2016-05-31 Het dubbelgevoel.

Vandaag halen we al onze bagage nog eens uit onze fietstassen, en maken een grondige selectie van datgene dat we nog mee naar huis gaan nemen, en wat we gewoon gaan achterlaten vanwege te zeer versleten. Dat laatste is toch heel wat, want we moeten verschillende keren enkele kleine vuilniszakjes afvoeren. Onze kleding, versleten of niet, zullen we toch moeten meenemen, aangezien we nog een maand zullen moeten logeren bij onze kinderen. Ons huis is nog verhuurd gedurende de maand juni.
Ook worden de fietsen nog een laatste keer gecontroleerd. Ik had nog drie paar reserve remblokjes die ik nu kan gebruiken. Wat ik ook altijd doe wanneer we van plan zijn een vliegtuig te nemen, is controleren of ik de pedalen kan losvijzen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze moeilijk loskomen.
’s Avonds gaan we nog een laatste keer genieten van het ‘street food’. En dan komt het besef dat het allemaal voorbij is. Onze wereldreis zit er op. We hebben een fantastisch jaar achter de rug. We zijn alles en iedereen dankbaar dat we dit hebben mogen beleven. Voor de rest van ons leven kunnen we nu genieten en terugblikken op een schat aan mooie herinneringen en belevenissen.
We gaan terug naar het gewone leven, het zal een grote aanpassing zijn.