2015-12-04 Weer een uurtje dichter bij huis.

Toen we op 12 oktober China binnenreden regende het, nu we China weer gaan verlaten is het weer een regendag. Met een beetje spijt in het hart nemen we, na bijna twee maanden, afscheid van een land dat ons kon bekoren. Vooraleer de grens over te steken stoppen we in Hekou om nog eens van de Chinese keuken te genieten. We weten nu hoe het in sommige restaurants werkt, in een vitrine koelkast worden al het vlees en groenten gepresenteerd, je kiest enkele ingrediënten en alles wordt voor jou binnen de kortste keren klaar gemaakt, meestal in een wok. Vaak is er ook spinazie en daarmee wordt dan een soepje gemaakt.
Vietnam zal voor ons weer even wennen worden, vooral dan het geld, het worden grote bedragen. Het maximum bedrag dat ik aan een ATM in één transactie kan afhalen, is 3.000.000 Vietnamese Dong, een gigantisch groot bedrag maar omgerekend is dat maar 122 euro. Als we een beetje geld op zak willen hebben, zullen we dus verplicht zijn om dat in meerdere transacties te doen, per transactie moet je een vaste kost betalen, makkelijk geld verdiend door de banken.
Bij het overschrijden van de grens mochten we onze klok een uurtje terugdraaien, zo zijn we weer een uurtje dichter bij huis, het verschil met België is nu 6 uur.
De grensovergang was super makkelijk, ze hebben enkel onze paspoorten gecontroleerd. Als bepakte fietser gaan we hier in Vietnam ook geen eenzaten zijn. Wat ze hier allemaal op de fiets vervoeren is onvoorstelbaar.

Dit zijn wel degelijk woningen, geen stalletjes of schuurtjes.

Zandtransport over de Rode rivier.