De airco werkte niet
en door de bewolking die is blijven hangen is het vannacht zo goed als niet
afgekoeld. Bovendien bevond onze hotelkamer zich aan de straatkant vlak boven
een bakkerij. Om 2u ’s nachts wordt er met het nodige lawaai hout geleverd voor
de ovens. Echt goed geslapen hebben we dus niet. ’s Morgens moeten we al onze
bagage nog eens twee verdiepen lager dragen en zelfs de fietsen moeten weer
langs 22 trappen door een smalle gang naar beneden. Ik sta al nat in het zweet
nog voor we goed en wel zijn vertrokken zijn.
In Kaynarca stoppen we bij een tankstation om onze banden eens op te pompen. De pompbediende doet dat allemaal voor ons en vraagt of we ook nog een thee willen drinken, wat we deze keer niet afslaan. De man is uiteraard benieuwd wat we aan het fietsen zijn, hij haalt er zelfs een kaart van Turkije en een wereldkaart bij. Even verderop gaan we toch nog even op een bank zitten voor de picknick. Een magere hond die komt bedelen voor wat eten geven we de restjes brood die we nog hebben. Wanneer we even later verder willen fietsen heeft de hond in mij blijkbaar een nieuw baasje gezien en hij blijft me lange tijd volgen. In een afdaling kan ik hem dan eindelijk toch afschudden.
Onderweg worden we nog verschillende keren uitgenodigd om te stoppen voor een thee maar uit ondervinding weten we dat te veel çay’s ons niet zo goed bekomen.
In Karasu hebben we vorig jaar nog gratis op het strand kunnen kamperen maar het stuk strand waar we toen terecht konden is nu afgesloten voor her-aanleg. We zullen dus toch nog eens een hotelletje moeten opzoeken.
In Kaynarca stoppen we bij een tankstation om onze banden eens op te pompen. De pompbediende doet dat allemaal voor ons en vraagt of we ook nog een thee willen drinken, wat we deze keer niet afslaan. De man is uiteraard benieuwd wat we aan het fietsen zijn, hij haalt er zelfs een kaart van Turkije en een wereldkaart bij. Even verderop gaan we toch nog even op een bank zitten voor de picknick. Een magere hond die komt bedelen voor wat eten geven we de restjes brood die we nog hebben. Wanneer we even later verder willen fietsen heeft de hond in mij blijkbaar een nieuw baasje gezien en hij blijft me lange tijd volgen. In een afdaling kan ik hem dan eindelijk toch afschudden.
Onderweg worden we nog verschillende keren uitgenodigd om te stoppen voor een thee maar uit ondervinding weten we dat te veel çay’s ons niet zo goed bekomen.
In Karasu hebben we vorig jaar nog gratis op het strand kunnen kamperen maar het stuk strand waar we toen terecht konden is nu afgesloten voor her-aanleg. We zullen dus toch nog eens een hotelletje moeten opzoeken.
Lesje geleerd ? Nooit boven een winkel een kamer huren! Ik kan het weten, want ik heb jaren boven de winkel van mijn ouders geslapen. Na enkele jaren word je dat wel gewoon, maar jullie zijn toch niet van plan om nog jaren ondereg te blijven(?) dus ...
BeantwoordenVerwijderenEn Marc, probeer Marie-Josée niet te veel af te matten. Bij elkaar blijven en elkaar ondersteunen. Jij bent wel de jongste snaak, maar hou je energie wat onder controle. En terwijl je dat doet, kan je ook wat beter genieten van de cultuur waar jullie langs fietsen. Uiteindelijk fietsen jullie langs eeuwenoude geschiedenis (waar wij op school zoveel over moesten leren). 't Is nu de moment om er van te genieten en om het daadwerkelijk te ondergaan, want ik vermoed dat jullie zo'n reis geen twee keer zullen ondernemen. Succes met jullie verder avontuur. Ik blijf jullie belevenissen dagelijks opvolgen en duim voor jullie.
Frans