Na twee maanden China begint voor ons vandaag weer een zoveelste nieuw hoofdstuk.
We zitten weer in een 'geletterd' land, geen Chinese tekens meer, maar leesbare letters. We kennen al twee Vietnamese woorden, ‘bia’ (bier) en ‘nhà nghĩ’ (hotel). Ook al kunnen we het laatste nog niet correct uitspreken, we weten tenminste al naar wat we moeten uitkijken als we op zoek zijn naar een overnachtingsplaats. Alle Vietnamezen, zelfs al de allerkleinsten, kennen op zijn minst één woord Engels, ‘hello’, en ze roepen het jou maar al te graag toe. Het zijn dan ook zéér vriendelijke mensen, veel spontaner dan de Chinezen.
Aanvankelijk is het traject nog golvend, maar naarmate de kilometers vorderen worden de hellingen steeds pittiger. We passeren onnoemelijk veel kleine armzalige dorpjes. De woningen lijken meer op hutten dan huizen, met vooraan een gedeelte dat een winkeltje moet voorstellen en daarachter het woongedeelte. Meerdere vrouwen lopen nog rond in kleurrijke originele klederdracht, het schoeisel is dan weer minimaal, plastiek slippers en veel zelfs blootvoets.
Vooraan winkeltje, achterin woongedeelte.
Men mag dan in een hutje wonen, schotelantenne en flatscreen TV hebben ze allemaal.
Vissers.
Onderweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten