaier van prachtige landschappen op je af, met een onvoorstelbaar panorama van terrasvelden. 

Onderweg, spectaculair maar helaas niet te vatten in een foto.

Even bijtanken.

Pijpen zoals er hier veel gerookt worden.

2015-11-29 De oude binnenstad van Jianshui.

We vertrekken in een dal, en door de regen van gisteren, is dat gehuld in de mist. Maar van zodra we het dal uit zijn wordt de zon weer stilaan heer en meester.
Onderweg willen we ‘Swallow Caves’ bezoeken, maar de parkwachter aan de ingang vertikt het om even op onze fietsen te passen. Al ons hebben en houden zo maar ergens onbeheerd achter laten doen we niet, dus geen bezoek aan de grotten en gewoon doorfietsen. Dit is een van de nadelen als je met de fiets op trektocht bent. De stad Jianshui kunnen we wél bezoeken omdat het aan het einde van de dag is, en we onze fietsen in het hotel kunnen achterlaten. Voor Jianshui hebben we speciaal een omweg gefietst en het loont echt wel de moeite. In de oude binnenstad zijn nog vele oude gevels bewaard gebleven. Ook de ‘Zu Gardens’, ooit het wooncomplex van een rijke familie, nu een bezienswaardigheid en al vaak het decor geweest in Chinese films, loont méér dan de moeite.

Onderweg.

Openbaar toilet op het platteland.

Ingang van de ‘Zu Gardens’.

2015-11-28 De kaap van 10.000 km is gehaald.

Vandaag kunnen we in ons logboek noteren dat we al meer dan 10.000 km afgelegd hebben met de fiets. We zijn niet aan onze wereldreis begonnen met de bedoeling om grootse prestaties te leveren, maar als je een mooi rond getal bereikt, is het een goed moment om enkele cijfertjes eens op een rij te zetten, en dan kom je tot enkele verrassende vaststellingen.
We zijn al 209 dagen onderweg en daarvan hebben we er 139 van gefietst; maar ook bleven onze fietsen gedurende 70 dagen op stal, dat is 1/3^de  van de tijd. Het meeste daarvan was te wijten aan wachttijden voor visums. Visums zijn niet alleen duur, je verliest er ook nog eens veel tijd mee. Als je alleen maar rekening houdt met de 139 dagen dat we konden fietsen komen we toch nog aan een gemiddelde van 72 km per dag. Het was vooral bij aanvang in Europa dat we lange etappes maakten. Nu zijn de dag-etappes over het algemeen veel korter, want je komt ook niet elke dag in China, en we proberen er vooral optimaal van te genieten.
In totaal hebben we al meer dan 16.537 km afgelegd waarvan 10.011 km met de fiets, de overige kilometers legden we af met de trein, vliegtuig, boot, bus of taxi. Als we onze planning kunnen blijven volgen hopen we in de komende maanden nog zo’n 7.000 km af te leggen tot Bangkok en liefst zo veel mogelijk met de fiets, zonder al te veel noodgedwongen wachttijden.

 

 Ook dit is China.

Minivrachtwagen zoals je er veel ziet rondtuffen.

Ook vrouwen spelen met de kaarten op straat.

 

2015-11-27 We beginnen het een béétje te snappen.

Chinees moet een van de moeilijkste talen zijn om aan te leren, ondertussen beginnen we er toch al een héél klein beetje van te snappen. We kunnen twee dingen zeggen ‘日安’ (nihau, goedendag) en ‘谢谢’ (shishe, dank u). Twee dingen kunnen we al lezen: ‘入口’ (ingang) en ‘出口’ (uitgang). Elke lettergreep, of beter gezegd klankgreep, stemt overeen met één Chinees teken. Daar houd onze kennis van het Chinees voorlopig op, veel verder gaan we niet geraken. Wij verstaan Chinezen vaak niet als ze in het Engels iets proberen te zeggen, maar wanneer wij een plaatsnaam uitspreken in het Chinees, blijken wij voor hen al evenzeer een spraakgebrek te hebben.
De dag begon zwaar bewolkt maar we hebben het toch nog droog kunnen houden, in de namiddag liet de zon zelfs al even zien dat ze ons nog niet vergeten is.
We zitten met zoveel andere dingen in ons hoofd dat we enkele dagen geleden zelfs onze huwelijksverjaardag zijn vergeten, niet dat we andere jaren wél veel aandacht besteden aan deze herdenking, maar toch....

Is dit het slijk der aarde ?

Een buffelspan.

Vergis je niet, dit is een elektrische fiets !

Vuurwerk ter ere van... ?

2015-11-26 Enkele weetjes over China.

We mogen dan al in een warmer klimaat zitten, regenen doet het hier ook al wel eens, en om die reden blijven we een dag langer in Mile, in de hoop dat het morgen beter is.

Tijd om enkele weetjes over China eens op een rijtje te zetten. Let wel, er zijn grote verschillen tussen Noord, Centraal en Zuid China.

-        Hotels zijn zeer makkelijk te vinden, zijn pure luxe en voor Europese normen ook nog spotgoedkoop. Soms is het wel even zoeken naar een hotel dat ook niet-Chinezen mag inchecken.
-        Verwacht niet dat men Engels spreekt, in het beste geval is het behelpen met een vertaalapp die sommige receptionisten op hun smartphone hebben. En als er al iemand Engels spreekt is de uitspraak dermate dat die toch meestal onverstaanbaar is.
-        Zoek in een hotel niet naar verdieping 0, dat bestaat niet, het gelijkvloers is nummer 1, de eerste verdieping nummer 2, enz…
-        Kinderwagens of buggy’s kent men hier niet, baby’s en zelfs peuters worden op de rug gedragen.
-        Wie naar China wil komen moet met stokjes kunnen eten, houden van pikant, en dingen willen eten die voor ons totaal onbekend en soms ook oneetbaar zijn. Niets gaat verloren, alles wordt opgegeten, van kop tot poten (kippenpoten, nekken, varkenspoten en oren), scampi’s en garnalen ongepeld, laat staan dat er een darmkanaal uitgehaald word, enz…
-        Zebrapad en soms zelfs groen licht worden door automobilisten volledig genegeerd. De auto is 'King Of The Road'.
-        Voor restaurants en winkels begint de werkdag op straat met een speach van de manager, gevolgd door enkele groepsdansjes.
-        Ook in scholen begint en eindigt de dag  met een groepsdansje voor klein én groot. Iedereen is gekleed in hetzelfde trainingspak.
-        Kinderen die nog niet zindelijk zijn dragen meestal geen pampers maar een lange broek met een opening achteraan, ze lopen letterlijk met hun gat bloot.
-        Een middelgrote stad in China telt minstens 1 miljoen inwoners.
In de steden worden massaal nieuwe woonblokken gebouwd, minstens 20 tot 30 verdiepingen hoog, en vaak in groepen van 10 blokken of meer. Naast alle kleine winkeltjes en eethuisjes verrijzen er ook overal mastodont shopping centra.

 Kinderen worden er op de rug gedragen.

Pekingeend, met alles er op en er aan.

Dit is wel degelijk een echt voertuig, geen speelgoed.

2015-11-25 Ander klimaat, andere vegetatie.

In de overnachting was geen ontbijt inbegrepen, en in de buurt van ons hotel waren enkel een paar kleine winkeltjes, waar we alleen maar wat eitjes vonden. In onze keukenzak hebben we nog enkele ingrediënten gevonden. Ons ontbijt werd shiitake paddenstoelen die we onder een omelet roeren met noedels.
De etappe van vandaag loopt door een prachtig landschap waarin nog veel merkwaardige rotsformaties, uitlopers van de ‘Stone Forest’. Dat we in een ander klimaat zijn terecht gekomen is ook te zien aan de vegetatie, bomen, planten en bloemen die je hogerop in het noorden niet ziet. Pas na 52 kilometer komen we een eerste dorpje tegen.
Aanvankelijk dachten we in een restaurant te gaan eten, tot we in een warenhuis kwamen waar men nog eens degelijk vers vlees verkocht. We hebben dan toch maar zelf gekookt, nog eens eenvoudige Belgische kost, aardappelen met bloemkool en een stukje varkensgebraad.

2015-11-24 Bezoek Stone Forest.

We zitten weer in bergachtig gebied en er moet weer geklommen worden. Momenteel is dit voor ons geen probleem, want we mogen er toch wel van uitgaan dat onze conditie ondertussen al behoorlijk goed is, en bovendien is de temperatuur om te fietsen nog ideaal. Vergeleken met een zestal maanden terug hebben we nu ook minder lichaamsgewicht mee naar boven te sleuren. Voor mezelf schat ik het op zo’n 15%, wat niet zo verwonderlijk is, want vergeleken met thuis, eten we nu wel minder, vooral veel groenten en bitter weinig vlees, en we bewegen ook véél meer. We hebben ook absoluut geen behoefte aan meer eten.
Vandaag slechts een korte etappe op de fiets, maar in de namiddag gaan we het ‘Stone Forest’ bezoeken en daar moet er heel wat gewandeld worden, met vele trappen op en neer. Het ‘Stone Forest’ mag dan een toeristische attractie zijn, het blijft toch wel een indrukwekkend natuurfenomeen. Tijdens het hoogseizoen of feestdagen kan je hier over de koppen lopen. Vandaag kunnen wij er ongestoord van genieten. Wil je er meer over weten, klik dan hier.

Stone Forest

 

2015-11-23 België?!

Bij het inchecken in een hotel neemt men meestal een fotokopie van onze paspoorten, anderen willen onze gegevens inbrengen in een programma, en dan hebben ze altijd problemen met ons land België en dan vraagt men vaak of het ‘Republic of Belarus’ is. Nochtans is ons kleine landje de laatste dagen vaak in het nieuws geweest op de Chinese TV-zenders, we hebben al verschillende keren onze premier Louis Michel gehoord en gezien. Indien mogelijk proberen we toch dagelijks het nieuws in België te volgen, meestal via www.deredactie.be . Met verbijstering zien we dan ook wat er dezer dagen allemaal gaande is met de terrorisme dreiging. Voor ons mag het dan wel ver van ons dagelijks bed zijn, het laat ons niet onberoerd.
Ook het probleem met de vluchtelingen, waarvoor momenteel blijkbaar nog maar weinig plaats rest in de verslaggeving, heeft ons vaak getroffen. We moesten er vaak aan denken telkens wanneer wij een visum moesten aanvragen, wij sakkerden dan al eens terwijl het voor ons gewoon een luxeprobleem is, voor vele vluchtelingen staat hun leven op het spel.

Onderweg.

 

Onderweg.

 

Hongerlijden zullen we hier niet gauw.

 

 

2015-11-22 You live one day.

Volgens de reisgids is er aan de zuidkant van het ‘Dian Chi’ meer veel industrie, maar wat wij vooral zien zijn plastic serretunnels waaronder groene groenten en aardbeien geteeld worden. Volgens diezelfde gids zou de oostkant van het meer vlak zijn, maar wij moeten toch ervaren dat er nog enkele behoorlijke hellingen voorkomen. Tijdens enkele van die hellingen komen we een groepje jonge fietsers met degelijke MTB’s tegen, zolang het vlak of bergaf gaat rijden ze ons voorbij, maar van zodra het ook maar iets of wat bergop gaat, vallen ze plots stil en krijgen ze het moeilijk om boven te geraken, zelfs MJ rolt ze een voor een op. We hebben het gisteren ook al eens ervaren: Chinezen op een fiets kunnen niet zo goed bergop rijden.
In Chenggong gaan we op zoek naar een hotel. In het eerste hotel waar ik ga informeren blijkt alles aanvankelijk in orde te zijn, maar wanneer we even later met onze bagage voor de receptie staan en willen betalen, krijgen we te horen dat ze geen vreemdelingen mogen aanvaarden. Dat is wel even balen want nu moeten we alles weer op de fiets laden. Men is wel zo behulpzaam om voor ons een hotel in de buurt te zoeken waar we wel terecht kunnen, één van de receptionistes stapt zelfs met ons tot daar.
Aan de receptie van een hotel vind je maar zelden iemand die Engels spreekt maar om zich uit de nood te helpen maken ze vaak gebruik van een vertaal app op hun smartphones. Een vraag die ze dan meestal willen vertalen is 'of we voor één nacht willen overnachten ?'. Het resultaat van de vertaal app is dan telkens ‘You live one day’, of een andere vraag die we ook soms krijgen ‘You live one bed or two’. Zo’n vertaalprogramma’s kunnen soms toch bizarre resultaten geven !

 

‘Dian Chi’ meer.

 

‘Ancient Dian Town’ park

 

Groentenserres aan de rand van de stad.

 

 

2015-11-21 In zomerse outfit.

Een grote stad uitrijden is meestal niet zo aangenaam maar bij Kunming is dat anders. In de stad wordt er heel veel met elektrische scooters gereden en daarom is er voor hen op de belangrijkste straten een apart baanvak voorzien dat wij als fietser ook kunnen gebruiken.
We hebben weer onze zomerse fietskleren bovengehaald, we kunnen weer in korte broek fietsen, en het valt ons op dat onze benen al veel van hun bruine kleur hebben verloren.
Amper 10km ten zuiden van de stad ligt het ‘Dian Chi’ meer waar we naartoe fietsen. Aanvankelijk dachten we aan de noordkant van het meer een hotel te zoeken maar hier is het zo toeristisch druk dat we beslissen om toch een eindje verder te fietsen. In Haikou gaan we op zoek naar een hotel, maar dat is niet eenvoudig, want er is een markt bezig en in alle straten van het stadje staan er marktkramen langs beide zijden van de straat, zodat het voor ons wel erg moeilijk is om te zien waar er een hotel is. Daarom ga ik te voet op zoek, terwijl MJ zich op een pleintje zet, en bij de fietsen blijft. Ik vind uiteindelijk wel een hotelletje maar het is niet zo makkelijk om er met onze fietsen te geraken tussen alle marktkramen door.
Op het thuisfront is er vandaag een verjaardagsfeestje voor Lotte en Jarne, en daarom zouden we het leuk vinden om nog eens te kunnen skypen, ook omdat we dan Oma Tienen (mijn moeder) ook nog eens te zien krijgen. Het gebeurt wel vaker dat het skypen niet zo goed lukt vanwege een te slechte internetverbinding en aangezien het feestje pas om 16u Belgische tijd begint, wat bij ons 23u is, proberen we al eens eerder op de dag de verbinding uit, zodat we zeker zijn dat we niet nutteloos zitten te wachten. We hebben deze keer geluk, we beschikken over een degelijke internetverbinding.

Mensen gaan met de paardenbus naar de markt.

Eetkraam langs de weg.

 

2015-11-20 Klaar voor een nieuwe start.

Via de website www.warmshowers.org heb ik ‘Pegasus Bike Shop’ gevonden. Ik heb al gemaild met Hui Li, de eigenaar van de fietsenwinkel en hij weet dat we vandaag langskomen om onze fietsen eens grondig onder handen te nemen. Nog voor de winkel opengaat, staan we al voor de deur. Hui Li is een zeer vriendelijke man en spreekt zelfs behoorlijk Engels. We laten onze fietsen achter en spreken af dat we ze tegen de avond weer komen ophalen. Van hem krijgen we ook nog het adres van een outdoor winkel enkele straten verder. We kopen 2 busjes gas om in geval  van nood zelf te koken.
Terug in ons hotel maken we al onze fietstassen eens leeg om ze daarna weer netjes in te pakken, alles weer eens netjes op orde zetten was wel eens nodig.
Om 17u kunnen we onze visa voor Vietnam gaan afhalen en daarna nemen we opnieuw de metro naar het noorden van de stad om onze fietsen op te halen.
Hui en zijn technieker hebben zo te zien prachtig werk geleverd. Alle remblokjes vervangen, één remkabel, één versnellingskabel, één spaak, de ketting en alle tandwielen gedemonteerd en gereinigd en tot slot ook nog de achterste spatborden gefixeerd, een ganse dag werk en dit alles voor slechts 480 Yuan (+/- €70). Het mechanisch gedeelte van onze fiets ziet er weer als nieuw uit.
Onze fietsen zijn weer tiptop, qua visa zijn we gerust tot eind februari, de zon schijnt weer, alles ziet er goed uit voor een nieuwe start op de fiets. Alleen al het idee dat we morgen weer op de fiets kunnen is al een zalig gevoel.
Wat we wel zullen missen is het kleine eethuisje in een steegje vlak bij ons hotel. Dagelijks worden er meerdere verse schotels eten bereid, veel groenten en enkele met vlees en noedels. Je kan kiezen voor welk bedrag je eet en dan aanwijzen uit welke schotel je iets wil, de man voor de toonbank vult dan je bord. Uit een houten ton achteraan kan je zoveel rijst scheppen als je wil in een kommetje. Uit een grote ketel vul je een ander kommetje met een lichte bouillon als drank. Je moet wel van pikant eten houden, rode pepertjes worden hier overal in verwerkt maar overheersen zeker niet. Gember, steranijs enz… kruiden het eten.

Hui en zijn technieker checken nog een laatste keer onze fietsen.

Uitgebreide keuze aan lekker eten.

In ons eethuisje om de hoek.

 

2015-11-19 Fietsen en bagage al toegekomen.

We willen het ‘Yunnan Provincial Museum’ gaan bezoeken, maar het is niet meer op het adres dat in de Lonely Planet reisgids staat. Aan de ingang waar het vroeger was, hangt een papiertje met het nieuwe adres. Een politieagent weet ons te vertellen dat het te ver uit de buurt is om te stappen en we best een taxi nemen. Het duurt even eer we een taxichauffeur gevonden hebben die weet waar het is. De nieuwe locatie van het museum is een eindje ten zuiden van het stadscentrum. Wanneer we er met de taxi aankomen, krijgen we van twee bewakers te horen dat het gesloten is. We moeten onverrichter zake met de taxi terug naar de stad.
Normaliter zouden onze fietsen en onze bagage pas ten vroegste zaterdag toekomen, maar omdat we niets beters te doen hebben, gaan we toch maar eens informeren bij ‘China Railway Express’, en blijkt onze zending toch al toegekomen te zijn. Mijn fiets heeft blijkbaar te lijden gehad onder het transport, want het spatbord aan mijn voorwiel hang volledig los en is verwrongen. Bij CRE beseft men wel dat het tijdens hun transport moet gebeurd zijn. Verschillende medewerkers komen helpen om het spatbord weer in orde te brengen, maar ik twijfel er aan of het hen zonder mijn hulp wel zou gelukt zijn. Het spatbord ziet er nog wat verwrongen uit, maar is voor de rest weer bruikbaar. Waar zijn die nieuwe fietsen gebleven van bij ons vertrek !!

Hulp bij het herstellen van mijn spatbord.

Straatvegers moeten hun eigen bezems maken.

2015-11-18 Spring City.

Het eerste wat we moeten doen, is naar de Vietnamese Ambassade gaan om ons visum aan te vragen. De ambassade ligt op kleine wandelafstand van ons hotel en heeft een kantoor in het WTC. Je stapt er zomaar binnen, geen wachtrijen, een formuliertje invullen, er een pasfoto opplakken en cash betalen (620 CNY pp) is alles wat er nodig is om overmorgen al ons visum, geldig voor 90 dagen, te komen afhalen. Zo eenvoudig kan een visumaanvraag soms zijn.
Kunming wordt ook wel ‘Spring City’ genoemd omdat je hier het ganse jaar door een lentegevoel zou hebben, maar bij een temperatuur van 23°C hebben wij eerder een zomergevoel. Gisteren liep men in Xi’an nog rond met een paraplu, hier met een parasol.
Bij het winkelen passeren we een Carrefour warenhuis en aan de producten die hier verkocht worden is duidelijk te merken dat het een Europese warenhuisketen is. Men verkoopt hier zelfs echte baguettes met Camenbert en Brie kaas, verpakt in een blik. We hebben toch maar wat ondergoed en een hemd voor mij gekocht, want een hele week rondlopen in dezelfde kleren met deze temperaturen is niet echt te doen. Handwas zijn we gewoon maar we moeten het nog wel droog krijgen.
In de namiddag nemen we een taxi naar het ‘Green Park’, een mooi park met veel water, eilandjes, pagodes en bruggetjes. Het is een gewone dag in de week en toch loopt hier veel volk rond, het goede weer zit er misschien ook voor iets tussen. Er zijn vele groepen 'locals' aan het zingen, dansen, muziek maken. Tussen elke groep is er slechts een ruimte van amper 5 à 10 meter, wat resulteert in een kakofonie van geluiden.
Op de terugweg naar de metro passeren we eerder toevallig lang de ‘Yuantong Tempel’, een prachtig boeddhistisch tempelcomplex. Ik weet niet waarom maar om een of andere reden raak ik vaak geëmotioneerd wanneer ik in een religieuze omgeving terecht kom en biddende mensen zie, ongeacht of het nu katholiek, islamitisch of boeddhistisch is.

Green Park

Yuantong Tempel

2015-11-17 Verder 1200 km zuidwaarts.

Toen we 10 dagen gelden Xi’an binnenreden goot het water. Nu we de stad weer gaan verlaten, is het terug aan het regenen. Eerst moeten we nog onze verlengde visa gaan afhalen. Ons vliegtuig vertrekt pas om 18u45 en daarom dachten we nog wat in de stad rond te wandelen. Maar vanwege het slechte weer, niet enkel regen maar het is ook erg mistig, nemen we toch al op de middag de shuttlebus naar de luchthaven. Met mensen spotten op een luchthaven kan je de tijd immers al wat doen passeren. Ook hier valt het ons op dat er maar weinig niet-Aziaten rondlopen, we tellen er welgeteld zeven. Het enige wat we bij hebben, is handbagage en dat is wel handig, want  inchecken doen we zelf via een automaat. Bij aankomst in Kunming voelen we meteen dat het hier veel warmer is, ook al is het al 22u wanneer we in de stad op zoek gaan naar een hotel. We moeten niet lang zoeken, we kunnen dadelijk terecht in een hotel van de geliefde ‘Hanting’ hotelketen. Deze keer een supergrote kamer, badkamer en apart bureautje voor de prijs van 149 CNY.

2015-11-16 Pakket aangekomen!

Het is D-day voor ons pakket, ofwel kunnen we het vandaag in ontvangst nemen zoals DHL beloofde, ofwel hebben we een probleem. Om 11u11 krijgen we via mail een bericht van DHL dat het pakket vertrokken is voor levering. Om 12u15 krijg ik een telefoontje van de receptie: ‘Come to lobby’. En ja hoor, het pakket is goed en wel aangekomen, toch wel een grote opluchting. We monteren meteen de nieuwe bagagedrager op MJ haar fiets, pakken onze zakken in, en trekken naar het station om onze fietsen en het grootste deel van de bagage in te leveren. Ervan uitgaande dat, net zoals bij de vorige keer, onze fietsen overmorgen wel zullen toekomen in Kunming hebben we ons beperkt tot elk een tas handbagage, en al de rest mee verstuurd met de fietsen. Wanneer we echter gaan afrekenen voor het verzenden krijgen we te horen dat het pas over 7 dagen zal aankomen in Kunming, maar het kan ook in 5 dagen. We zullen de komende dagen dus wat zuinig moeten zijn op onze kleren want we hebben enkel het hoogstnoodzakelijke voor twee dagen mee.
In de namiddag gaan we nog de grote moskee bezoeken, die maar weinig lijkt op een klassieke moskee, maar meer weg heeft van een Chinese tempel.
Wanneer we terug in het hotel komen roept de receptioniste ons, we moeten naar een  nummer bellen. Zou er nog ergens een probleem zijn? Het blijkt DHL te zijn die bij de levering van ons pakket vergeten was dat er nog 738 CNY aan invoerrechten moeten betaald worden. Aangezien wij morgenvroeg het hotel verlaten, zullen we het geld aan de receptie achterlaten en komt DHL het later ophalen.

Hoera, ons pakket is aangekomen.

De Grote Moskee.

De binnenkant van de Grote Moskee.

2015-11-15 Xi'an, the most Chinese city.

Het is ver van huis maar we kunnen Xi’an zeker aanbevelen voor een citytrip. In en rond deze stad is er zo veel te bezoeken dat je er makkelijk een week kan mee vullen. Dat Xi’an veel toeristen aantrekt, vooral dan Chinezen zelf, kan je al afleiden uit het feit dat er meer dan 600 hotels staan vermeld op de website van booking.com.
Als we onze inkopen gaan doen voor vandaag, kunnen we genieten van meerdere optredens van Tai Chi, gewoon op een pleintje voor de winkel. Er zijn drie groepen: de eerste groep wel een 100 tal dezelfde geklede mensen. Een tweede groep heeft hetzelfde genre kostuum, maar dan uit verschillende kleuren. Deze groep heeft blijkbaar nog meer ervaring dan de eerste groep, te zien aan de souplesse waarmee ze hun oefeningen doen op de muziek. De derde groep zijn mannen die dansen met zwaarden. Spijtig genoeg hadden we geen camera bij om alles vast te leggen.
In de late namiddag vertrekken we naar de Big Goose Pagode, gelegen in een boeddhistische tempel, en daarrond nog eens een gloednieuw shopping center. Meer info vind je hier

De ‘Big Goose Pagode’

 

The Bell Tower by night

 

 Een van de vele boedha’s

 

2015-11-14 Wandeling over de stadsmuren.

Rond de oorspronkelijk oude stad Xi'an zijn er nog volledig gerestaureerde stadsmuren. Je kan op de muren volledig rond wandelen of een fiets huren, de totale lengte is 14km. Vanop de stadsmuren krijg je een mooi zicht op de oude binnenstad en de moderne buitenstad. Wel jammer dat het grijs en nevelig weer is.

 Op de stadsmuren.

Tibetaanse Boeddhistische tempel.

Stadswacht.

Chinese schone.

2015-11-13 Drummen om op de bus te geraken.

We willen de ‘Tomb of Emperor Jingdi’ bezoeken en om er te geraken moeten we de metro en een bus nemen. Eerst zien uit te pluizen hoe de metro precies werkt, te beginnen met het kopen van tickets aan een automaat. We raken er niet wijs uit, maar gelukkig is er een jongeman die voor ons de tickets koopt, hij wil zelfs niet dat we er voor betalen. Er zijn nog maar twee metrolijnen in Xi’an maar dan wel zeer modern en alles is zeer duidelijk aangeduid, ook voor westerse toeristen. Na de metro moeten we nog een bus nemen. Er staat al een lange rij wachtenden en wij zetten ons achteraan in de rij. Wanneer er een eerste bus stopt begint de hele meute te drummen, te trekken en te duwen om toch maar op die bus te geraken, want  er mogen maar exact evenveel passagiers op de bus als er zitplaatsen zijn. Enkele minuten later komt al een tweede bus aan en weer hetzelfde gedrum. Wij blijven geduldig onze beurt afwachten tot iemand ons uit de rij komt halen en zegt dat we vooraan in de rij moeten gaan staan. We vinden het wel een beetje gênant want voorkruipen is niet onze stijl. We zouden liever terug in de rij gaan staan, maar blijkbaar vinden de meeste wachtenden het prima dat wij als eerste op de volgende bus mogen, waarschijnlijk omdat de hele rij wachtenden tot één groep behoord. Op de bus zelf is het de hele tijd een oorverdovend gekakel.
Wat ons pakketje betreft is er dan toch nog positief nieuws te melden: tegen de avond krijg ik een mailtje binnen waarin staat dat het pakket vrij gegeven is door de douane en dat het onderweg is naar de ‘delivery facility’. Het ziet er naar uit dat het toch nog tijdig gaat aankomen en dit zonder tussenkomst van een gespecialiseerde firma. Voor ons werd vrijdag de 13^de dus geen ongeluksdag.

Drummen om op de bus te geraken.

 

 Tomb of Emporor Jingdi (South Gate).

2015-11-12 Van kwaad naar erger.

Omdat we belangrijk nieuws verwachten i.v.m. ons pakket dat naar ons op weg is, zorgen we er toch maar voor dat er steeds iemand van ons beiden aanwezig is in het hotel. Aangezien we er niet gerust in zijn, gaat MJ nog eens langs bij de manager van het duur hotel, die weer eens geen moeite te veel vindt om voor ons enkele lange telefoons te doen en wat opzoekwerk op het internet. Het eindresultaat is, dat het pakket alleen maar kan ingeklaard worden door een speciaal agentschap, dus niet door ons hotel. De manager heeft voor ons zo’n agency gevonden in Xi’an. Het slechte nieuws hierbij is wel dat dit weer eens extra geld gaat kosten, wat nog te begrijpen is (geraamde kost bijna 2000 juan of 300 euro, de waarde van het pakket), en dat deze procedure nog eens een week gaat duren. Dat laatste zou betekenen dat we nog niet volgende week dinsdag naar Kunming kunnen vliegen, wat maakt dat onze vliegtuigtickets goed zijn voor de vuilbak.

2015-11-11 Probleem bij de douane.

Een must om te bezoeken in China zijn de ‘Terracotta Warriers’, toevallig pas ontdekt in 1974 bij een putboring en nu al werelderfgoed, goed voor 10 miljoen bezoekers per jaar. Er werken maar liefst 1000 gidsen. Klik hier voor meer info
Wanneer we nog maar net terug in ons hotel zijn krijgen we een telefoontje van DHL. Ons pakket met enkele wisselstukken voor onze fietsen zit al in Beijing, maar er is een probleem bij de douane. Wanneer je een pakket naar een privé persoon in China stuurt mag de waarde ervan maximum 1000 CNY zijn (ongeveer 150 euro), alleen bedrijven kunnen pakketjes van een grotere waarde aanvaarden. Ons pakket is ongeveer 300 euro waard en daarom kan het niet voorbij de douane, en wil men het terug naar België sturen. In dat geval zouden we het opnieuw moeten laten verzenden, maar dan in verschillende pakketjes met elk een waarde van minder dan 1000 CNY. Wanneer je dit te horen krijgt zakt toch wel even de grond onder je voeten weg. Het opnieuw laten opsturen in verschillende pakketjes is geen optie, dat zou veel te veel geld kosten. De eerste verzending koste al iets meer dan 200 euro, en met de waarde van de opgestuurde wisselstukken komen we al op een totaal van boven de 500 euro. Een alternatief is dat we in Xi’an een bedrijf vinden dat voor ons het pakket wil aanvaarden. Daarbij denk ik meteen aan ons hotel dat in feite toch ook een bedrijf is. Maar hoe dat uitgelegd krijgen? Weer een hectisch gedoe natuurlijk, het probleem is vooral dat het moeilijk is om iemand te vinden die voldoende Engels spreekt. MJ denkt misschien een kans te maken in een duur hotel, in de hoop daar iemand te vinden die wel perfect Engels spreekt, en ze gaat direct op zoek. In een hotel vlakbij krijgt ze een manager te pakken die voldoende Engels spreekt om haar te begrijpen, en zeer bereidwillig is om te helpen. Zelfs aan haar, is onze situatie moeilijk uit te leggen. Als je zegt dat je vanuit België naar China fietste, denken ze al dat ze je verkeerd begrepen hebben. Aangezien er wisselstukken voor de fiets in ons pakket zitten, moet je dat wel even uitleggen. Eindelijk snapt ze de situatie en belt naar de receptie van ons hotel om het in het Chinees uit te leggen. Ondertussen arriveert, als bij toeval, bij mij aan de receptie een Chinese dame die ook goed Engels spreekt en mij graag wil helpen. De receptioniste in ons hotel krijgt het wel even heel erg druk met ons pakketgedoe, want tussendoor moet ze ook nog eens naar DHL in Beijing bellen.
Uiteindelijk gaat het misschien toch nog lukken om ons pakket voorbij de douane te krijgen. Ons hotel wil het pakket wel aanvaarden. Ik hoop althans dat ze het nu goed begrepen hebben en dat ze het ook bij DHL deze keer gesnapt hebben. Het worden weer spannende uren en dagen. We zullen toch pas echt gerust zijn als we het pakket effectief in onze handen zullen hebben.
Wat kan het leven toch spannend en uitdagend zijn, vervelen doen we ons hier alles behalve.

Op stap met één van de duizend gidsen.

Bij 2000 van de Terracotta Warriers.

Nog steeds puzzelen archeologen de stukjes bijeen.