Er lopen twee wegen richting
Baku, een noordelijke en een zuidelijke. Aanvankelijk hadden we gekozen voor de
zuidelijke route omdat deze veel vlakker is. De man die vanochtend aan het
onthaal zat van het hotel probeerde ons er van te overtuigen om toch de
noordelijke route te nemen. Hij brengt ons toch aan het twijfelen. Onderweg
tijdens de picknickstop zetten we alles nog eens op een rijtje. We geraken er
niet uit. Later op de dag komen we op een splitsing, rechts aanhouden is kiezen
voor de zuidelijke route, links afdraaien is kiezen voor het zwaardere
noordelijk traject. We slaan linksaf. Tot Qax is het nog 18km vals plat over
een abominabele weg, althans die indruk hebben we, maar als we ’s avonds het
profiel bekijken van de afgelegde weg was het wel meer dan vals plat. Nu we
voor een ander traject gekozen hebben moeten we ook nog herbekijken hoe we onze
etappes de volgende dagen gaan indelen. De noordelijke route geeft ons wel de
mogelijkheid om de afstand tot Baku op te splitsen in relatief kortere etappes
en dat is gezien het heuvelachtig parcours misschien geen overbodige luxe.
Bovendien willen we er ook van kunnen genieten. De zon geeft zich volledig
bloot, de temperatuur stijgt, de krekels geven onderweg een levendig concert,
zou het dan toch terug gaan zomeren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten