Medisch bulletin: enkele immodium pilletjes en een goede nachtrust
hebben er voor gezorgd dat ik weer helemaal in orde ben.
Het eerste wat we doen na het ontbijt is onze fietsen nog eens een welverdiende poetsbeurt geven, er zat ondertussen zoveel stof op ons versnellingsapparaat dat het begon te haperen.
Het volgende wat we gaan doen zijn de nodige inkopen doen om nog eens zelf te koken, net zoals gisteren trouwens. Op restaurant gaan kan hier misschien wel zeer goedkoop zijn zelfs naar onze normen, maar als je wat uitkijkt is zelf koken toch nog altijd voordeliger en dan kan je ten minste nog eens degelijk eten klaarmaken want je krijgt hier maar zelden degelijke porties groenten geserveerd en dat is toch iets dat we al snel gaan missen. Op de markt willen we nog gedroogd fruit en noten kopen: een handvol rozijnen, gedroogde pruimen, gedroogde abrikozen, walnoten en cashewnoten. Dan krijg ik de rekening: 66.500 SOM. Oeps, zoveel geld heb ik niet op zak. De verkoper doet nog wat af van zijn prijs, maar het helpt niet. Met blozende kaken moet ik hem duidelijk maken dat ik niet voldoende geld op zak heb, hij kan de verschillende zakjes weer gaan uitpakken. We hebben het nog steeds moeilijk met de grote bedragen en de dikke pakken geld.
We willen ook nog enkele bezienswaardigheden gaan bezoeken in Samarkand, maar dat valt toch wel wat tegen. Zoals we eerder al schreven is het Registon afgesloten voor het publiek, de volgende meest in het oog springende bezienswaardigheid is de Bibi-Khanyn moskee die van buitenaf wel indrukwekkend is maar voor de inkom betaal je 12.000 SOM per persoon en eenmaal binnen is er absoluut niets te zien, zijn geld zeker niet waard, ook al is het omgerekend maar enkele Euro’s.
Onze suggestie voor andere trekkers die vanuit Turkmenistan komen en via Oezbekistan naar Tadzjikistan willen en enkele dagen willen uitsparen: de stad Bukhara is zeker de moeite waard, maar neem dan de zuidelijke route via Qarshi en Ghuzar, is volgens ons véél interessanter dan de noordelijke route via Navoiy naar Samarkant.
Voor West-Europeanen is het hier in de Stan-landen toch even wennen, niets is hier voorspelbaar of verloopt hier volgens bepaalde regels, alles wordt aan de toevalligheid overgelaten. Zo hoorden we dezer dagen al meermaals de bezorgdheid van andere trekkers die richting Tadzjikistan willen en in de onzekerheid verkeren of ze wel tijdig de grens over geraken, reden: 1 september is een feestdag in Tadzjikistan en dan gebeurt het wel eens dat de grensovergangen een week ervoor en een week erna gesloten zijn. We hebben ook een Hongaars meisje ontmoet dat al voor de tweede keer de trein van Samarkand naar Tasjkent neemt, in de hoop om toch nog tijdig haar visum voor Tadzjikistan in orde te krijgen. Voor alle duidelijkheid: wij trekken niet verder naar Tadzjikistan maar hopen via Kazachstan een makkelijke route te vinden richting Kirgistan.
Het eerste wat we doen na het ontbijt is onze fietsen nog eens een welverdiende poetsbeurt geven, er zat ondertussen zoveel stof op ons versnellingsapparaat dat het begon te haperen.
Het volgende wat we gaan doen zijn de nodige inkopen doen om nog eens zelf te koken, net zoals gisteren trouwens. Op restaurant gaan kan hier misschien wel zeer goedkoop zijn zelfs naar onze normen, maar als je wat uitkijkt is zelf koken toch nog altijd voordeliger en dan kan je ten minste nog eens degelijk eten klaarmaken want je krijgt hier maar zelden degelijke porties groenten geserveerd en dat is toch iets dat we al snel gaan missen. Op de markt willen we nog gedroogd fruit en noten kopen: een handvol rozijnen, gedroogde pruimen, gedroogde abrikozen, walnoten en cashewnoten. Dan krijg ik de rekening: 66.500 SOM. Oeps, zoveel geld heb ik niet op zak. De verkoper doet nog wat af van zijn prijs, maar het helpt niet. Met blozende kaken moet ik hem duidelijk maken dat ik niet voldoende geld op zak heb, hij kan de verschillende zakjes weer gaan uitpakken. We hebben het nog steeds moeilijk met de grote bedragen en de dikke pakken geld.
We willen ook nog enkele bezienswaardigheden gaan bezoeken in Samarkand, maar dat valt toch wel wat tegen. Zoals we eerder al schreven is het Registon afgesloten voor het publiek, de volgende meest in het oog springende bezienswaardigheid is de Bibi-Khanyn moskee die van buitenaf wel indrukwekkend is maar voor de inkom betaal je 12.000 SOM per persoon en eenmaal binnen is er absoluut niets te zien, zijn geld zeker niet waard, ook al is het omgerekend maar enkele Euro’s.
Onze suggestie voor andere trekkers die vanuit Turkmenistan komen en via Oezbekistan naar Tadzjikistan willen en enkele dagen willen uitsparen: de stad Bukhara is zeker de moeite waard, maar neem dan de zuidelijke route via Qarshi en Ghuzar, is volgens ons véél interessanter dan de noordelijke route via Navoiy naar Samarkant.
Voor West-Europeanen is het hier in de Stan-landen toch even wennen, niets is hier voorspelbaar of verloopt hier volgens bepaalde regels, alles wordt aan de toevalligheid overgelaten. Zo hoorden we dezer dagen al meermaals de bezorgdheid van andere trekkers die richting Tadzjikistan willen en in de onzekerheid verkeren of ze wel tijdig de grens over geraken, reden: 1 september is een feestdag in Tadzjikistan en dan gebeurt het wel eens dat de grensovergangen een week ervoor en een week erna gesloten zijn. We hebben ook een Hongaars meisje ontmoet dat al voor de tweede keer de trein van Samarkand naar Tasjkent neemt, in de hoop om toch nog tijdig haar visum voor Tadzjikistan in orde te krijgen. Voor alle duidelijkheid: wij trekken niet verder naar Tadzjikistan maar hopen via Kazachstan een makkelijke route te vinden richting Kirgistan.
Hoi Mark en Marie-Josée,
BeantwoordenVerwijderenIk volg dagelijks met veel interesse jullie avonturen. Mark, goed om te horen dat jij ondertussen terug beter bent. Op enkele foto's had ik al wel opgemerkt dat jij wat kilo's achtergelaten had in het stof van jullie reisroute. Waarschijnlijk is het vaak moeilijk om de verbruikte calorieën tijdens jullie fietsdag voldoende te compenbseren met een goede maaltijd. Maar al bij al moet het een unieke belevenis zijn om zo'n fietsreis te doen.
Toe wederhoren,
Frans
Hallo. Ik trok met de rugzak door Oezbekistan (aug/sept) - vanuit Tadzjikistan/Kyrgizië - per openbaar vervoer weliswaar (m.n. 'share taxi'), en hoorde onderweg over jullie praten. Mensen blijken behoorlijk onder de indruk van jullie exploten... Ik vermeed bewust Samarkand tijdens dat zangfestival (waardoor het ook afgesloten was), want de 3 gebouwen op het Registan plein zijn langs binnen echt wel de moeite waard. En vooral de necropolis van Shahr-i-Zinda is een must (ook Gur-e-Amir, enz.)! Dus ik zou Samarkand écht niet overslaan (naast Khiva en Bukhara).
BeantwoordenVerwijderen