2015-08-01 Hoe gaat dit aflopen?

Omstreeks 12u30 krijgen we van Ismahel een telefoontje. Er zou vandaag een boot zijn naar Aktau. Hij gaat me in de namiddag nog bellen om samen tickets te gaan kopen. Omdat ik van hem niets hoor bel ik in de late namiddag zelf. Hij zal ons laten ophalen zodat we de tickets kunnen gaan kopen en zal ons dan uitleggen hoe alles zal verlopen. Er loopt wat mis met onze afspraak waardoor we bijna 2 uur staan te wachten maar uiteindelijk komt hij ons ophalen. Er zou een boot vertrekken vanuit Baku. We rijden samen tot aan de haven. Ismahel laat ons achter aan de poort terwijl hij de haven binnengaat om de kapitein te spreken. We wachten buiten een uur, twee uur,… Uiteindelijk bel ik hem zelf weer op. Blijkbaar was hij ons vergeten. De boodschap die we nu krijgen is dat er geen plaats meer is op de boot voor ons. Na uren wachten moeten we onverrichterzake terug naar ons hotel, 4 km stappen. Morgenmiddag moeten we Ismahel terug bellen en hopen dat hij dan beter nieuws heeft voor ons. We beginnen zo stilaan onze twijfels te krijgen of dit nog wel allemaal in orde komt en hoe lang we hier nog gaan vastzitten.
Tijdens het wachten in de haven zijn we in gesprek gekomen met jongeren die deelnemen aan de ‘Mongol Rally’. Binnen in de haven staat al een ganse groep van deze deelnemers al dagen te wachten tot hun boot naar Turkmenistan vertrekt. Ze hadden gehoopt vannacht te kunnen vertrekken maar nu kregen ze te horen dat het waarschijnlijk pas maandag zal zijn (of later?). De meesten van hen hadden ook alles geregeld via Ismahel. Hun lange wachten is niet de fout van Ismahel maar wel de onvoorspelbaarheid van de dag waarop de boten vertrekken. Ze vertrekken pas wanneer ze volledig volzet zijn, ongeacht hoe lang dat duurt. We kregen van hen wel te horen hoe onvoorspelbaar Ismahel is, beloven en nog eens beloven, 5 à 10 minuten wachten, betekend meestal een uur of meer. Wat ze ondertussen wel al op zak hebben is hun ticket voor de boot.