De natuur in de vallei blijft prachtig, veel bananenplantages, maar we komen stilaan in een van de meest armzalige streken terecht die we in China al gezien hebben. Sommigen leven hier echt wel in povere omstandigheden, huisjes waarvan het woongedeelte niet beter is dan het varkensstalletje er vlak naast. De meesten houden ook een hond, vastgebonden aan een kort stukje touw of ketting. Ik vraag me echt af of men ze houdt als huisdier om de wacht te houden, dan wel met de bedoeling dat ze vroeg of laat in een stoofpot terecht komen, ik vrees echter het laatste.
Voor onze laatste overnachting in China komen we terecht in een echt goor plaatsje, een kruising van enkele wegen met niet veel meer dan wat vieze garages, eethuisjes en winkeltjes die voor de bevoorrading moeten zorgen in de streek. Niet alles in China is even netjes en modern, een land van uitersten en wij krijgen nu tot slot nog eens de andere kant te zien, de onderkant.
Jong geleerd is oud gedaan, de moeders geven het voorbeeld.
De vallei van de Rode Rivier.
De vallei van de Rode Rivier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten