2016-03-07 Zijn we nu al in Nederland beland ?

Toen we vanochtend vertrokken was het bewolkt maar zwoel weer. Even later komen we op een nat wegdek terecht waar het blijkbaar even te voren moet geregend hebben. We zitten in een deel van Thailand waar zo goed als geen toeristen komen, en er bij de plaatselijke bevolking maar weinigen Engels verstaan. Wij moeten onze gebarentaal blijkbaar ook wat bijschaven, want wanneer we aan een eetstalletje stoppen en MJ probeert duidelijk te maken dat we willen eten, denkt de vrouw dat ze water wil. Wanneer ik het verderop eens probeer, is het nog onduidelijker, want men presenteert me sigaretten. Maar het komt dan toch nog in orde wanneer we naar de wok wijzen. We krijgen een groot bord met gestoofde noedels met onder andere ei, minigarnaaltjes en wat iets minder is: suiker. De vrouw brengt dan nog 3 potten, eentje met suiker, eentje met pilipili en het andere weet ik niet. Ze doet teken dat we er van dat alles ook nog wat moeten over strooien, maar daar bedanken we vriendelijk voor. Tijdens het eten zijn het geen monniken die langskomen voor een gift, maar nonnen. Deze keer doe ik ook maar een geste. 
Het landschap stelt niet erg veel voor, weer lege rijstvelden met buffels en een nieuwigheid: koeien met flaporen.
Voor vandaag hadden we op voorhand geen overnachtingsplaats gevonden, en daarom  vragen we het aan de mensen langs de weg. Ze wijzen allemaal dezelfde richting uit, maar ze zijn blijkbaar niet zo goed in het schatten van afstanden, want twee kilometer worden er uiteindelijk vijf, tot we uitkomen bij een modern nieuw motel waar elk huisje in een andere felle kleur is geschilderd. De vormgeving van de kleine huisjes en de kleine windmolen aan de ingang doen het geheel wat aan Nederland denken. 

Koeien met flaporen.

Weefgetouw.

Is dit Nederland ?