We bestellen een
ontbijt in het wegrestaurant waar we de nacht doorbrachten. Eerst de fietsen
nog een beetje smeren, dan weer alle bagage er op, weer de weg op, weer wind op
kop, weer vals plat, weer lange rechte wegen, weer links de Kazakse vlakte en
rechts het gebergte dat de grens vormt met Kirgistan. GPS-gewijs zou het vandaag
een etappe van 108km worden maar gelukkig vinden we nog een kortere weg, weg
van de snelweg waar je al eens door een dorpje fietst en er meer afwisseling
is. Dankzij die alternatieve weg wordt de etappe van vandaag 15km korter. Ook
vandaag doet men enkele keren teken om te stoppen voor een fotosessie. Wat
zouden al die mensen toch doen met die selfies die ze nemen samen met ons en
onze fietsen.
Wat doet een mens al onderweg tijdens het fietsen? Ik heb eens geteld hoeveel omwentelingen we maken per kilometer. Ik kom tot een gemiddelde van 240 omwentelingen per kilometer. Vanwege de tegenwind moesten we vandaag trappen van de eerste tot de laatste meter, voor de etappe van vandaag van 93km zou dat neerkomen op meer dan 22.000 omwentelingen, niet slecht voor een dagelijkse oefening!
Enkele kilometers voor Merke stoppen we nog eens aan een kraampje langs de weg voor een drankje. Een nieuwsgierige man probeert een praatje met ons te maken, maar meer dan wat basisinformatie over onze tocht kunnen we hem niet geven want hij spreekt alleen Russisch. Even later komt hij terug op ons toe gestapt en stopt ons 1000 KZT in de handen, hij wil persé dat we het aannemen. Zien we er zo armzalig uit dat men ons al geld toestopt? Ik denk van niet en ga er van uit dat het gewoon uit bewondering is voor onze prestaties. Het wordt hoe langer hoe gekker. ’s Avonds drinken we een glaasje wijn op de gezondheid van de gulle schenker.
Wat doet een mens al onderweg tijdens het fietsen? Ik heb eens geteld hoeveel omwentelingen we maken per kilometer. Ik kom tot een gemiddelde van 240 omwentelingen per kilometer. Vanwege de tegenwind moesten we vandaag trappen van de eerste tot de laatste meter, voor de etappe van vandaag van 93km zou dat neerkomen op meer dan 22.000 omwentelingen, niet slecht voor een dagelijkse oefening!
Enkele kilometers voor Merke stoppen we nog eens aan een kraampje langs de weg voor een drankje. Een nieuwsgierige man probeert een praatje met ons te maken, maar meer dan wat basisinformatie over onze tocht kunnen we hem niet geven want hij spreekt alleen Russisch. Even later komt hij terug op ons toe gestapt en stopt ons 1000 KZT in de handen, hij wil persé dat we het aannemen. Zien we er zo armzalig uit dat men ons al geld toestopt? Ik denk van niet en ga er van uit dat het gewoon uit bewondering is voor onze prestaties. Het wordt hoe langer hoe gekker. ’s Avonds drinken we een glaasje wijn op de gezondheid van de gulle schenker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten