Het is behoorlijk fris,
zwaarbewolkt en af en toe valt er wat regen, we kunnen best een extra truitje
gebruiken. Enkele kilometer buiten de stad gaat het licht bergaf, MJ wil
snelheid maken en rijdt me in volle vaart voorbij, maar het wegdek is door het
beetje regen erg glad geworden en een enkele oneffenheid in het wegdek is
voldoende om MJ onderuit te laten glijden. Ze komt met een zware smak op het
asfalt terecht en schuift nog enkele meters verder. Versuft blijft ze enige
tijd op de grond zitten. Een politieagent die even verderop op een uitkijkpost
stond zag het gebeuren en komt toegesneld en vraagt of hij de hulpdiensten moet
bellen maar zo erg is het nog niet. MJ is een specialist in het vallen en weet
altijd de schade voor zichzelf te beperken. Deze keer komt ze er van af met
enkel schaafwonden op ellenboog en knieën, een pijnlijke rechterheup en
ribbenkas. Met de fietstas achteraan rechts is het slechter gesteld, aan het
ophangingssysteem is iets afgebroken waardoor het niet meer bruikbaar is. Ik
slaag er toch nog in om de fietstas op een of andere manier met enkele
reserveriempjes nog vast te maken op de fiets. Met MJ lijkt er niets ernstigs
aan de hand te zijn, even bekomen van de schok, de schaafwonden wat ontsmetten
en afplakken en even later kan ze weer op de fiets. Ze zal er tegen morgen meer
dan waarschijnlijk wel enkele pijnlijke plekken aan over houden.
Ondertussen krijgen we ook nog eens af te rekenen met stevige wind op kop. Van de 100km die we aanvankelijk dachten te fietsen zal er vandaag niet veel in huis komen. Na 30km houden we het voor bekeken en gaan in Bulunghur op zoek naar een overnachtingsplaats. We vragen het her en der maar een hotel is er duidelijk niet. Dan stopt er een man met de auto en wanneer hij hoort dat we op zoek zijn naar een overnachtingsplaats doet hij teken dat we bij hem terecht kunnen en hem maar moeten volgen. Hij woont twee straten verder in een, zeker naar Oezbeekse normen, erg mooi huis. De man die ons uitnodigde heet Mukamuat en tegen de avond maken we ook nog kennis met zijn vrouw Malika. MJ gaat Malika helpen met de bereiding van ‘Plof’, hét nationaal gerecht van Oezbekistan. Ondanks dat Mukamuat en Malika enkel Russisch, Oezbeeks en Turks spreken kunnen we ons toch nog verstaanbaar maken en wordt het nog een gezellige avond.
Ondertussen krijgen we ook nog eens af te rekenen met stevige wind op kop. Van de 100km die we aanvankelijk dachten te fietsen zal er vandaag niet veel in huis komen. Na 30km houden we het voor bekeken en gaan in Bulunghur op zoek naar een overnachtingsplaats. We vragen het her en der maar een hotel is er duidelijk niet. Dan stopt er een man met de auto en wanneer hij hoort dat we op zoek zijn naar een overnachtingsplaats doet hij teken dat we bij hem terecht kunnen en hem maar moeten volgen. Hij woont twee straten verder in een, zeker naar Oezbeekse normen, erg mooi huis. De man die ons uitnodigde heet Mukamuat en tegen de avond maken we ook nog kennis met zijn vrouw Malika. MJ gaat Malika helpen met de bereiding van ‘Plof’, hét nationaal gerecht van Oezbekistan. Ondanks dat Mukamuat en Malika enkel Russisch, Oezbeeks en Turks spreken kunnen we ons toch nog verstaanbaar maken en wordt het nog een gezellige avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten