In de afdaling zitten enkele mannen bij een vuurtje naast hun bus die in panne staat. Ze doen teken om te stoppen en gebaren dat ze drinkwater willen. We hebben nog extra water in een thermos en gieten het met plezier over in hun plastic fles. Ik moet spontaan denken aan de parabel van de Barmhartige Samaritaan.
Een gevarendriehoek kent men hier niet. Wanneer een voertuig met een probleem op de weg staat rukt men gewoon een tak van een boom of struik en legt die op de weg.
De busjes hebben hier geen stipte reistijden en opstapplaatsen. Wie niet graag langs de kant van de weg wil staan wachten tot de bus komt, plaatst gewoon zijn bagage langs de weg zodat de buschauffeur weet dat er iemand wil opstappen en hij gewoon eens moet toeteren om hem te verwittigen.
Omdat we wisten dat er in het traject van vandaag enkele lastige klimmetjes zaten, hadden we maar een korte etappe voorzien, maar tegen de middag zijn we al rond. We hebben de voorbije dagen wat energie kunnen opsparen, en daarom nemen we er de etappe die voor morgen was voorzien er maar meteen bij, ook al weten we dat ook deze etappe alles behalve vlak is. Zo fietsen we vandaag toch nog 97km en zijn we aan het eind nog eens echt moe..
Dat de kennis van het Engels bij de Laotianen niet al te groot is kan je vaak zien op borden langs de weg:
- Have a good and sape journey.
- Geusthouse.
- Questhouse.
- Holtel.
- Dagerous area.
- Be carefu!!
- Fee WiFi.
Het machtige landschap.
Bedoelt men misschien : Sappige reis ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten