2016-04-30 Grotendeels langs de expresweg.

De OSM-kaart die ik gebruik voor mijn GPS bevat weinig details voor deze regio van Thailand, vele kleinere wegen staan er niet op vermeld. Daarom zijn we vandaag een beetje verplicht om grotendeels langs de expresweg te fietsen. Alleen voor het laatste deel van de etappe heb ik aan de hand van de satellietbeelden in Google Earth een traject kunnen uitstippelen langs kleinere wegen langs de kust, een erg tijdrovende bezigheid.
Je zou denken dat de lokale bevolking beter gewend is aan de warmte, maar niets is minder waar. Ze zweten even fel, zoeken zo veel mogelijk de schaduw op, en doen niet meer inspanningen dan echt nodig is. Liefst van al gaan ze nog languit op de grond liggen, net zoals de honden trouwens. En wij gekken fietsen maar door. We hebben nog 9 dagen om de resterende 300 km af te leggen tot de grens van Maleisië, we kunnen het de komende dagen dus wat rustiger aan doen, en ervoor zorgen dat we tegen de middag ergens onder dak zijn.

Fruit kopen langs de weg.

 

De voornaamste bezigheid van de portier van ons resort.

2016-04-29 Het broze evenwicht tussen eten en drinken.

Elke dag wassen we onze fietskleren uit, niet omdat ze echt vuil zijn, maar vooral vanwege de zweetgeur. Lang helpt het nochtans niet, want we zitten nog maar goed en wel terug op onze fiets, of het zweet loopt alweer van ons af, en dat duurt zo de ganse dag. Een sanitaire stop onderweg is zelden nodig, al het vocht verdwijnt via onze zweetporiën. Veel drinken is dus zeker de boodschap, maar ook hiermee moet je oppassen. Je hebt soms de neiging om té veel te drinken, waardoor je geen zin meer hebt om te eten. Het is een broos evenwicht tussen eten en drinken waar we voorzichtig moeten mee omgaan, er is maar weinig nodig om het uit evenwicht te krijgen.
Vooraleer we terug dichter bij de kust kunnen gaan fietsen, moeten we na 40 kilometer nog een helling over. Ondanks het feit dat het nog vroeg is, wil MJ deze hindernis liever laten liggen tot morgenochtend. We gaan dus al vrij vroeg op zoek naar een overnachtingsmogelijkheid. We belanden weer eens in een soort motel langs de expresweg dat ook dienst doet als rendez-vous-plaats, naast het bed weer een immens grote spiegel en de overdekte parkeerplaats voor de kamer kan je met een gordijn in dekzeil afsluiten.

2016-04-28 Geniaal vakmanschap.

Sinds MJ op haar fiets vooraan een nieuwe set tandwielen heeft, kan ze weer een groter verzet rijden, en dat is vooral te merken aan de snelheid die ze maakt op de vlakke stukken. Vandaag is het overigens een haast volledig vlakke etappe, langs lange rechte wegen, een vrij saaie bedoening. Het kan niet alle dagen even schitterend zijn.
Op 25 kilometer van het einde voel ik plots dat er iets scheelt met mijn linker trapper. Na enige tijd komt de trapper volledig los te hangen. De schroefdraad in de traparm is om een of andere reden volledig afgesleten. We proberen nog op halve kracht verder te rijden. Ik kan alleen nog op mijn rechterpedaal duwen terwijl ik met mijn linkervoet probeer te verhinderen dat de trapper er afvalt, niet eenvoudig. Het wordt steeds moeilijker en moeilijker, en op 5 kilometer voor we onze bestemming bereiken, wordt het te erg en moeten we stoppen, want de trapper valt er constant af. Hoe lossen we dit op? Het ziet er niet zo best uit, want volgens mij kan dit alleen opgelost worden door de traparm te vervangen, en dit soort wisselstukken is hier niet makkelijk te vinden. En hoe moeten we nu nog bij een fietsenmaker geraken ? Een behulpzame man wijst me de weg naar een herstelplaats voor bromfietsen vlakbij. Ik twijfel er sterk aan dat men mij daar kan verder helpen, maar ga toch maar informeren. Een technieker bekijkt het probleem eens van dichtbij, en verdwijnt dan met mijn trapper naar achter in zijn werkplaats. Hij denkt een oplossing te hebben voor het probleem. Hij neemt een kleine boormachine en boort een gat in de as van de trapper. Dan neemt hij een speciaal hulpmiddel waarmee hij in het geboorde gat een draad kan trekken zodat hij er een bout kan in draaien. Nog enkele rondellen is alles wat hij verder nodig heeft om de trapper weer aan de traparm te bevestigen. Zijn oplossing is eenvoudig maar geniaal ! Je moet er maar op komen. De man heeft waarschijnlijk nooit een technische opleiding gehad, maar is wel bijzonder vindingrijk en handig. Als ik dan vraag hoeveel ik hem moet betalen, gebaart hij dat hij er niets moet voor hebben. Ik moet wat aandringen maar stop hem dan toch wat geld in zijn handen. Die brave man beseft niet wat voor een grote dienst hij mij heeft bewezen. Ik ben nu wel benieuwd of de trapper het op deze manier nog twee maanden zal volhouden. De resterende kilometers tot Surat Thani verlopen alvast probleemloos.

De geniale vakman.

2016-04-27 Oost- of westkust ?

De voorbije twee dagen hebben we in totaal 207km afgelegd, en het waren alles behalve makkelijke etappes. MJ voelt al meteen dat ze nog niet helemaal gerecupereerd is. Tijd om het wat rustiger aan te doen, en daarom gaan we ons vandaag beperken tot een ritje van slechts 49km, zodat we nog een halve rustdag hebben. Voor de afwisseling toch nog een resort met een zwembad. Het bizarre is wel dat MJ verplicht wordt om zich een badmuts aan te schaffen, terwijl dat voor mij dan weer niet hoeft, ook al is mijn haar al behoorlijk lang geworden.
Het geeft ons ook de tijd om uit te zoeken welke richting we de volgende dagen uitgaan. We twijfelen of we de oversteek zouden maken naar de westkust of nog een eindje verder langs de oostkust. We kiezen uiteindelijk voor de oostkust, het is iets korter en vlakker.

Een van de talrijke vissershaventjes.

Niet zo slecht om even tot rust te komen.

2016-04-26 Afgerichte apen.

De laatste tijd hanteren we voor ons zelf de regel dat we om de 20km fietsen een korte stop inlassen. Bij de tweede stop gaan we dan meestal ook op zoek naar een eethuisje. Zo gebeurt het al eens dat we al om 9 uur aan een tafeltje zitten voor een noedelsoep of een bord rijst.
Constant langs kleine wegen fietsen lukt niet altijd, elke dag zit er wel zo’n 10-tal kilometer tussen langs de lawaaierige expresweg. Op de kleine wegen fietsen we vaak langs kokosnootbomen en als die hoge bomen dan ook nog eens over de weg buigen ben ik er toch niet echt 100% gerust in, want er moest maar eens net op het juiste moment een kokosnoot naar beneden komen. Voor het plukken van de kokosnoten gebruikt men hier afgerichte apen, zij draaien de kokosnoten zodat ze van de boom vallen. Het duurt twee jaar om zo’n aap te trainen. 

Een afgerichte aap heeft net een bad genomen.

 

Een kweekvijver.

 

2016-04-25 Een zee voor ons alleen.

Om 6u40 fietsen we al weer langs het strand, met de zon die pas haar hoofd boven water heeft gestoken. We hebben het gevoel dat de luchtvochtigheid hoger is dan in de voorgaande dagen.  Zolang de weg langs de kust loopt is het vlak, maar af en toe gaat het ook al eens meer landinwaarts, en dan wordt het parcours ook meteen golvend. De korte hellingen zijn soms venijniger dan ze op het eerste zicht lijken. Eenmaal weg van het water is het ook een stuk warmer.
Ook vandaag vinden we weer een resort vlak aan zee. Het is het mooiste strand dat we tot nu toe al gehad hebben. Het water is zo helder als wat. Je kan makkelijk 200m ver de zee in gaan en dan komt het water nog maar tot kniehoogte, de zee is ook zeer rustig, geen golfje te bespeuren.  Zo ver onze ogen reiken zijn wij de enigen in deze baai, geen kat te zien, noch op het strand noch in het water. 

2016-04-24 Thailand op z'n smalst.

In de provincie Prachuap Khiri Khan is Thailand op z’n smalst. Gekneld tussen de Golf van Thailand en Myanmar, is ze op sommige plaatsen amper 11km breed.
Het valt ons toch wel op dat je hier veel oudere mannen ziet rondlopen, alleen of met een jonge Thaise aan hun zijde.
Over de rit van vandaag kunnen we alleen maar in herhaling vallen want het was er weer eentje om duimen en vingers af te likken. Geniet even mee met onderstaand filmpje.

Een dag langs de Golf van Thailand.

2016-04-23 Respect !

We zijn er in geslaagd om een traject uit te stippelen dat grotendeels langs kleine rustige wegen gaat, met veel kokosnootbomen langs de weg, kweekvijvers voor kreeftjes, en bergen op de achtergrond. De kust is nooit ver weg, al krijgen we ze maar af en toe te zien. Het wordt een van de mooiste etappes tot nu toe in Thailand. We fietsen tot Prachuap Khiri Khan dat gelegen is in een prachtige baai.
De laatste dagen moesten we meerdere keren aan geïnteresseerden uitleggen welke weg we hebben afgelegd van België tot Thailand. In de reacties van ongeloof die we dan krijgen wordt heel vaak het woord ‘respect’ gebruikt. De volgende vraag is meestal hoe oud zijn jullie. Dat respect heeft men waarschijnlijk vooral omdat wij dat nog op onze leeftijd doen.  

Zonsopgang in Phu Noi.

Hopelijk valt er geen koksnoot op ons hoofd.

De baai van Prachuap Khiri Khan.

Nieuwe reeks foto's online

We hebben de foto's van Centraal Thailand t.e.m. Phetchaburi online geplaatst.
Klik hier voor de foto's

2016-04-22 Bijna een nieuwe fiets.

In Hua Hin stoppen we bij een fietsenwinkel om een nieuwe pomp en binnenband te kopen. Ook hier vraag ik toch nog maar eens of men bij MJ haar fiets het middelste tandwiel vooraan kan vervangen. Tot mijn grote verbazing krijg ik deze keer wel een positief antwoord. Men gaat wel de volledige cassette vooraan vervangen inclusief de trapas. Alweer een volledig nieuw onderdeel voor MJ haar fiets, veel originele stukken schieten er niet meer over.
Onderweg langs de kunst komen we nog eens een ander fietskoppel tegen, Lisi en Torsten uit Duitsland. Zo’n contacten onderweg met andere fietsers zijn meestal veel te kort, en vooral als ze dan in de andere richting fietsen waardoor je met elkaar heel wat nuttige informatie kan uitwisselen. De dag van vandaag is er gelukkig nog het internet, en de meeste trekkers houden er wel een blog op na.
Langs de kust zijn er overnachtingsmogelijkheden zat. Het jammere voor ons is echter wel dat ze meestal duurder zijn dat wat we gewoon zijn de laatste tijd. Voor ons hoeft een prachtig zwembad niet, zeker niet als de zee zo dichtbij is. In Thailand betalen we meestal tussen de 350 en 900 baht (8€ en 23€)

Foto’s onderweg

2016-04-21 Een duik in zee.

Toen we gisterenavond op ons terras zaten te genieten met een drankje in de hand, maakten we de bedenking dat we wel gek zouden zijn om hier geen dag langer te blijven. Het wordt dus nog eens een fietsloze dag, wat nog niet wil zeggen dat we een ganse dag gaan stil zitten.
We beginnen met een wandeling naar het vissershaventje even buiten de stad waar we kreeftjes gaan kopen. Daarna volgt nog eens een wandeling in de andere richting van de stad naar een warenhuis waar men westerse ingrediënten verkoopt. Nu we de ruimte hebben willen we nog eens zelf koken. Het wordt kreeft met spaghetti in tomatensaus.
In de namiddag gaan we zwemmen in zee. Een verfrissende duik kan je het moeilijk noemen, want het zeewater heeft een temperatuur van 31°C. We moeten ook stevige golven trotseren. Tijdens de nacht gaat de wind hier telkens liggen om in de loop van de voormiddag weer op te zetten.

Enkele beelden uit de kustplaats Cha-Am.

2016-04-20 De Golf van Thailand.

Volgens de reisgids zou je in Phetchaburi een prachtig gemeubeld paleis kunnen bezoeken, en daarom wilden we een dag langer blijven. Maar in werkelijkheid kan je aan het paleis alleen een museum bezoeken met wat potten en vazen. Niet echt ons ding en daarom veranderen we van gedacht en fietsen toch maar door naar de kust. Na ruim drie maanden zien we eindelijk nog eens de zee. De komende weken gaan we verder zuidwaarts fietsen langs de Golf van Thailand. Er waait hier een zeer aangenaam briesje vanuit zee. Aan overnachtingsplaatsen is hier zeker geen gebrek. We belanden vandaag in een klein hotelletje en hebben zelfs een kamer  met een ruim terras en zicht op zee. We maken nog een wandeling langs het strand maar beperken ons voorlopig tot wat pootjebaden. 

 Eten aan het strand.

 Haventje.

 Sardientjes drogen.

2016-04-19 De trein naar Phetchaburi.

Om uit Bangkok weg te geraken, nemen we de trein. Deze keer denken we slimmer te zijn, en laten al onze bagage op de fietsen zitten. We rijden naar de cargowagen en hijsen met behulp van het personeel onze fietsen erin. Oef, het is gelukt. Maar op weg naar onze wagon, deze keer hebben we kaarten voor 2^de klas met voorbehouden zitplaatsen, tikt er iemand op mijn schouders, en we moeten terug meekomen. Met de bagage op de fietsen nemen ze te veel plaats in. Men wil dat we alles er af halen. Mits de verantwoordelijke 100 Baht in zijn handen te stoppen kunnen we wel alle bagage achter laten in de cargowagon.
Om 12u17 vertrekt de trein met ruim een kwartier vertraging. Omstreeks 17u komen we aan in Phetchaburi, ruim een uur later dan voorzien. De stiptheid van de treinen is in Thailand duidelijk geen prioriteit.
Het is donker wanneer we op verkenning gaan in het stadje, op zoek naar eten. Op de plaatselijke markt proberen we meerdere schotels uit. Aan één kraam is de vrouw wel zo vriendelijk om ons te zeggen dat wat we kiezen nogal pikant is, we gaan dan voor iets anders, alles is hier zo al pikant genoeg.

Keuze genoeg om te eten.

2016-04-18 Bangkok, heetste stad ?

Klimatologisch wordt Bangkok wel eens "One of the hottest cities in the world" genoemd. Met 36°C vinden wij  dat het hier best doenbaar is, zeker als we het vergelijken met de 43°C die we vorige week in het noordelijke binnenland moesten trotseren.
We wandelen naar het moderne shopping centrum van de stad. In een grootwarenhuis vinden we echt brood, afgeprijsde brie en betaalbare rode wijn; dat wordt feest !
Vandaag proberen we ook het openbaar vervoer uit : bus, metro en skytrein. Dat het geen  piekuur is, wordt overduidelijk. We hebben soms wel wat hulp nodig van de 'locals' bij het kopen van de tickets, en om te geraken waar we willen zijn.
Tegen de avond gaan we onze fietsen terughalen. Er zit een barstje in MJ haar achterste velg en de fietsenmaker wachtte op onze goedkeuring alvorens het te vervangen. We brengen de 2 uur wachttijd door met 'people spotting' in de buurt.

 Op de bus

Nog eens echt brood met Brie én een glaasje rode wijn

Shopping center

Drukke metro ! 

2016-04-17 Bangkok.

In de voormiddag maken we een stadswandeling door het oude stadsgedeelte van Bangkok. Dat het nog ooit een Chinese stad was, is nog duidelijk te merken. Hele straten met dezelfde huizenrijen, op het gelijkvloers allemaal winkeltjes, waarboven de mensen wonen. Als we tegen de avond door Chinatown wandelen, krijgen we wat heimwee naar China.
Het is de laatste dag van Songkran (op sommige plaatsen vieren ze dat 5 dagen), en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom het erg druk is in de tempels waar iedereen offerandes wil brengen. Vooral het Pillar Schrijn heeft meer weg van een Thais Lourdes.
Heel toevallig waren we in Uthau Thani in contact gekomen met een Thais koppel dat een fietsenwinkel uitbaat in het centrum van Bangkok. Zij zouden onze fietsen nog eens degelijk in orde kunnen zetten, en dat is wel eens echt nodig. Het laatste groot onderhoud is al 8.000km geleden, en onze kettingen hebben zelfs al meer dan 10.000km afgelegd. Onze fietsen zullen hopelijk morgenavond klaar zijn, we zullen dus een dag langer in Bangkok moeten blijven.

De oude stad.

Liberty Monument.

Grand Palace.

Offerandes.

2016-04-16 Voor een spotprijsje naar Bangkok.

In de ochtend fietsen we tot aan het treinstation om te informeren naar de mogelijkheden om met het openbaar vervoer voorbij de grootstad Bangkok te geraken. De enige optie die we hebben is een eerste trein tot Bangkok nemen, en van daaruit dan een tweede trein verder richting zuiden. Op welbepaalde treinen kunnen onze fietsen mee in een aparte cargowagon. Onze beslissing is vlug genomen: we nemen vandaag de trein tot Bangkok en overmorgen een volgende trein naar Phetchaburi.
Onze trein vertrekt om 12u14, we hebben dus nog alle tijd om terug naar het hotel te fietsen en alles weer in te pakken.
Eenmaal terug in het treinstation kopen we onze tickets, 15 Baht (€0,38) per persoon. Vervolgens moeten we naar de afdeling waar we apart moeten betalen voor wat in de cargo-wagon moet. Voor een fiets is dat 90 Baht (€2,30). Maar dan is er plots een probleem. We hebben het merendeel van onze fietstassen in twee grote reistassen gestoken, en hiervoor wil (of kan) de man van dienst niet laten betalen. We zouden ze als gewone bagage mee in de passagierswagon moeten meenemen, iets wat wij niet zien zitten. Niet alleen omwille van het volume en het gewicht, maar daarbuiten hebben we nog onze twee grote fietstassen, onze tentzak en mijn voortas. Aandringen helpt niet. Bij verder navragen, blijkt dat we ook onze fietsen nog zelf in de cargowagen moeten zetten. Hoe moeten we dit allemaal gedaan krijgen in één minuut tijd? Op de koop toe moeten we dan nog eens vanaf perron 3 vertrekken. Gelukkig duiken er net enkele Nederlandse meiden op die ons een handje helpen om alles snel op de trein te krijgen. Het lukt ons zelfs om ook onze zware tassen in de cargowagon te hijsen. Daarna nog vlug de trein op met de rest van onze bagage. De wagon zit afgeladen vol, alle stoelen zijn bezet en de middengang staat vol met passagiers. MJ geraakt nog net tot voor het toilet. Aangezien ik niet verder kan, zet ik me op de trapjes in de openstaande deuropening. Het blijkt zelfs een ideale zitplaats te zijn. Aan een topsnelheid tot 80km/u krijg je daar heerlijk veel wind over je heen.
De treinrit van 2 uur (72km) kost ons alles tezamen slechts €5,36. 

Met de trein naar Bangkok

2016-04-15 Gratis doktersbezoek.

Na een moeizame week gaan we vandaag naar het ziekenhuis om een dokter te raadplegen. Diagnose: een bacterie in de darmen, te bestrijden met antibiotica. De raadpleging is gratis, we betalen enkel voor de medicamenten die we meekrijgen in het ziekenhuis (notabene : exact dezelfde die we in onze reisapotheek mee hebben), 108 bath of net geen 3€.
MJ gaat vandaag terug alleen op stap. Ze bezoekt het historisch park van Ayutthaya.
In de namiddag krijg ik reuzehonger en zin in pizza. Op internet vinden we het adres van een pizzeria hier in de buurt.
In het ziekenhuis ben ik op een weegschaal gaan staan; ik weeg nog 70kg waarmee ik weer perfect in mijn trouwkostuum zou passen. 

Historisch park Ayutthaya

2016-04-14 Lopburi, monkey city.

We hebben de nacht doorgebracht in Lopburi, een van de oudste steden van Thailand, en ook de thuis van meer dan tweeduizend apen. Ze palmden oude gebouwen in, lopen over de elektriciteitsdraden en door de straten. De kleine apen zijn schattig maar we werden gewaarschuwd, laat ze met rust want ze bijten.
Vandaag is het ook de tweede dag Songkran en krijgen we de volle lading, we worden meerdere keren goed nat gegoten. We krijgen ook drank aangeboden, blikjes frisdrank en een keer deden ze ons stoppen en boden ze ons een glas bier aan, iets wat meer onze dada is. We krijgen ook enkele vegen op ons gezicht van een wit papje.
Morgen laten we de fiets aan de kant staan, we willen Ayutthaya bezoeken.

Torens Lopburi

 

Apen hebben een woningblok gekraakt.

Songkran

2016-04-13 Songkran.

We zijn al aan ons derde nieuwjaar toe. In Vietnam vierden we kerst en nieuwjaar vergelijkbaar met België. Chinees nieuwjaar vierden we in Laos met drakendansen en lampionnen in. Vandaag start hier de ‘Songkran’, het Thais nieuwjaar, een driedaags waterfestival. 
Uit de eerste auto die stopt, stapt een meisje met 4 flesjes water waarvan ze er twee aan ieder van ons geeft, haar vader komt ons een hand geven, raar want hier in Thailand groeten ze op een heel andere manier, ze vouwen hun twee handen samen en buigen het hoofd. 
Even verder is een auto gestopt en de twee mannen die uitstapten staan al klaar met twee bekers water, ze doen teken om te stoppen. Met het water verfrissen ze onze armen en aangezicht. 
Als we in de namiddag aan een winkel iets drinken komt het koppel even later buiten met een kom geurend water dat ze over onze handen en schouders gieten, deze keer is het water ijskoud. 
Als we aankomen in Lop Buri staan er overal langs de weg kinderen en ook ouderen elkaar nat te spuiten met waterpistolen. Tegenover ons zijn ze eerder wat terughoudend, ze denken misschien dat vreemdelingen het niet kunnen appreciëren. Ons mogen ze gerust overvloedig nat spuiten, we vragen niet liever. Eén keer ga ik het zelfs vragen aan een groepje jongeren die met enkele bakken water in de achterbak van een pickup zitten. Ik krijg meteen meerdere emmers water over me heen zodat ik nat ben van kop tot teen, net wat ik nodig had om af te koelen.

Wil je meer weten over de Songkran, klik dan hier.

2016-04-12 Op halve kracht vooruit.

We hebben onze wekker op 5u gezet omdat we op de fiets willen zitten vanaf het ogenblik dat het daglicht wordt. Het wordt echter een valse start, want wanneer we het resort willen verlaten, merkt MJ dat ze een leeglopende achterband heeft. Dit is een tweede band die lek gaat nadat we hem hebben bijgepompt. Gelukkig zijn er al werkmannen bezig in het resort die de compressor kunnen opzetten zodat ik de nieuwe band kan opblazen. Aangezien de buitenband toch haast volledig op was, plaatsen we meteen ook een nieuwe.
Met mij gaat het al een stuk beter. Ik kan weer fietsen, al merk ik al snel dat het toch maar op halve kracht is. Vandaar dat we ons veiligheidshalve toch maar beperken tot en korte rit van 35km tot in Chai Nat. Hopelijk kunnen we weldra weer op volle kracht vooruit, want aan dit tempo halen we nooit tijdig de grens met Maleisië.

2016-04-11 Een dagje uitzieken.

Vandaag gaat MJ alleen op stap. 
Ik blijf wijselijk in bed, energie sparen voor morgen. 
Tegen de avond probeer ik toch wat van de door MJ gekookte groenten te eten, maar het smaakt maar matig. 
Hopelijk brengt de nacht verbetering.

Uthai Thani.

Zo worden de straten grondig gereinigd.

2016-04-10 Het is mijn dagje niet.

Wanneer we ’s ochtends vroeg het resort willen verlaten, zien we dat men buiten al een uitgebreid ontbijtbuffet heeft klaargezet. De eigenaar had me gisteren wel gezegd dat er koffie te verkrijgen was, en een koekje, maar dit is veel meer. We zetten onze fietsen nog even aan de kant en nemen beiden een vissoepje dat heerlijk smaakt. De koeken laten we voor wat ze zijn, we zijn geen zoetebekken.
Onderweg stoppen we nog bij verschillende fietsenwinkels maar nog steeds is er niemand die het tandwiel van MJ kan of wil vervangen. Nochtans zijn we er zo goed als zeker van dat sommigen de juiste wisselstukken in huis hebben. We fietsen nog eens 89km tot een resort in Uthai Thani, er is ook een klein zwembad waar we dankbaar gebruik van maken.
Vanochtend hebben we onze banden nog eens laten oppompen, en het wordt bijna een constante dat we dezelfde dag nog een lekke band hebben. Deze keer is het gelukkig pas bij aankomst in het resort, en niet ergens onderweg. Wanneer ik de band wil vervangen moet ik echter tot de vaststelling komen dat mijn fietspompje dat aan mijn fiets vastzat weg is. Het kan niet anders of iemand moet het er afgehaald hebben. In het resort worden ook fietsen verhuurd dus ga ik er van uit dat men ook wel een fietspomp zal hebben. Wanneer ik het aan een van de werkmannen in gebarentaal probeer te vragen, roept hij er een poetsvrouw bij die even later afkomt met een ontstopper. Men heeft mij blijkbaar verkeerd begrepen. Wanneer ik mijn band laat zien begrijpt men wel meteen dat ik iets anders bedoelde. Een grappig misverstand waar iedereen moet mee lachen. Men is zelfs zo behulpzaam om voor mij een nieuwe binnenband te steken.
’s Avonds voel ik me onwel worden. Ik moet meermaals overgeven en heb diarree. Ik voelde al in de namiddag dat er iets niet in de haak zat. In de laatste kilometers was ik maar al te blij dat MJ op kop ging rijden, en zelfs dan had ik het lastig om haar tempo te volgen.

Een zoveelste fietsenwinkel waar men ons niet kan helpen.

Uthai Thani.

Ons avondeten.

Nieuwe reeks foto's online

We hebben een nieuwe reeks foto's online geplaats van Noord Thailand tot en met Phitsanulok.

Klik hier voor de foto's

2016-04-09 Hoe bleker hoe liever.

Vanwege de hitte beperken we ons vandaag tot een ritje van 46km. Dat maakt wel dat we al in de voormiddag in een resort zitten. We rijden even tot het dorp verderop om nog de nodige inkopen te doen, en voor de rest van de dag trekken we ons terug op onze kamer. Als we In Turkije en de Stan-landen inkopen deden op een markt, heeft men ons vaak veel te veel laten betalen. Dit gevoel hebben we hier absoluut niet, men is hier veel eerlijker.
In België wil iedereen een gezond(?) bruin kleurtje hebben, maar hier in Thailand is het omgekeerd. Men doet er alles aan om een zo bleek mogelijk velletje te hebben. Als je in een winkel op zoek gaat naar een douchegel, staat er op de meeste aangeboden producten dat het de huid bleker maakt, of dat het beschermd tegen UV-stralen. Heel wat mensen hier zijn ook volledig ingepakt, enkel hun ogen zijn nog zichtbaar. 

Nog wat extra ijsblokjes in de drinkbus.

Inkopen doen op de plaatselijke markt.