Het aantal tunnels dat
we langs de kust al hebben moeten doorrijden zijn ondertussen niet meer te tellen.
Soms kan je ze nog vermijden omdat er nog een kleinere weg langs de kust loopt
maar meestal heb je weinig keuze. Ook vandaag moeten we weer eens enkele
tunnels trotseren. Zo’n tunnel doorfietsen is alles behalve leuk, vooral het
geraas van aankomende vrachtwagens geeft telkens weer een eng gevoel.
Vandaag rijden we tot Rize, al van bij het binnenrijden krijg je meteen de indruk dat hier alles draait rond slechts één man: Tayyip Erdoğan. Om de 100m hangt er langs de straten wel een vlag met zijn afbeelding en in de groter winkelstraten hangen er ook enkele gigantisch grote vlaggen over de straat met zijn foto. Er is hier zelfs een universiteit naar hem genoemd, de ‘Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi’. Eenmaal geïnstalleerd in een hotelletje gaan we op zoek naar een winkeltje waar men bier verkoopt maar het wordt een vruchteloze zoektocht. Nergens is er ook maar een ‘büfe’ te vinden waar er alcohol wordt verkocht. Dit is de eerste keer dat we in een Turkse stad terecht komen waar nergens alcohol wordt verkocht. Volgens ons kan het niet anders of dit moet gelinkt worden aan de duidelijke aanwezigheid van de oerconservatieve Erdoğan in het straatbeeld.
Het valt ook op dat er bijzonder veel volk staat aan te schuiven aan geldautomaten. Het lijken wel Griekse toestanden. Tijdens een vorige tocht door Turkije was me dat ook al eens opgevallen en toen heeft iemand me uitgelegd dat dit telkens het geval is de laatste dag van de maand omdat de meeste Turken dan hun loon gestort krijgen.
Vandaag rijden we tot Rize, al van bij het binnenrijden krijg je meteen de indruk dat hier alles draait rond slechts één man: Tayyip Erdoğan. Om de 100m hangt er langs de straten wel een vlag met zijn afbeelding en in de groter winkelstraten hangen er ook enkele gigantisch grote vlaggen over de straat met zijn foto. Er is hier zelfs een universiteit naar hem genoemd, de ‘Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi’. Eenmaal geïnstalleerd in een hotelletje gaan we op zoek naar een winkeltje waar men bier verkoopt maar het wordt een vruchteloze zoektocht. Nergens is er ook maar een ‘büfe’ te vinden waar er alcohol wordt verkocht. Dit is de eerste keer dat we in een Turkse stad terecht komen waar nergens alcohol wordt verkocht. Volgens ons kan het niet anders of dit moet gelinkt worden aan de duidelijke aanwezigheid van de oerconservatieve Erdoğan in het straatbeeld.
Het valt ook op dat er bijzonder veel volk staat aan te schuiven aan geldautomaten. Het lijken wel Griekse toestanden. Tijdens een vorige tocht door Turkije was me dat ook al eens opgevallen en toen heeft iemand me uitgelegd dat dit telkens het geval is de laatste dag van de maand omdat de meeste Turken dan hun loon gestort krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten