2015-09-02 Geen makkelijke etappe

Sinds gisteren zitten we niet alleen in een ander land, ook het landschap is veranderd, het is weer heuvelachtiger geworden. Men is bezig met de (her)aanleg van een autostrade tussen de grens en Shymkent over een afstand van 100km. Alleen in de laatste 13km tot Shymkent is er aan één helft al een wegdek. Een volledig afgewerkte autostrade zal voor een van de volgende generaties zijn. Voorlopig moeten wij over een versleten en stuk gereden oude weg. De heuvelachtigheid, het slechte wegdek en de tegenwind in de laatste 30km maken dat het geen makkelijke etappe wordt.
Onderweg ga ik in een klein winkeltje een plak chocolade kopen. Wanneer we buiten de plak chocolade open doen zien we echter dat deze niet meer te eten is en als we dan naar de vervaldatum op de verpakking kijken zien we dat deze al bijna twee jaar verstreken is. Ik keer terug naar de winkel waar men mij meteen vier andere soorten chocolade voorlegt waaruit ik mag kiezen. Ik check de vervaldatums en van al de vier soorten chocolade is de vervaldatum al voorbij, Ik kies dan maar voor de minst vervallen chocolade met een vervaldatum van twee maanden terug. Het is ons al meermaals opgevallen dat, vooral dan in de kleine winkeltjes, van heel veel verpakte voedingswaren, ook in blik, de vervaldatums niet gerespecteerd worden.
Ook in Kazachstan is het nieuwe schooljaar begonnen. Zelfs de allerkleinsten dragen al een uniform. De jongetjes hebben een echt kostuum met das, soms zelfs driedelig. De meisjes zijn uitgedost in een rokje, lange witte kousen, wit hemdje en boven op hun hoofd een soort grote witte ponpon. Ik kan me niet voorstellen dat onze kleinkinderen in België zo naar school zouden gaan.
Hier in Kazachstan kunnen we weer zonder problemen skypen, waar dat in Oezbekistan geen enkele keer is gelukt. Men gaat mij niet wijsmaken dat dat alleen maar zou te maken hebben met een slecht internet.