2015-06-07 Reorganisatie en een ontmoeting die onze plannen wel eens danig zou kunnen wijzigen

We beginnen te beseffen dat sommige zijzakken achteraan té zwaar geladen zijn wat té belastend is voor het kliksysteem waarmee ze bevestigd worden aan de fietsen. Daarom besluiten we om de manier waarop onze bagage is verpakt eens te reorganiseren waardoor er meer gewicht komt in de boven zak en minder gewicht in de zijzakken achteraan.

Op de camping stond er ook een kolonie Nederlanders die een soort van begeleide toch maken, een organisatie van het Nederlandse ANWB. Wanneer we tegen 8u de camping willen verlaten zijn de meesten van hen ook al wakker en komen nog eens een babbel doen. Ze zijn onder de indruk als ze horen wat onze plannen zijn en sommigen, vooral mannen, zijn dan weer jaloers op ons.
Ons traject van vandaag loopt langs een weg die niet extreem druk is maar ondanks dat het vandaag zondag is zijn er toch veel vrachtwagens en het zijn haast allemaal Turkse truckers. Onderweg heb ik eens een babbel langs de weg met zo’n Turkse trucker. Hij spreekt een net verstaanbaar Engels-Duits taaltje. Wanneer hij hoort waarmee we bezig zijn zegt hij ‘Are you OK’ en tikt tegelijkertijd met zijn wijsvinger tegen zijn voorhoofd, hij kan het maar niet vatten.
We rijden door mooi groen maar behoorlijk bergachtig gebied. Na de picknick stop volgt er zelfs een lange beklimming van ruim 10km. Gelukkig is het een gelijkmatige klim en niet al te steil aan 6 tot 8%. Het is het soort beklimming waar ik echt dol op ben, MJ waarschijnlijk iets minder. Boven op de top zijn er enkele drankgelegenheden waar we genieten van een welverdiende pint.

In de lange afdaling die daarna volgt zie ik aan de andere kant van de weg een trekker langs de kant van de weg zitten te picknicken. Zoals gewoonlijk stop ik meteen om eens een babbeltje te maken en dit wordt meer dan een gewone ontmoeting. Het is een Duitser, Jürgen Flamm, die al anderhalf jaar onderweg is en nu weer richting Duitsland fietst. Hij heeft ook in centraal Azië, China en Zuid - Oost Azië gefietst. Hij bezit dus een schat aan informatie voor ons en hij kan het zich blijkbaar allemaal goed herinneren. Hij zegt dat we er toch nog eens moeten over nadenken over het traject dat wij willen volgen. Waarom via Iran en Turkmenistan? Volgens hem zou het veel makkelijker zijn moesten we vanuit Turkije een traject volgen via Georgië, Azerbeidzjan, een boot nemen over de Kaspische zee, dan fietsen door Kazakstan, Oezbekistan, Kirgizië, China (hij vond China de max).
Er zijn inderdaad een aantal goede reden om dit traject in overweging te nemen: meer noordelijker en minder heet, geen kledingvoorschriften in Iran, minder lange wachttijden voor visa, Turkmenistan waar we toch maar de trein wilden nemen vermijden… We hebben veel stof tot nadenken. We zijn thuis met een open geest vertrokken en de idee dat het nog alle kanten uit kan. Wait and see.