2015-10-15 Gevangen op de autostrade.

Vanochtend werden we gewekt door een loeiende koe die wil gemolken worden. Nadat de vrouw van de winkelier de koe heeft gemolken, mogen we mee aan de ontbijttafel. Het ontbijt bestaat uit een mengsel van melk, water, zout en thee waarin stukjes brood worden gesopt.
Vannacht heeft het licht gesneeuwd, gelukkig is de sneeuw alleen blijven liggen op de flanken van de bergen. Met het meer erbij; geeft dat wel een mooi plaatje. Aanvankelijk vertrekken we nog met zonnig weer maar na 10km komen we in dikke mist terecht. Het is een ijskoude en aanvriezende mist. Op onze kleren en fietstassen vormt zich een laagje ijs, ik moet daardoor zelfs zonder bril fietsen. We stoppen enkele keren om nog wat extra beschermende kledij aan te trekken. Voor een keer heeft MJ het kouder dan ik, en dat komt omdat ze haar bivakmuts niet kan opzetten die helemaal onderaan in haar klerenzak zit. Gedurende 25km moeten we de kou trotseren, tot we 1300m lager, in een dal terecht komen.
We hadden gehoopt omstreeks 65km een overnachtingsplaats te vinden, maar het enige dat we er vinden is een tankstation, een restaurant, een winkeltje en een openbaar toilet. Men vertelt ons dat er 30km verderop een hotel zou zijn.  Hopende dat deze informatie klopt fietsen we dan maar verder maar helaas, ook na 30km geen hotel langs de weg. We zitten op een autostrade die langs beide kanten ononderbroken is afgesloten met vangrails, en daarachter een omheining in prikkeldraad. Zelfs wildkamperen zou onmogelijk zijn. We zijn wel verplicht om verder te fietsen. Pas na 140km fietsen zullen we een eerste afrit tegenkomen, de laatste 15km moeten we in het donker afleggen. De laatste keer dat ik nog eens in het donker op de fiets zat, is exact een week geleden, en daar heb ik geen al te goede herinneringen aan overgehouden. Maar nu heb ik wél mijn helm op en rijden we over degelijke wegen. Aan de afrit moeten we dan nog eens stoppen aan een controlepost van de politie waar onze paspoorten uitvoerig gecontroleerd worden.
Jinghe is de tweede stad die we aandoen in China en ze oogt wel zeer flashy met al de kleurrijk verlichte gebouwen. Vooraleer we op zoek gaan naar een hotel stoppen we nog aan een winkeltje voor een welverdiende pint. Het oud vrouwtje moet onder de indruk zijn van ons want ik krijg nog twee pakken met koeken, en ze komt ons nog achterna met twee paar handschoenen, snickers en yoghurt drankjes.
In het hotel boeken we meteen voor twee nachten zodat we morgen op zoek kunnen naar een dokter of ziekenhuis om de draadjes uit mijn hoofdwonde te laten verwijderen.

Ontbijt bij de winkelier en zijn vrouw.

 

Sfeerbeeld langs het Sayram meer.