De mysterieuze ErDeBe

Aandachtige blogvolgers hebben allicht opgemerkt dat de berichten op onze blog geplaatst werden door de mysterieuze ErDeBe. Hij plaatste niet enkel onze berichten, de teksten die we door mailden, op de blog maar bewerkte ook de foto's en werkte accuraat het kaartje bij waar we ons bevonden.
Dankzij hem konden jullie dagelijks het wel en wee van onze reis mee volgen. Hij verzorgde niet alleen onze blog maar was ook onze eerste hulplijn in België in geval van problemen.
ErDeBe is niemand minder dan onze goede vriend Robert De Becker uit Wespelaar. We weten dat hij dat al die die tijd met heel veel plezier heeft gedaan, we zijn dan ook zeer dankbaar voor zijn inzet en meeleven.

2016-06-07 Wereldreis – Epiloog

We zijn nu wel terug in België maar voorlopig kunnen we nog niet terug naar ons eigen huis omdat het nog verhuurd is tot einde juni. We zullen dus nog enkele weken elders moeten logeren. We gaan grotendeels bij onze kinderen logeren maar we gaan ook van de nood een deugd maken  en met de fiets vrienden en familie  bezoeken. Het zal een klein rondje Vlaanderen worden. Een ideale manier om wat af te kicken en toch nog te blijven fietsen. Onze auto laten we voorlopig nog liever aan de kant staan.

Ondertussen zijn we al enkele dagen terug in België. Het weerzien met onze kinderen en kleinkinderen was hartverwarmend en buitengewoon leuk. Met de kleinkinderen is het net alsof we nooit zijn weggeweest. Met mijn moeder is voorlopig alles terug onder controle. Voor  het overige proberen wij weer de draad op te pikken en weer te wennen aan het gewone leven in België.  Soms ligt het maar in piepkleine dingen:

•           het wc-papier in het wc gooien en niet in een vuilnisbak
•           de rijkelijk gevarieerde Belgische keuken
•           het Belgische weer
•           de meer dan comfortabele levensomstandigheden
•           de extreme netheid
•           het ongelooflijke aanbod aan verschillende voedingswaren
•           de verplichte veiligheidsvoorschriften
•           de kleine flesjes bier

We hebben ook nog een laatste reeks foto’s van Maleisië online gezet. Klik hier voorde foto’s

Tot slot willen we alle volgens van onze blog nog eens bedanken voor de vele toffe reacties die we kregen.

PS: Vandaag de vraag gekregen of de huurders van ons huis nog een halve maand langer kunnen blijven.  Twee jaar geleden hebben  we met al onze kinderen en kleinkinderen  een week doorgebracht  op een prachtig domein in Oteppe, de kleinkinderen spreken er nog altijd over.  We hebben dan ook 14 dagen geboekt op dat domein zodat ze allen eens kunnen langskomen. 

Onze trots nu (Norah & Mauro konden er spijtig genoeg niet bij zijn)

2016-06-01/02 De terugkeer naar België.

Om 9u, een uur vroeger dan afgesproken, staat onze taxi al voor de deur van ons hotel. Omstreeks 13u zijn we al op de luchthaven van Kuala Lumpur. Vermits ons vliegtuig pas om 20u55 vertrekt, hebben we nog ruim de tijd om onze fietsen in te pakken in plastiekfolie, onder maximale belangstelling. Wanneer om 18u de incheckbalie opengaat, staan we als eersten in de rij; en maar goed ook, want het inchecken van onze fietsen verloopt niet echt van een leien dakje. We mogen samen 60kg aan bagage hebben, inclusief de fietsen. We komen uit op 58,4kg. Dat hebben we dus mooi uitgerekend. Maar daarmee is de kous nog niet af want… onze fietsen vallen in de categorie ‘meer dan oversized luggage’. De afdelingsverantwoordelijke, een man in deftig kostuum, komt onze fietsen bekijken, en oef, hij geeft het fiat, onze fietsen mogen op het vliegtuig. We moeten met onze ingepakte fietsen naar een uithoek van de vertrekhal waar ze verplicht door een scanner moeten. Daar aangekomen, stuurt men ons wandelen, onze fietsen zijn té groot en kunnen volgens de douane daar niet door de scanner. Dus terug naar de incheckdesk waar de verantwoordelijke gelukkig nog aanwezig is. Geen nood hij telefoneert naar de bagage afhandelaars van onze vlucht om langs te komen, en te zorgen dat onze fietsen op het vliegtuig geraken. Wij ondertussen maar wachten. Uiteindelijk komt er iemand langs met de nodige papieren die door de verantwoordelijke moeten ondertekend worden. Geen enkel probleem, hij tekent zonder meer. Dan terug naar de scanner voor oversized luggage. Even lijkt het erop dat we onze fietsen terug volledig moeten uitpakken om ze op die manier, desnoods in stukken, toch door die scanner te krijgen. Even geduld, heel vriendelijk blijven en  onschuldig kijken en... ze zwichten, ze mogen zo mee. Een van de douanebeambten gaat met de bagage afhandelaar mee om onze fietsen naar ons vliegtuig te begeleiden.
Over onze vluchten met Thai Airways hebben we alleen maar lof, je wordt er echt in de watten gelegd.
Bij onze aankomst in Brussel halen we eerst onze gewone bagage op, om vervolgens naar de plaats te gaan waar oversized bagage wordt afgeleverd. Hebben we pech of geluk? Onze fietsen zijn spoorloos. We moeten ze laten registreren als verloren bagage.
Waarschijnlijk ten gevolge van de laatste aanslag op de luchthaven, zijn de veiligheidsmaatregelen die genomen worden niet om mee te lachen. Aangezien we van warmere oorden komen gaat MJ even buiten voelen of het te doen is om in onze kledij buiten te wachten op onze zoon die ons komt afhalen. Ze mag de hal niet meer binnen. Dit staat nochtans op een doek vermeld voor je buiten gaat, maar niet gelezen natuurlijk.
Enkel taxi’s mogen nog iemand afhalen, al de rest moet verplicht naar de overdekte parking. Zo'n maatregel zorgt toch voor heel wat verwarring en ergernis bij vele mensen. Dus eigenlijk kwam het ons nog goed uit dat we enkel met onze bagage, zonder onze fietsen, naar die parking moesten. Onze fietsen werden in de namiddag al bij een onze jongste dochter afgeleverd.     
Tegen de avond werden we verwacht bij onze oudste dochter, waar we werden opgewacht door een echt ontvangstcomité. Het deed terecht deugd om onze kinderen en kleinkinderen terug te zien. En dan volgt er een klein feestje. We zijn terug aangekomen in luilekkerland.

2016-05-31 Het dubbelgevoel.

Vandaag halen we al onze bagage nog eens uit onze fietstassen, en maken een grondige selectie van datgene dat we nog mee naar huis gaan nemen, en wat we gewoon gaan achterlaten vanwege te zeer versleten. Dat laatste is toch heel wat, want we moeten verschillende keren enkele kleine vuilniszakjes afvoeren. Onze kleding, versleten of niet, zullen we toch moeten meenemen, aangezien we nog een maand zullen moeten logeren bij onze kinderen. Ons huis is nog verhuurd gedurende de maand juni.
Ook worden de fietsen nog een laatste keer gecontroleerd. Ik had nog drie paar reserve remblokjes die ik nu kan gebruiken. Wat ik ook altijd doe wanneer we van plan zijn een vliegtuig te nemen, is controleren of ik de pedalen kan losvijzen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze moeilijk loskomen.
’s Avonds gaan we nog een laatste keer genieten van het ‘street food’. En dan komt het besef dat het allemaal voorbij is. Onze wereldreis zit er op. We hebben een fantastisch jaar achter de rug. We zijn alles en iedereen dankbaar dat we dit hebben mogen beleven. Voor de rest van ons leven kunnen we nu genieten en terugblikken op een schat aan mooie herinneringen en belevenissen.
We gaan terug naar het gewone leven, het zal een grote aanpassing zijn.

2016-05-30 Vervroegde terugkeer.

Om familiale redenen (gezondheidstoestand van mijn moeder) hebben we beslist om zo snel als mogelijk terug te keren naar België. 

Twee weken geleden hebben we in een reisbureau in Klang tickets gekocht om op 2 juli terug te keren vanuit Kuala Lumpur. Men heeft ons toen duidelijk gemaakt dat de tickets niet kunnen omgeruild worden. Toch gaan we met onze tickets hier naar een reisbureau om te vragen of de datum kan veranderd worden. We hebben geluk, mits het betalen van een toeslag kunnen de tickets overgeboekt worden.  De administratieve afhandeling heeft toch nog wat voeten in de aarde. Het reisbureau in Klang, waar we de tickets kochten, moet de overdracht doen, en dat doen ze pas van zodra het geld hiervoor op hun rekening staat. Het reisbureau hier in Johor Bahru doet voor ons de elektronische betaling. We moeten dus nog een paar uur wachten tot men aan de andere kant ziet dat het geld gestort is. Wanneer we in de namiddag terug gaan naar het reisbureau, is het nog niet helemaal in orde, want het reisbureau in Klang wil ons persoonlijk aan de lijn om te checken dat wij wel degelijk diegenen zijn die de tickets kochten. Ter controle vragen ze onze geboortedatums.  Dan is het nog eens een half uurtje wachten tot de tickets effectief zijn overgezet en kunnen afgedrukt worden. Oef, dat is al een heel pak van ons hart. Nu zitten we wel nog met het probleem hoe met al onze bagage en onze fietsen op de luchthaven van Kuala Lumpur geraken, en daarom vragen we aan het reisbureau of ze voor ons aangepast vervoer kunnen regelen. Ook dat kan, het kost ons omgerekend wel zo’n 300 euro, maar het is dan ook een rit van 4 uur.
We kochten onze vliegtuigtickets bij een Chinees reisbureau, nu heeft een Indisch reisbureau voor ons de omzetting en de taxi geregeld, en uiteindelijk zullen we met een Thaise vliegtuigmaatschappij van Maleisië naar België vliegen (met een tussenstop in Bangkok). Als alles volgens timing verloopt, zetten we donderdagochtend 02/06/2016 om 7u40 weer voet aan grond in Zaventem.
Nu we de knop definitief hebben omgedraaid, kijken we er toch naar uit om familie en vrienden terug te zien in België.

2016-05-29 Johor Bahru.

We maken een hele wandeling naar het Visitor Center, dat niet open blijkt te gaan op zondag. Ook zoeken we tevergeefs een ingang naar het oude koninklijk paleis. Maleisië is ook een koninkrijk. Hier bespeur je geen foto’s van de koning en koningin overal langs de weg zoals in Thailand, maar wel in vele steden, een kroon op palen, meestal boven een fontein.
Tegen de middag gaan we aanschuiven aan een eethuis waar ze ‘Fish Head’ serveren. We zitten samen aan tafel met een koppel uit Singapore dat speciaal voor deze schotel naar hier kwam. Het is een soep waar groenten en het hoofd van een grote vis in drijft, geserveerd met rijst. Het was lekker maar een echt wauw gevoel kregen we er niet van.
Maleisië is niet enkel een smeltkroes van culturen, maar ook een mix van oud en nieuw. Zo kan het best zijn dat je in het midden van een stad een plaats passeert waar aan de lopende band kippen en eenden worden geslacht in open lucht. En even verder een selfservice waar je zelf je was kan doen met de modernste wasmachines en droogkasten. Vandaag hebben we het geluk om foto’s te kunnen maken in een Hindoe tempel. 
Maleisië blijft boeien.

 

In een Hindoe tempel.

2016-05-28 Een wirwar van snelwegen.

De rit naar Johor Bahru loopt naar het einde toe volledig langs een wirwar van snelwegen. Ze staan niet aangegeven als autostrades, we mogen er dus op fietsen. Maar een pretje is het zeker niet met al die op- en afritten, viaducten en verkeerswisselaars waar wij niet zonder risico tussen de voorbijrazende auto’s onze weg moeten zien te vinden, en soms enkele vakken moeten oversteken, hopende op welwillende chauffeurs die ons ook een plaatsje op de weg gunnen.
Johor Bahru is een moderne stad die nog in volle ontwikkeling is en zijn grotere broer Singapore, dat hier maar een boogscheut vandaan is, wil bijbenen. Voor het eerst zien we ook veel daklozen op straat.
Als we een iet of wat degelijke kamer willen, zullen we ook voor het eerst boven ons budget van 110 RM (Maleisische ringgit) moeten gaan.
Ook al doen we het de laatste tijd rustig aan en nemen we meermaals rustdagen, toch hebben we allebei het gevoel dat de vermoeidheid stilaan in onze kleren kruipt. De vele uren die we rusten helpen blijkbaar niet echt.  

2016-05-27 Doen we iets misdadig ?

We fietsen al meerdere dagen langs de westkust van Maleisië, maar pas vandaag krijgen we weer eens zicht op de zee. We krijgen ook nog even af te rekenen met heuvelachtig parcours én met een beetje tegenwind, zodat het nog eens een vermoeiende etappe wordt.

Net zoals in Thailand is er hier ook een winkelketen “Seven Eleven”. Het aanbod hier is wel veel beperkter, maar ze zijn dag en nacht open. Dit komt ons goed uit, zodat we ’s morgens als we vertrekken, fris water kunnen kopen voor onderweg. In de meeste van deze winkels wordt er ook bier verkocht. Meestal is die rayon afgedekt met een donkere folie en staat er op de koelkastdeur dat de verkoop enkel is toegestaan aan +18-jarigen en niet-moslims. Hier in Pontian Kecil zit er zelfs een stevig hangslot op de deur, zodat je eerst nog eens bij de winkelbediende terecht moet. Je zou bijna het gevoel krijgen dat je iets misdadig doet door bier te kopen.

 

Picknick onderweg.

2016-05-26 De schoolvakantie begint morgen.

We passeren meerdere scholen waar er festiviteiten aan de gang zijn. Morgen begint hier dan ook de schoolvakantie. Juni is de heetste maand hier in Maleisië, de luchtvochtigheid overschrijdt dan de 82%, dat beloofd. We hebben het geluk gehad om een meisje en jongen in schooluniform te kunnen fotograferen, ze poseerden graag.
Wij vierden het alvast met de keuze uit een uitgebreid buffet en straf Belgisch bier, nog goedkoop ook. Het bier kochten we wel in een klein winkeltje.

 Meisje in Schooluniform.

Meisje in Schooluniform.

Jongen in Schooluniform.

Uitgebreid buffet.

Straf Belgisch bier.

2016-05-25 We fietsen weer verder richting Singapore.

Vroeger op school leerden we dat de zon opkomt in het oosten, op het middaguur in het zuiden staat, en 's avonds ondergaat in het westen. Hier is het enigszins anders: op  het middaguur staat de zon niet in het zuiden maar pal boven je hoofd. Oriënteren op de zon is dan niet mogelijk, maar voor ons is dat niet nodig, want wij gebruiken moderne middelen zoals een GPS.
Aangezien we een zee van tijd hebben, fietsen we kleine etappes zodat we soms al voor de middag ergens in een hotel zitten, tenminste als ze ons kunnen inchecken. Vandaag hebben we nog eerst een wandelingetje door Muar moeten maken, dit om te vermijden dat de computer ons twee dagen zou aanrekenen. Normaal geen probleem, maar met natte kleren is dat toch geen pretje. De temperatuur bedraagt hier momenteel 33°, goed verdraagbaar, maar door die hoge luchtvochtigheid (momenteel 82%), is dat toch gewoon zweten geblazen. We hebben dan ook altijd een handdoekje in de aanslag.

Moskee onderweg.

2016-05-24 Geen Sumatra voor ons.

Een tijdje geleden speelden we nog met het idee om ook op Sumatra te gaan fietsen, maar dat hebben we ondertussen al laten varen. Er is nog maar één bootverbinding tussen Maleisië en het eiland Sumatra, zodat we er een rondrit van moesten maken, en dan nog over het minst interessante deel, gezien de tijd die ons restte. Door Sumatra te schrappen in onze planning, hebben we een zee van tijd over om verder Maleisië en Singapore te ontdekken.
Vandaag verkennen we verder Melaka, deze stad bevalt ons enorm. Morgen fietsen we weer verder zuidwaarts.

2016-05-23 Melaka, multiculturele stad.

Samen met Georgetown staat ook Melaka op de werelderfgoedlijst van Unesco. In de 15^de eeuw groeide Melaka uit van een kleine vissershaven tot een van de grootste handelssteden in de wereld. Onnodig te zeggen dat deze stad een zeer rijke geschiedenis heeft. Vroeger was Melaka een sultanaat dat in de loop van de tijd door verschillende landen is bezet. Momenteel zijn hier nog 6 grote gemeenschappen, elk met hun eigen rijke cultuur en tradities: een Maleisische, een Chinese, een Indische, een Baba-Nonya (Chinees gehuwd met een Maleisische), Portugese en Chitty (afstammelingen van de vroegere Indische handelaars). 
Onze dag was dan ook meer dan goed gevuld met het bezoek aan meerdere musea. We blijven hier dan ook nog een dag langer.

China Town.

Stadthuys.

Porta De Santiago.

Op bezoek bij de Sultan.

2016-05-22 Melaka, het Venetië van Maleisië.

Melaka is een aantrekkelijke plaats, die onder de voet gelopen wordt door horden toeristen. Het centraal gegeven in dit alles, is een rivier die dwars door de stad kronkelt, en waarop de bootjes volgeladen met toeristen, de hele dag op en af varen. Melaka wordt niet voor niets het Venetië van Maleisië genoemd.
In het weekend kan je hier over de koppen lopen. Dit is niet echt ons ding, en daarom besluiten we om van zondag een rustdag te maken, en morgen pas op verkenning te gaan.

2016-05-21 Oog in oog met gewapende soldaten.

Toen MJ vannacht tijdens een regenbui naar het toilet wilde, regende het op haar hoofd. We logeren weer eens op de bovenste verdieping, en ook hier regent het weer eens binnen.
We willen langs de kust naar Melaka fietsen, maar plots staan we oog in oog met enkele gewapende soldaten. Mijn GPS-software had bij het uitstippelen van het traject er geen rekening mee gehouden dat de weg door een militair domein loopt. We zien veel auto’s gewoon door het kamp rijden, maar voor ons buitenlandse fietsers, is het verboden terrein. Er zit niets anders op dan een alternatieve weg te zoeken, het wordt een extra omweg van 10 kilometer.
Dankzij de reisgids van Lonely Planet hebben we een zeer leuk logement gevonden. De naam ‘River View Guesthouse’ zegt al veel over de ligging. Erg luxueus is het niet maar de krakende houten vloer, de hoge plafonds en de schilferende muren scheppen wel een bijzonder charmante vintage omgeving. You love it or you hate it.   

 Visser.

2016-05-20 Het regent binnen.

Vannacht was er al een onweer, en wanneer we nog maar goed en wel wakker zijn, begint het opnieuw hevig te regenen. Er zit niets anders op dan op onze kamer te wachten tot het ophoudt. Maar zelfs op onze kamer kunnen we het niet droog houden, want even later druipt er water door het plafond. Ik ga bij de receptie een emmer vragen om eronder te zetten. Voorlopig is dat voldoende, maar de natte vlek op het plafond breidt zich snel uit.
We maken er vandaag een bijzonder korte etappe van want na 16 kilometer gaan we in het kustplaatsje Teluk Kemang al weer op zoek naar een hotel. Hier is er een uitgebreide strandstrook, en ook een versleten boulevard met winkeltjes en eethuisjes; de eerste plaats die zich leent voor strandtoerisme hier in Maleisië.

Onze afgeslankte fietsen.

Geen badpakken voor moslima's.

Een stuk versleten boulevard.

2016-05-19 Twintig kilo lichter.

We blijven een dag langer in Port Dickson zodat we voldoende tijd hebben om een deel van onze bagage via de post al naar huis te sturen. Het zal alles behalve een klein pakketje worden. Alles wat we het laatste half jaar niet meer gebruikt hebben, gaat in een doos: onze winterkleren en al ons kampeergerief, met uitzondering van het kookgerief en onze slaapdekens, omdat we die soms nog gebruiken in een hotel. Het wordt een pakket van 20 kilogram. Er is wel een volledige reorganisatie nodig van de nog resterende bagage. We hadden dit al veel eerder moeten gedaan hebben.
Enkele maanden geleden zouden we er niet aan gedacht hebben om ergens pizza te gaan eten, maar nu doen we het wel al eens want je wil toch wel eens iets anders eten dan elke dag rijst of noedels.

Port Dickson.

Port Dickson.

Dat kan al eens smaken !

2016-05-18 Moeizame zoektocht naar een hotel.

Tegen de ochtend begint het fel te regenen. We wachten tot de bui over is vooraleer te vertrekken. De kans bestaat dat het in de loop van de dag nog wel eens gaat regenen. 
Een van de volgende dagen willen we een deel van onze bagage via de post terug naar België sturen. Ook onze tent gaan we al versturen, maar de tentzak is niet waterdicht, en daarom nemen we extra voorzorgen om de tent droog te houden, en stoppen ze in enkele vuilniszakken die we stevig dicht tapen. Een voorzorg die niet nodig bleek, want we hebben voor de rest van de dag geen regen meer gehad; het bleef immers maar bij dreigende wolken.
Onze zoektocht naar een overnachtingsplaats verloopt niet zo vlotjes. Als we informeren bij het hotel dat ik via Agora op internet vond, moet ik 30RM (7 euro) meer betalen dan wanneer ik het zou geboekt hebben via internet. De receptioniste is niet te vermurwen. Aangezien het middag is, gaan we op zoek om ergens iets te eten waar ze internet hebben, om op die manier te kunnen boeken, maar dat blijkt moeilijker dan gedacht. Dan maar op zoek naar een ander hotel. Hier in Maleisië proberen we  maximum 110RM (25 euro) uit te geven voor een hotelkamer, want aangezien het laagseizoen is, zou dat moeten lukken.

Regenboog.

Overzetbootje.

2016-05-17 Café zonder bier.

Klang is een voorstad van de Maleisische hoofdstad Kuala Lumpur. Het duurt ruim 20km vooraleer we terug op wat rustiger wegen terecht komen.
Gisteren las ik in een warenhuis aan de drankrayon het volgende opschrift: ‘De verkoop van alcoholische dranken aan -18 jarigen en moslims is verboden’. Vandaag moeten we in een regio zitten waar uitsluitend moslims wonen, want in geen enkel winkeltje vindt je bier. Dat is waarschijnlijk de reden dat ik gans de dag met het liedje ‘Café zonder bier’ van Bobejaan Schoepen in mijn hoofd zit.
We fietsen nu al geruime tijd langs de westkust van Maleisië, langs de Straat van Melacca, een van de drukst bevaren zeeën ter wereld; en dat is te zien aan de kwaliteit van het zeewater. De kust is hier niet echt geschikt voor strandtoerisme.

Moskee in Klang.

Church of England in Klang.

Chinese Tempel in Tanjung Sepat.

Hindoe tempel.

2016-05-16 De kogel is door de moskee.

Onze vliegtuigtickets zijn geboekt. Zaterdag 2 juli om 20:55 uur stappen we op het vliegtuig in Kuala Lumpur (Malesië), maken een tussenlanding in Bangkok, en landen op Zaventem zondagmorgen 3 juli om 07:40 uur. 
Onze vlucht zelf is relatief goedkoop (€931 voor twee personen). Voor onze fietsen zou het echter wel eens een dure operatie kunnen worden, want voor elke kilogram boven de 30kg/p.p. (gewicht van bagage plus fiets) rekent men 60$. Als je weet dat onze fietsen al elk ongeveer 18 tot 20kg wegen, schiet er voor de rest niet veel meer over. Even weten we het niet meer. Misschien is het beter om onze fietsen gewoon achter te laten, maar dat zou dan toch met veel pijn in het hart zijn. Het mag dan maar een hoopje metaal zijn, na meer een jaar krijg je toch een emotionele band met je trouwe tweewieler. Gelukkig vinden we later op de dag toch nog een oplossing: bagage via de post terug naar België sturen kan voor een fractie van de prijs. Als de tarieven die ik op internet vond kloppen natuurlijk. Het rare is wel dat een pakket opsturen naar Nederland en Luxemburg, nog eens de helft goedkoper is. Ligt dat aan de Belgische post? Nog even nadenken wat we juist gaan doen.

Verplichte kledij in de moskee !

 

2016-05-15 Ontsnapt aan een hevig onweer.

Het lukt niet elke dag, maar vandaag ben ik er toch weer in geslaagd om een prachtig traject uit te stippelen. 
Waar we de eerste dagen in Maleisië veel door rijstvelden fietsten, zijn het nu praktisch allemaal palmboombossen, en tot nu toe verveelt het zeker nog niet. 
De plaatsen waar we iets kunnen eten of drinken zijn wel veel beperkter dan wat we gewoon waren in de vorige landen. Maleisië is dan ook in niets te vergelijken met die landen, wat het op zich weer boeiender fietsen maakt.
Na 15 km heb ik nog eens een lekke band, de boosdoener is een nageltje.
Bij het binnen rijden van Klang begint het te donderen en we moeten nog op zoek naar een hotel. We zijn nog geen 5 minuten binnen of de hel breekt los.

2016-05-14 Extreem hoge luchtvochtigheid.

De rit van vandaag loopt grotendeels langs palmolie plantages. Maleisië is het grootste exportland ter wereld van palmolie. Het aanleggen van de plantages gaat echter wel ten koste van het regenwoud, een evolutie waar steeds meer protest tegen komt.
Of het nu 30° of 40° warm is, overvloedig zweten doe je hier altijd. Zolang we aan het fietsen zijn, verdampt het meeste zweet door de luchtverplaatsing, maar van zodra je stopt begint het langs alle kanten te lopen. Toen we vorig jaar door Centraal Azië fietsten was het ook zeer warm, maar daar hadden we daar veel minder  last. Alles heeft te maken met de luchtvochtigheid. We hebben altijd een hotelkamer met airconditioning, en die zorgt niet alleen voor koelte maar ook voor een droge lucht. Nadeel is wel dat als je ’s ochtends met alles naar buitenkomt in de vochtige warme lucht, er meteen condensatie optreedt, en dat is vooral gevaarlijk voor toestellen zoals ons fototoestel (vandaar de soms wazige foto’s) en GPS. Om dat enigszins te voorkomen plaats ik mijn stuurtas met die toestellen ’s nachts soms in de badkamer waar het minder afkoelt.

Palmolie vruchten.

2016-05-13 Op alles komt sleet.

We hebben de laatste dagen geluk met het weer. Dankzij de bewolking is de temperatuur wat gezakt, en is het zelfs in de namiddag nog doenbaar om te fietsen. Regenen doet het elke dag, maar voorlopig is het alleen tegen de avond of ’s nachts.
Onderweg zien we dat er ook hier kwistig sproeistoffen worden gebruikt in de rijstvelden en op de jonge palmbomen. Zou hier wel enige vorm van controle bestaan? Voor puur natuur voeding moet je zeker niet naar hier komen.
Wanneer je zo een jaar op trektocht bent begint alles wel te verslijten. Niet alleen onze fietsen maar ook onze kleren, fietssandalen, -tassen, -helmen, keukengerief, zelfs mijn zonnebril. De dag dat we terug naar huis vliegen zullen we veel kunnen achterlaten. Het enige waar er geen sleet  op komt zijn wijzelf, hooguit een klein ongemakje van tijdelijke aard, gelukkig maar voor ons.

En maar sproeien !!

2016-05-12 Al negen jaar onderweg !

In tegenstelling met gisteren, is het vandaag wel weer een aangename etappe om te fietsen. Het eerste deel is zelfs ronduit prachtig. Kleine kronkelende wegen, afwisselend tussen de wildernis en de palmbomen, met op de achtergrond de geluiden van exotische vogels, en het geritsel van de apen in de bomen welke van de ene boom naar de andere springen. Dagelijks zien we wel apen langs de weg. Spijtig dat we ze bijna niet kunnen fotograferen, want tegen dat ik gestopt ben met de fiets, en mijn fototoestel heb bovengehaald, zijn ze weg. In de Europese dierenparken mag men dan al wel mooie en ruime accommodaties voorzien voor de apen, maar het is niets vergeleken met hun natuurlijke habitat. We krijgen ook andere dieren te zien, zoals reuze hagedissen en civetkatten (helaas allemaal doodgereden langs de weg). We komen niet alleen vreemde dieren tegen, maar ook merkwaardige mensen. Vandaag kwamen we een vrouw tegen op de fiets. Ze was al negen jaar op trektocht!! Straffe madam.
Deze middag lekker gegeten in een eethuisje langs de weg. Je krijgt een bord met rijst en je schept erbij wat je wil uit de ruime keuze aan klaargemaakte gerechten. Vandaag werden we blijkbaar aanzien als hun gasten, als ik wil afrekenen, mag ik niet betalen. We worden ook weer regelmatig nageroepen om thee te komen drinken. Ze serveren hier thee met melk en suiker, het smaakt beter dan het er uit ziet, maar we zijn er geen fan van. De ongesuikerde kruidenthee met veel ijsblokjes die men in Cambodja bij het eten serveerde dronken we wel graag.

De straffe madam welke al negen jaar onderweg is op de fiets.

2016-05-11 Een saaie etappe.

Aangezien er vanaf het eiland Penang geen bootverbinding meer is naar Sumatra, moeten we terug naar het vasteland om verder naar het zuiden van Maleisië te fietsen.
Aan de ferryterminal komen we Hugo opnieuw tegen. Het is een ervaren fietser uit Nieuw Zeeland met heel wat kilometers op z’n teller. De voorbije twee dagen zijn we hem in Georgetown meermaals tegen het lijf gelopen. Via mail heeft hij ons heel wat nuttige informatie doorgestuurd.
Over de etappe van vandaag kunnen we maar weinig goeds vertellen. Het was erg saai en ten zuiden van Butterworth zijn er veel industrieterreinen, en dat brengt veel verkeer met zich mee. Ook de lucht was niet zo aangenaam om in te ademen.
Na twee dagen zonder internetverbinding kunnen we vandaag eindelijk weer online. Totaal onmisbaar is het niet, maar het is pas als je het niet hebt, dat je gaat beseffen hoe veel gebruik je er van maakt.

Een Maleisische vrachtwagen.

2016-05-10 Vijf culturen op een zakdoek.

Vandaag houden we vrij om Georgetown te bezoeken. In de voormiddag maken we een stadswandeling met een lokale gids. Hij weet heel wat interessante verhalen te vertellen over het ontstaan van de stad, toont ons enkele verborgen hoekjes, en laat ons kennis maken met Street-Art.
In de namiddag dachten we de bus te nemen naar de ‘Botanic Gardens’ even buiten de stad, maar de rondleiding met gids door deze boeiende stad heeft er voor gezorgd dat we liever wat langer in de stad gaan rondwandelen.
We hebben in Zuid-Oost Azië al verschillende steden bezocht met een koloniaal verleden, maar geen enkele andere stad ademt het zozeer uit als Georgetown. En dan heb je nog de mengelmoes van culturen : Chinezen, Indiërs, Hindoes, Moslims en Katholieken die allemaal vreedzaam met elkaar leven. De Chinezen en de Indiërs hebben wel een eigen wijk, waarvan ‘Little India’ toch wel de meest kleurrijke is.
Georgetown is een geweldige stad om te beleven.

Onze gids fungeert mee in de Street-Art.

Moslima met de Koran in de hand.

 Little India.

2016-05-09 Georgetown, een smeltkroes van culturen.

Het gaat vandaag van Sungai Petani, via Butterworth, naar Georgetown. Drie steden over een afstand van amper 40 kilometer, bijgevolg geen denderend ritje. In Butterworth moeten we een veerboot nemen. Van in de verte ziet Georgetown er uit als een zeer moderne stad met veel hoogbouw, maar eens dat je door het oude stadsgedeelte fietst, krijg je een totaal ander beeld, dat van een oude koloniale stad. Niet alleen de naam van de stad klinkt Engels maar ook vele straatnamen: Campbell Street, Maxwell Street , Mac Alister Street, Downing Street, … Het is een smeltkroes van culturen. Er is een Chinese wijk, Little India, en in die wijken voel je je ook letterlijk in dat land. Een boeiende stad. Georgetown is ook erkend als Unesco werelderfgoed.
We zouden van hier uit een boot nemen naar het eiland Sumatra (Indonesië) maar de informatie die we daarover terugvonden op het internet en in onze reisgids, die beter up-to-date blijkt te zijn, is wat tegenstrijdig. De bootverbinding zou geschrapt zijn vanwege te veel concurrentie van goedkope vluchten. We gaan op zoek naar enkele reisbureaus om uitsluitsel te krijgen. We krijgen de bevestiging dat er geen boten meer varen van Penang, de naam van dit eiland, naar Sumatra. Verder zuidwaarts zouden er wel nog boten varen. We zullen onze plannen nog maar eens moeten aanpassen aan dit nieuw gegeven.
Voor onze overnachting zijn we terechtgekomen in een soort van appartement waar in de keuken dit opschrift staat: ‘Consumption of alcoholic beveradges & non-halal food is NOT ALLOWED in this premises’.

De skyline van Georgetown.

De ferryboot naar het eiland Penang.