Bij gebrek aan een
internetverbinding hebben we het profiel van het traject van vandaag niet op
voorhand kunnen bekijken. We hebben dan ook geen idee wat ons te wachten staat.
We hebben twee mogelijkheden: als het traject zwaar blijkt te zijn fietsen we
maar 56km naar Kurucaşile maar als het wat meevalt kunnen we 87km fietsen tot
in Cile.
In de eerste 20km leggen we meer dan 500 hoogtemeters af maar het gaat langs een grote brede weg met stijgingspercentages van 6 à 7% wat heel goed te doen is. Bij een tussenstop na 25km denken we dat Cile best haalbaar is. Maar, we zullen onze mening al snel moeten herzien want na 30km loopt het traject weer langs de kleinere oudere weg en worden het alleen nog maar hellingen aan 10%. Een helling van 10% is op zich geen probleem maar als je onafgebroken dergelijke beklimmingen moet doen loopt het vaatje al snel leeg. Ondanks dat we maar 56km ver geraken vandaag was het toch weer een zware etappe. Zo zie je maar weer dat je traject op voorhand nooit te voorspellen is.
Wie deze blog leest denkt misschien dat het alleen maar afzien en ploeteren is, maar niets is minder waar. Onze inspanningen worden dubbel en dik beloond. We zijn beiden van mening dat dit het mooiste stukje Turkije is dat we tot nu toe al gefietst hebben. Het is adembenemend mooi, dit hadden we voor geen geld willen missen. Laat de westerse toeristen maar naar de resorts rond Antalya en Ismir trekken, de Turken weten de mooiste kusten wel voor zich te bewaren.
In de eerste 20km leggen we meer dan 500 hoogtemeters af maar het gaat langs een grote brede weg met stijgingspercentages van 6 à 7% wat heel goed te doen is. Bij een tussenstop na 25km denken we dat Cile best haalbaar is. Maar, we zullen onze mening al snel moeten herzien want na 30km loopt het traject weer langs de kleinere oudere weg en worden het alleen nog maar hellingen aan 10%. Een helling van 10% is op zich geen probleem maar als je onafgebroken dergelijke beklimmingen moet doen loopt het vaatje al snel leeg. Ondanks dat we maar 56km ver geraken vandaag was het toch weer een zware etappe. Zo zie je maar weer dat je traject op voorhand nooit te voorspellen is.
Wie deze blog leest denkt misschien dat het alleen maar afzien en ploeteren is, maar niets is minder waar. Onze inspanningen worden dubbel en dik beloond. We zijn beiden van mening dat dit het mooiste stukje Turkije is dat we tot nu toe al gefietst hebben. Het is adembenemend mooi, dit hadden we voor geen geld willen missen. Laat de westerse toeristen maar naar de resorts rond Antalya en Ismir trekken, de Turken weten de mooiste kusten wel voor zich te bewaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten