Wanneer we ’s ochtends
door de stad Taraz rijden, komt er een man op een oude koersfiets naast ons
rijden. Hij doet teken dat MJ haar achterband wat plat staat en zegt dat we hem
moeten volgen. Hij brengt ons tot in een garage waar hij met een voetpomp al
onze banden weer op de juiste spanning brengt.
We hebben de indruk dat we de hele dag vals plat naar omhoog moeten, en er waait bij momenten ook nog stevige tegenwind. De eerste twee dagen in Kazachstan hadden we vele stukken slechte weg maar nu, voor de derde dag op rij, krijgen we een perfect wegdek onder de wielen. De enig plaats van betekenis is op 120km. Dat is ons wat te ver en daarom gaan we in Aqyrtobe proberen te overnachten, een klein plaatsje waar er geen hotel is, maar wel meerdere wegrestaurants vlak naast elkaar. Van zodra we nog maar aanstalten maken om te stoppen beginnen de vrouwen van verschillende restaurants al te roepen naar ons en teken te doen dat we bij hen moeten komen, ook slapen zouden we bij hen kunnen doen. Ik ga in elk van de restaurants maar eens een kijkje nemen. Het wordt het middelste restaurant waarvan de vrouw het minst opdringerig was. Een kamer om te slapen is er niet maar er is in het restaurant zelf wel een relatief rustig hoekje waar we alle ruimte hebben om ons te installeren voor de nacht. Buiten is er een soort openbaar toilet waar je voor 50 KZT even een rolletje wc-papier kan gebruiken. Aangezien het toilet 24u op 24u open is heeft de toiletdame een bed in de gang staan.
We nemen nog eens uitgebreid de tijd om de plannen voor de komende dagen en weken nog eens te bekijken. We overlopen nog eens de verschillende opties die we hebben om vanuit Kirgistan naar China te reizen. Voorlopig denken we na Kirgistan nog eens via Kazachstan te gaan om van daaruit de grens naar China over te steken, maar alle andere opties blijven nog altijd mogelijk.
We hebben de indruk dat we de hele dag vals plat naar omhoog moeten, en er waait bij momenten ook nog stevige tegenwind. De eerste twee dagen in Kazachstan hadden we vele stukken slechte weg maar nu, voor de derde dag op rij, krijgen we een perfect wegdek onder de wielen. De enig plaats van betekenis is op 120km. Dat is ons wat te ver en daarom gaan we in Aqyrtobe proberen te overnachten, een klein plaatsje waar er geen hotel is, maar wel meerdere wegrestaurants vlak naast elkaar. Van zodra we nog maar aanstalten maken om te stoppen beginnen de vrouwen van verschillende restaurants al te roepen naar ons en teken te doen dat we bij hen moeten komen, ook slapen zouden we bij hen kunnen doen. Ik ga in elk van de restaurants maar eens een kijkje nemen. Het wordt het middelste restaurant waarvan de vrouw het minst opdringerig was. Een kamer om te slapen is er niet maar er is in het restaurant zelf wel een relatief rustig hoekje waar we alle ruimte hebben om ons te installeren voor de nacht. Buiten is er een soort openbaar toilet waar je voor 50 KZT even een rolletje wc-papier kan gebruiken. Aangezien het toilet 24u op 24u open is heeft de toiletdame een bed in de gang staan.
We nemen nog eens uitgebreid de tijd om de plannen voor de komende dagen en weken nog eens te bekijken. We overlopen nog eens de verschillende opties die we hebben om vanuit Kirgistan naar China te reizen. Voorlopig denken we na Kirgistan nog eens via Kazachstan te gaan om van daaruit de grens naar China over te steken, maar alle andere opties blijven nog altijd mogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten