2015-12-30 Zijn we discriminerend en hypocriet?

Toen we gisterenavond verschillende keren de trappen van het hotel op moesten om al onze fietstassen op onze kamer te krijgen, voelden we de vermoeidheid in onze benen. Vanochtend had ik het gevoel dat de nacht wat langer had mogen duren, allemaal signalen om eens een rustpauze in te lassen. Toch fietsten we vandaag, mede dankzij de rugwind en ondanks het golvend parcours, een relatief gemakkelijke etappe van 115km tot in Quy Nhon waar we morgen onder ons tweetjes oudejaarsavond gaan vieren, al is de kans klein dat we in wakkere toestand middernacht zullen halen.
Onderweg zagen we hoe een vrachtwagen werd geladen met kleine kooien vol blaffende en jankende honden. Wanneer we een vrachtwagen geladen met varkens of kippen zien passeren vinden we dat zielig, maar wanneer het dan honden zijn vinden we dat afgrijselijk. Zijn we dan niet een beetje discriminerend? Dat we elke dag kip of varkensvlees op ons bord krijgen geserveerd vinden we normaal, maar moesten we weten dat men in een restaurant hondenvlees serveert, zouden we er zeker niet binnen gaan. Zijn we dan niet een beetje hypocriet? Het stemt tot nadenken!

Welk vreselijk lot staat hen te wachten ?

2015-12-29 Onze fietsen hebben de boottocht overleefd.

Toen de boot de haven van Ly Son verliet, dachten we nog dat het een rustige overtocht zou worden naar het vaste land, maar eenmaal in volle zee, werd het voor velen toch weer een kotsmisselijke trip. Het valt me op dat het alleen maar vrouwen en kleine kinderen zijn die moeten overgeven. Hebben mannen dan een minder gevoelige maag? Onze fietsen hebben ook deze tweede overtocht zonder problemen overleefd. Het is toch telkens met een bang hart dat we ze op en af de boot laten zetten, iets waarvoor drie of vier mannen nodig zijn.
Ergens gaan eten is niet altijd makkelijk. Zo goed als nooit weten we op voorhand wat men ons gaat voorschotelen. Soms is het een deelgerecht waar je andere dingen bij moet bestellen, of soms is het een volwaardige maaltijd. En dan gebeurt het al wel eens dat we in twee eethuisjes gaan eten. Het blijft altijd een verrassing wat we op ons bord gaan krijgen, want er zitten vaak ingrediënten in die we niet kunnen thuisbrengen. Zelden valt het tegen, meestal is het erg lekker.

Kleine transportbootjes worden manueel met zand geladen.

Al trappend wordt water naar een hoger niveau gebracht.

2015-12-28 Ly Son, het lookeiland.

Ly Son is een klein eilandje van amper 10km², waar de mensen vooral leven van de visvangst en de teelt van look. Op een halve dag kan je het hele eiland rondfietsen en genieten van de prachtige kust. Er zijn meerdere kleine hotelletjes, geen grote resorts, slechts één restaurant en enkele kleine eethuisjes. Heel veel toeristen zie je hier niet, een ideale plaats voor wie op zoek is naar een rustig vakantieoord.
We hebben geluk dat het mooi weer blijft, tot het moment dat we terug in ons hotel aankomen en het begint te regenen. We twijfelen nog even of we vandaag al terug de boot te nemen naar het vasteland, maar zien daar uiteindelijk het nut niet van in.

2015-12-27 Son My, een plaats om stil van te worden.

We beginnen de dag met een bezoek aan ‘Son My’, de plaats waar op 16 maart 1968 een eenheid van het Amerikaanse leger praktisch een heel dorp heeft uitgemoord, in totaal 504 onschuldige slachtoffers. Slechts enkelen werden gered door soldaten van dezelfde eenheid, die later getuigden op het proces waar de verantwoordelijken werden veroordeeld voor oorlogsmisdaden. Wanneer je in het museum geconfronteerd wordt met de pakkende beelden wordt je toch wel even stil. Klik hier voor meer info.
Voor de boot naar Ly Son moeten we wachten tot 14u45. Voor de fietsen hoeven we geen tickets te kopen maar wanneer ze in de boot worden gehesen vragen ze wel 40.000 VND en nog eens als de fietsen van boord gehesen worden maar dan wil ik slechts 20.000 VND betalen, wat misschien geen goede zet is, want overmorgen moeten onze fietsen ook terug op de boot. Als je de boot wil nemen mag je zeker geen claustrofobie hebben, want de passagiersruimte is vrij krap. Bij het vertrek worden er plastic zakjes uitgedeeld en die zijn wel degelijk nodig want een groot deel van de opvarenden worden onderweg misselijk. Wij blijven er gelukkig van gespaard. 

Standbeeld Son My.

De boot naar het eiland Ly Son.

2015-12-26 Lawaaierige dag.

De AH1 expresweg ten noorden van Da Nang was vrij rustig, maar het stuk waar we nu over rijden, is drukker en vooral zeer luidruchtig vanwege al het getoeter. Er worden toch wel aparte rijregels gehanteerd op zo’n expresweg met 2x2 rijstroken. Op de rechter rijstrook rijden de fietsers en brommers. Op de linker rijstrook rijden de auto’s, vrachtwagens en bussen, en die gebruiken de rechter rijstrook om voorbij te steken.
We dachten vandaag tot Quang Ngai te fietsen, maar op het laatste moment wijzigen we onze plannen en draaien richting kust naar het plaatsje My Khé. Van daaruit zouden we morgen dan naar het eilandje Ly Son kunnen varen. Volgens de receptioniste in onze homestay te Hoi An, is Ly Son het mooiste Vietnamese eiland.

Een watertractor.

Een waterbuffel.

Als het veld klaar is kan de rijst geplant worden.

2015-12-25 Een surrealistische Kerst.

We hadden met onze familie afgesproken dat we zouden afscheid nemen aan hun hotel wanneer ze zouden vertrekken met hun brommers naar Hue. Maar wat gebeurt er net vandaag, iets wat me nog nooit is overkomen… overslapen !  Pas om 8u30 worden we wakker, veel te laat. Dat komt er van als je twee avonden na elkaar laat gaat slapen (naar ons doen althans), en voor de tweede nacht op rij in een goed bed slaapt, in een goed geïsoleerde kamer zonder daglicht.
We hadden ons ingeschreven voor een cursus Vietnamees koken, en ook daarvoor zijn we maar net op tijd wakker. De kookles bestaat uit vier delen, eerst fietsen we naar velden aan de rand van de stad waar groenten en kruiden worden gekweekt. Dan gaan we op de lokale markt de nodige inkopen doen, vervolgens bereiden we met  de hulp van een kok 4 gerechten en tot slot, hoe kan het anders, mogen we het allemaal opeten. Het was een boeiende les, waarbij we veel geleerd hebben en, al moeten we het zelf zeggen, we hebben heerlijk eten klaargemaakt. Dankzij onze gids, die perfect Engels sprak en ook als tolk fungeerde tijdens de kookles, werd het een boeiende ervaring.In een land met een subtropisch klimaat en waar 85% van de bevolking boeddhistisch is, overal klassieke kerstmuziek op de achtergrond horen, blijft toch wel een beetje surrealistisch.  

Klein, kleiner, kleinst.

In de groentevelden.

Tijdens de kookles.

 

Nieuwe reeksen foto’s over Vietnam

Er zijn twee nieuwe reeksen foto’s over Vietnam online geplaatst:

Vietnam – Centraal t.e.m. Hue
Vietnam – Centraal t.e.m. Hoi An

2015-12-24 Kerstavond & Volle maan festival.

We gaan zowat de ganse dag mee op stap met de familie. Het is eens heel wat anders. Hoe de dag wordt ingevuld laten we aan hen over. Voor ons is het ook eens wat anders om niet alles zelf te moeten beslissen, en we genieten er volop van.
In de voormiddag fietsen we samen naar het strand. Voor het eerst kan ik eens gaan zwemmen. MJ beperkt zich voorlopig nog tot pootje baden. 
Op de middag moeten we in een kleermakerswinkel zijn want Stein, Derrek en Marein hebben gisteren hun maten laten nemen voor een op maat gemaakt kostuum. en nu mogen ze het al gaan passen.  
Tegen de avond trekken we de stad in voor een wandeling. Het is een speciale avond, want het is niet alleen Kerstavond, maar ook nog eens volle maan, en dan vieren de Vietnamezen het feest van de ‘Happy Boedha’. Op de Thu Bon rivier drijven er ontelbaar veel  lampions met kaarsjes. Klik hier voor meer info.

Op het strand.

Kerstavond & Volle maan festival in Hoi An

2015-12-23 Hoi An, hyper-toeristisch.

Na een héél kort ritje komen we terecht in het hyper-toeristische Hoi An. Merkwaardig veel toeristen die op een gehuurde fiets rondrijden. Op de markt en het oude stadscentrum wordt je langs alle kanten belaagd door Vietnamezen die hun waar aan de man en vrouw proberen te brengen.
In Hoi An gaan we MJ haar zus, tesamen met gans haar familie ontmoeten. In de vroege namiddag zouden ze in principe moeten toekomen. We dachten ze te verrassen door ze aan hun hotel op te wachten. We wachten meer dan twee uur, maar ze komen niet opdagen. We laten een bericht achter in hun hotel, en trekken dan maar de stad in. ’s Avonds ontmoeten we ze dan toch. Hun vliegtuig was een uur later vertrokken dan voorzien. De trein die ze binnenkort willen nemen is volgeboekt zodat ze eentje later moeten nemen. In het naar Vietnam vliegen hebben ze ook heel wat tijd verloren door hun vlucht die 2 uur eerder vertrok, zodat ze moesten wachten op een volgende vlucht, waar ze gelukkig allemaal nog op konden. Je kan lezen in de Lonely planet dat het openbaar vervoer in Vietnam een ramp is, met een strak reisschema loop je het gevaar heel wat kostbare tijd te verliezen.

Thu Bon rivier in Hoi An.

Steenkapper of beeldend kunstenaar ?

2015-12-22 Marble Mountains.

In de gietende regen vertrekken we voor een korte rit richting Da Nang. Ten noorden van Da Nang ligt er wel nog een hindernis, de ‘Hai Van Pass’, 10km naar omhoog tot een hoogte van bijna 500m en dan weer 10km naar beneden. Er ligt een mooie nieuwe tunnel van 6,28km, maar die is verboden voor (brom)fietsers. Eerder toevallig passeren we net voor de pas langs een busstation met een laadkade waar (brom)fietsen op kleine vrachtwagens worden geladen. MJ is bij de pinken en denkt meteen dat dit een station is waar je als (brom)fietser een bus kan nemen om door de tunnel te rijden. Voor 26.000 VND (iets meer dan €1) kunnen we de klim over de pas vermijden. Bij mooi weer zouden we zeker gekozen hebben voor de pas en de mooie uitzichten, maar momenteel zit de berg volledig verborgen in de wolken en de regen. Ik ben er toch niet gerust in of onze fietsen de rit op de vrachtwagen door de tunnel zonder enige schade gaan overleven. Wanneer aan de andere kant van de tunnel onze fietsen van de vrachtwagen worden gehaald, roept MJ plots dat de staander aan mijn voorwiel weg is, waarop ik meteen naar het voorwiel kijk en dacht te zien dat de 'lowrider' volledig vervormd is. Het is slechts een kort moment van paniek, want we hadden geen van beiden in de gaten dat het stuur 180° gedraaid was.
Bij het binnenrijden van Da Nang begint de zon eindelijk weer te schijnen. Dankzij de bus zijn we al tegen de middag in een hotel, en hebben we ruim de tijd om in de namiddag nog met de fiets tot de ‘Marble Mountains’ te rijden, een prachtig pelgrimsoord met grotten en Boeddhistische tempels. Klik hier voor meer info.
In de late namiddag wandelen we nog eens over het strand, om eens pootje te baden. Zwemmen zit er voorlopig nog niet in voor ons, maar als we de weersvoorspellingen mogen geloven, worden het kerstdagen met mooi weer.

Vissers aan het werk.

Song Han Bridge in Da Nang.

Pootje baden.

2015-12-21 Opnieuw verpest door het weer.

Een erg mooie etappe, met ontelbaar prachtige tempels en graftombes langs de weg. Helaas verpest het slechte weer het nog eens voor een groot deel. Vandaag stopte het geen enkele keer met regenen, en het wordt stilaan een afgezaagd refreintje. 
We komen terecht in een klein plaatsje aan de kust. Veel is er niet te zien of te beleven, maar toch zijn er in één straatje meerdere hotelletjes. In het eerste hotelletje waar ik ga informeren ruikt de kamer zeer muf.  Ik ben zelfs niet meer geïnteresseerd om de prijs te weten. Bij het volgende, vlak ernaast, ziet het er al beter uit, maar de vrouw vraagt 250.000 VND. Ik wil maar 200.000 VND geven, wat de vrouw dan weer niet goed vindt; tot we aanstalten maken om weer te vertrekken, en dan is opeens mijn bod wel goed.
Voor het avondeten worden het noedels met paling en banaan, origineel maar wel erg lekker.

Tempel onderweg.

Vissersbootjes.

2015-12-20 Een rondritje tombes en tempels.

In de ontbijtruimte van het hotel staat een kerstboom, hangt kerstversiering en speelt kerstmuziek op de achtergrond. Nu begin ik te beseffen dat het een Kerst en Nieuwjaar zal worden ver weg van onze kinderen en kleinkinderen. Bij deze feestdagen zullen we hen toch wel even missen.
We maken vandaag een rondrit langs de tempels en graftombes van Tu Duc, Dong Khanh, Thieu Tri, Minh Mang en Khai Dinh. Ze hebben allemaal wat gemeen, de ene al mooier dan de andere, maar het loont toch wel de moeite om ze allemaal te bezoeken. Wel spijtig dat al deze prachtige gebouwen en monumenten door de hoge vochtigheid bedekt raken onder een zwarte schimmel. Vanop afstand lijkt het er soms op dat de muren zwartgeblakerd zijn door een brand.

Tu Duc.

Minh Mang.

Khai Dinh.

2015-12-19 Imperial City.

Onze fietsen blijven vandaag op slot. We gaan de stad Hue bezoeken. De voornaamste bezienswaardigheid is de citadel met daarbinnen de ‘Imperial City’, de verblijfplaats van keizer en zijn familie van 1802 tot 1945. Het is een ommuurde vesting in de vroegere hoofdstad van Vietnam. Als je het grondig wil bezoeken heb je toch wel enkele uren nodig, maar je krijgt dan wel een mooi beeld van het leven van een keizer en zijn entourage. Tijdens de oorlog in 1968 is het grotendeels vernield, sinds 1993 is het erkend als UNESCO werelderfgoed. Klik hier voor meer info.
Aan de receptie van het hotel laten we weten dat we nog een dag langer blijven, zodat we morgen nog een rondrit met de fiets kunnen maken.

Enkele beelden van de Imperial City

20115-12-18 Op weg naar Hue.

Onderweg laat ik de kapotte binnenband van gisteren herstellen door een professionele fietsenmaker. Het kost me minder dan een halve euro, voor dat geld kan je met moeite je eigen herstelgerief bovenhalen.
Voor het overige wordt het een vlekkeloze rit tot Hue. De rugwind van de voorbije dagen is praktisch uitgeblazen, maar ook de wolken zijn vandaag zo goed als leeg. 
Dat Hue een toeristische trekpleister is in Vietnam, merk je meteen aan het aantal buitenlandse toeristen die er rondlopen. We boeken meteen voor twee nachten in het hotel.

Een professionele fietsenmaker herstelt onze binnenband.

Gedroogde vis en garnalen op de markt.

Een virtuele kennismaking met de stad Hue : 

Panorama Hue overdag

Panorama Hue 's nachts

2015-12-17 Wij zijn van Bi.

Na amper 15km krijg ik weer eens een lekke band. Nu merk ik dat er in de buitenband een scheurtje zit, voor de rest is de band niet versleten. Maar ik zal toch een nieuwe moeten opzetten en deze achterlaten.
Ook vandaag blaast de wind ons vooruit van Dong Hoi naar Dong Ha. We moeten amper meetrappen, maar helaas moeten we er wel weer enkele regenbuien bijnemen.
Onderweg passeren er veel grote autocars die zijn ingericht als slaapbussen: drie rijen, stapelbedden/stapelzetels. Wanneer zo’n bus stopt aan een wegrestaurant, haalt men een grote bak met allemaal slippers boven, en ieder kiest er twee uit.
Het landschap heeft al zijn charme verloren, we rijden door een vlakte met langs beide zijden enkel grote onder water gelopen rijstvelden.
Dankzij een geïnteresseerde receptioniste weten we nu dat België in het Vietnamees vertaald wordt als ‘Bi’, uitgesproken als ‘bie’. 

Elke buspassagier krijgt een paar slippers.

Een slaapbus voor lange afstanden.

Verkoopster van kant-en-klare maaltijden langs de weg.

2015-12-16 Airco als droger.

We hebben een manier gevonden om onze kleren droog te krijgen: de airco in de hotelkamer op volle toeren laten draaien. Niet energiezuinig maar wel efficiënt; maar je moet wel de ganse nacht het geluid er bij nemen.
De laatste keer dat we nog een zee zagen was de Kaspische zee, zo’n 4 maanden geleden. Nu hebben we de Zuid-Chinese zee bereikt. Het weer is weer eens omgekeerd. Het regent, en er waait een zeer hevige wind, gelukkig in ons voordeel, want we worden letterlijk vooruit geduwd. Er is slechts één heuveltje waar we over moeten vandaag, en in de afdaling ervan, staat aan de andere kant van de weg een Vietnamees naar mij te zwaaien en teken te doen om hem te helpen. Zijn brommer is stilgevallen, en hij is zo zwaar geladen, dat hij in de bergop en met de felle tegenwind, zonder hulp niet meer kan vertrekken. Om hem te gaan helpen moet ik wel een expresweg oversteken, en in het midden over een betonmuurtje kruipen. Ik had al mijn krachten nodig om hem terug op gang te duwen.
We rijden over de AH1, de belangrijkste verbindingsweg in Vietnam van Noord naar Zuid. We hadden ons verwacht aan heel druk verkeer, maar dat valt best mee. Er is naast de weg een veilige pechstrook voor ons, zodat vrachtwagens en autobussen minder hun toeters gebruiken dan op kleinere wegen. Vooral het toeterconcert van bussen en trucks snijdt door merg en been.
We hadden gehoopt van de zee te kunnen genieten, maar helaas is het stormweer op zee met hoge golven. Als er één kledingstuk in onze bagage zit dat we nog niet konden gebruiken, is het wel ons zwempak. Telkens als we in de buurt van zwemwater kwamen was het té slecht weer.

Geen weer om buiten te komen.

Vissersboten in de veilige haven.

Vietnamees ontbijt.

2015-12-15 Dag van de belegde broodjes.

Door de vochtige lucht is onze kledij vannacht weer nat geworden. Niet zo aangenaam als je ze zo weer moet aantrekken. Wie het blijkbaar wel naar hun zin hebben bij zo’n klimaat, zijn de eerder ongewenste diertjes. Eerst zien we een hagedisje langs de muur naar omhoog kruipen, en daarna een behoorlijk grote spin die op weg is naar onze fietstassen. Ik probeer de spin nog op andere gedachten te brengen, maar uiteindelijk kan ik niet anders dan ze een fatale tik geven met een slipper.
De voorbije vijf dagen hebben we 491km afgelegd over een behoorlijk lastig parcours. We voelen dat het tijd wordt om eens wat gas terug te nemen, en daarom hebben we het traject nog eens aangepast en gaan we wat vroeger afbuigen naar de kust, waar het terrein vlakker is. We dachten dat de rit van vandaag al makkelijker zou zijn, maar dat valt behoorlijk tegen, vooral de laatste 15 km waar het wel vlak is, maar de wind dan weer spelbreker is.
In Ba Don vinden we vrij makkelijk een hotel maar geen eethuis. De belegde broodjes die er wel te krijgen waren, smaakten heerlijk.

Onderweg.

Ba Dong.

 

Vietnamezen zijn opgewekte mensen.

 

2015-12-14 Bier met ijsblokjes en wodka bij het eten.

Wanneer we de hoteleigenaar vertellen dat we uit België komen, antwoordt hij meteen Eden Hazard, een naam die we al dikwijls hoorden. Het moet hier momenteel zowat de bekendste Belg zijn.
Bier wordt hier zelden in een koelkast bewaard, maar je krijgt er dan wel een glas bij met een klomp ijs. Wat drank betreft, hebben we gemerkt dat de Vietnamezen bij het eten vaak wodka drinken. We hebben het ook eens geprobeerd. Het is spotgoedkoop en tot onze eigen verbazing nog best te drinken ook. Het is meestal wodka van 29°, en als we het drinken is het alleen bij het avondeten.
Op zoek naar een hotel, rijden we een eerste hotel voorbij, met het idee enkele kilometers verder nog iets te vinden. Maar wanneer we daar informeren wijst men ons naar het hotel dat we gepasseerd zijn. We keren terug naar dat hotel, maar men vraagt 300.000 VND, wat in vergelijking veel is met de voorgaande dagen. De vrouw laat haar prijs nog zakken tot 250.000 VND maar ik wil maar 200.000 VND betalen. Ik raak het niet eens over de prijs en we vertrekken weer. Na enkele kilometers gereden te hebben vragen we nog eens aan voorbijgangers naar een hotel maar ze wijzen allemaal in de richting van datzelfde hotel waar we weer vertrokken. Uiteindelijk keren we dan toch maar terug. Achteraf bekeken was het wel dom van mij om niet direct akkoord te gaan met de prijs, daar het over amper enkele euros gaat. Volgende keer toch naar MJ luisteren.
Wanneer we onze klamboe willen gebruiken in een hotel moeten we elke dag weer inventief zijn om een systeem op te zetten waaraan we hem kunnen ophangen. De waslijnkoord biedt meestal wel een oplossing.
Wanneer we in een eethuis vlakbij het hotel gaan eten, horen we hoe achteraan in de keuken enkele kippen een kopje kleiner worden gemaakt, gewoon naast de afwasbak.

Kamperen in een hotelkamer.

Achter in de keuken worden de kippen geslacht.

2015-12-13 Een vrouw wil me op sleeptouw nemen.

Een vrouw op een brommertje rijdt me voorbij en begint met een touw te zwaaien, terwijl ze teken doet dat ik het aan mijn fiets moet vastmaken. Het is een vriendelijk aanbod, maar zonder dat zal het ook wel lukken. Het parcours is wel behoorlijk heuvelachtig geworden en nu de zon weer volop schijnt, is het weer veel zweten. Het is vandaag opvallend rustig op de weg, waarschijnlijk omdat het zondag is, maar deels misschien ook omdat we in dun bevolkt gebied zitten.
Mijn fototoestel werkt niet meer zoals het moet, het displayscherm blijft grijs, ik kan wel nog foto’s maken, maar kan niet meer zien wat er op staat. Ik zal moeten investeren in iets nieuw. Een digitale camera is iets wat je hier niet zo makkelijk vindt. De dag van vandaag gebruikt iedereen een smartphone, en zo iets kan je hier ook op elke hoek van de straat kopen. Of de kwaliteit van de foto’s nog hetzelfde zal zijn is nog maar de vraag.

De Hou Chi Minh Highway.

Ons middageten.

Pitstop bij een winkeltje langs de weg.

Met buffel en ploeg.

Eerste reeks foto's van Vietnam online

Een eerste reeks foto's van Vietnam staat nu online:
Vietnam - Noord tot en met Hanoi

2015-12-12 Niet nat van de regen maar van het zweten.

Momenteel komt de zon hier op om 6u20 en gaat ze héél snel weer onder om 17u20. Bij zonsopkomst is het zeer mistig, maar al snel breekt de zon er doorheen en zal het behoorlijk warm worden. Zolang we fietsen is het nog best te doen, maar van zodra we ergens stoppen, begint het zweet van ons af te druipen. Vandaag worden we niet nat van de regen maar van het zweten.
Er zit heel veel variatie in het landschap, bij momenten is het redelijk vlak met veel rijstvelden, en even later wordt het weer heuvelachtig met veel wildernis, en krijgen we een opeenvolging van klimmetjes en afdalingen aan 10%.
Het is al heel lang geleden dat we nog eens andere trekkers tegenkwamen. Vandaag zien we er nog eens twee uit tegengestelde richting aankomen. Twee jonge kerels uit Nieuw Zeeland die al drie maanden door Thailand, Cambodja en Vietnam gefietst hebben, en tegen kerstmis gaan eindigen in Hanoi. Net op het ogenblik dat we ze zagen aankomen maakte een van hen een flinke tuimeling in de greppel langs de weg. Hij wou wat té enthousiast wuiven naar enkele kinderen langs de weg. Veel kinderen rijden hier op oude gammele fietsen, en wanneer ze naar ons wuiven, maken ze daarbij heel vaak een V-teken met wijs- en middenvinger. Ze moeten ook al eens met een buffel op stap langs de weg. Zo zagen we vandaag hoe een klein meisje er niet in slaagde om haar buffel onder controle te houden toen die begon te vechten met een andere buffel. Ze liet haar buffel los en rende een eindje weg tot het beest weer gekalmeerd was. Je zou voor minder weglopen van zo’n indrukwekkende zwaargewichten met imposante horens.

Klein meisje op stap met haar buffel.

Jongeren op de fiets met parasol.

Een zonnebloemveld, een attractie voor de Vietnamezen.

Vietnamese familie.