Toen we gisteravond in
onze yurt gingen slapen, moesten we ons stevig onderstoppen om het warm te
krijgen, we hebben zelfs sokken aangetrokken om onze voeten warm te krijgen.
Wanneer je in een tentje slaapt, koelt het in de nacht meestal fel af, maar in
een yurt is dat niet zo want ondanks dat het buiten ’s nachts maar 2° is, is het
tegen de ochtend in de yurt een stuk warmer.
Vandaag gaan we samen met Jürgen een wandeling maken in de bergen langs de ‘Grigoriev Gorge’. Kamsa, de overbuur, brengt ons met zijn 40 jaar oud autootje tot aan de voet van de Gorge.. De zijdeuren hangen er nog aan, maar ze open en dicht krijgen is geen senicure. Omdat de man geen rijbewijs heeft, rijdt hij uitsluitend langs kleine onverharde wegen. Als een gek rijdt hij met zijn gammele auto over de onverharde wegen vol met putten en rotsblokken. Wij zouden er nog niet aan denken om met onze auto over zo’n weg te rijden. Het oude wagentje rammelt wel langs alle kanten en binnenin stinkt het wel naar de benzine, het is dus onbegrijpelijk dat zo iets na 40 jaar nog kan rondrijden.
In de Gorge stappen we langs de bergrivier tot een hoogte van 2000 meter. In de zomermaanden komen hier veel toeristen wandelen, nu is het er verlaten en komen we alleen nog maar enkele Kyrgezen te paard tegen.
In de late namiddag komen er in de Belzhan Yurt Lodge nog twee Baskische fietsers aan. Na een rondrit van 20 dagen doorheen Kyrgyzstan en even de grens over naar het Chinese Kashgar zijn ze nu op de terugweg naar Bishkek.
De overburen zorgen voor het avondeten. ‘Plof’, wat net zoals in Oezbekistan ook in Kyrgyzstan een nationaal gerecht is. We moeten eerlijk zeggen dat deze ‘Plof’ beter is dan deze die we twee keer gegeten hebben in Oezbekistan, of hadden we misschien net iets meer honger.
’s Avonds gaan we nog met z’n allen gezellig rond het kampvuur zitten, lekker warm met meer dan voldoende wodka en bier.
Vandaag gaan we samen met Jürgen een wandeling maken in de bergen langs de ‘Grigoriev Gorge’. Kamsa, de overbuur, brengt ons met zijn 40 jaar oud autootje tot aan de voet van de Gorge.. De zijdeuren hangen er nog aan, maar ze open en dicht krijgen is geen senicure. Omdat de man geen rijbewijs heeft, rijdt hij uitsluitend langs kleine onverharde wegen. Als een gek rijdt hij met zijn gammele auto over de onverharde wegen vol met putten en rotsblokken. Wij zouden er nog niet aan denken om met onze auto over zo’n weg te rijden. Het oude wagentje rammelt wel langs alle kanten en binnenin stinkt het wel naar de benzine, het is dus onbegrijpelijk dat zo iets na 40 jaar nog kan rondrijden.
In de Gorge stappen we langs de bergrivier tot een hoogte van 2000 meter. In de zomermaanden komen hier veel toeristen wandelen, nu is het er verlaten en komen we alleen nog maar enkele Kyrgezen te paard tegen.
In de late namiddag komen er in de Belzhan Yurt Lodge nog twee Baskische fietsers aan. Na een rondrit van 20 dagen doorheen Kyrgyzstan en even de grens over naar het Chinese Kashgar zijn ze nu op de terugweg naar Bishkek.
De overburen zorgen voor het avondeten. ‘Plof’, wat net zoals in Oezbekistan ook in Kyrgyzstan een nationaal gerecht is. We moeten eerlijk zeggen dat deze ‘Plof’ beter is dan deze die we twee keer gegeten hebben in Oezbekistan, of hadden we misschien net iets meer honger.
’s Avonds gaan we nog met z’n allen gezellig rond het kampvuur zitten, lekker warm met meer dan voldoende wodka en bier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten