Na 35km draaien we de Ho Chi Minh highway op, en pas dan wordt het na enkele kilometers minder druk en weer aangenaam fietsen. Langs de weg worden er steeds meer grillige bergen zichtbaar en komen we weer in een schitterend decor terecht. Jammer dat de zon niet van de partij is.
We dachten vandaag zo’n 100km ver te fietsen tot Hang Tram, maar we zien niet direct waar we kunnen overnachten, dus maar verder door fietsen. Op de kilometerpalen langs de weg zagen we heel de tijd hoeveel kilometer het nog was tot Cam Phuong. We hopen om daar een overnachtingsplaats te vinden, maar ook dat is ijdele hoop. Is daar ooit iets geweest ? We zien in elk geval totaal niets. Uiteindelijk, na 123km zien we plots een bord lang de weg van een homestay. Op onze vraag ‘Can we sleep here?’ krijgen we als antwoord ‘Yes, … we have no room’, wat ons toch even doet twijfelen of we er nu al of niet kunnen overnachten. Uiteindelijk zal blijken dat ze bedoelt dat we geen eigen afgesloten kamer hebben, maar in een open ruimte op de bovenverdieping, gewoon op een matrasje en rieten mat op de grond kunnen slapen. Het is eens iets anders dan een gewoon hotel, het heeft wel iets speciaals. We zitten ook in een unieke omgeving, we bevinden ons aan de rand van het ‘Cuc Phuong’ natuurreservaat, je mag het gerust de jungle noemen.
We vermoeden dat het niet echt nodig is maar voor de zekerheid gaan we toch voor een eerste keer onze klamboe (muskietennet) gebruiken.
Onderweg.
Onderweg.
Onze homestay.
Voor het eerst halen we onze klamboe boven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten