Onze dag begint met de
stevige afdaling van 8km terug naar Tsnori.
Onderweg naar de grens stoppen we aan een carwash om onze fietsen nog eens een hoognodige poetsbeurt te geven. We hoeven zelf niet veel te doen, alles wordt voor ons gedaan met een hogedrukreiniger. Wanneer MJ achteraf wil betalen weet de man precies niet goed hoeveel hij moet rekenen voor fietsen. MJ geeft hem een briefje van 10 GEL wat blijkbaar meer dan genoeg is want de man begint alles nog eens extra op te poetsen met een doek, zelfs onze fietstassen. Onze fietsen blinken weer als nieuw.
In Lagodekhi, de laatste plaats voor de grensovergang, wisselen we onze laatste Georgische Laris in voor Azebaijan Manat. Vanaf nu wordt het wat moeilijker om om te rekenen naar Euro. 1 Manat is +/-0,88 Euro.
Aan de grensovergang verloopt alles behoorlijk vlot, men wil wel dat we zowat elke fietszak even openen, voor het overige zijn ze meer geïnteresseerd in onze fietsen en onze onderneming.
De officiële taal is het Azerbeidzjaans en behoort tot de Turkse taalfamilie. Het is niet helemaal hetzelfde als het Turks maar ik kan hier mijn beperkte kennis van het Turks toch nog gebruiken.
Voor onze eerste overnachting in Azerbaijan komen we terecht in Balakın. Er zijn twee hotels, een viersterrenhotel, wat niet echt bij ons past maar daarnaast gelukkig ook nog een bescheiden hotelletje naar onze maat. Het is wel al een hele tijd geleden dat er hier nog eens gepoetst is. Er komt met moeite water uit de kraan. De bedden zien er wel nog behoorlijk uit en we krijgen verse lakens. Voor al eer we ons kunnen installeren op ons terras moet ik wel eerst op zoek gaan naar een bezem om de volgelstronten opzij te keren.
We zitten weer eens in een ander land en het is dus weer even wennen aan nieuwe gewoonten.
Belangrijk om weten voor onze connecties met het thuisfront: het tijdsverschil met België is nu al opgelopen tot 3 uur.
Onderweg naar de grens stoppen we aan een carwash om onze fietsen nog eens een hoognodige poetsbeurt te geven. We hoeven zelf niet veel te doen, alles wordt voor ons gedaan met een hogedrukreiniger. Wanneer MJ achteraf wil betalen weet de man precies niet goed hoeveel hij moet rekenen voor fietsen. MJ geeft hem een briefje van 10 GEL wat blijkbaar meer dan genoeg is want de man begint alles nog eens extra op te poetsen met een doek, zelfs onze fietstassen. Onze fietsen blinken weer als nieuw.
In Lagodekhi, de laatste plaats voor de grensovergang, wisselen we onze laatste Georgische Laris in voor Azebaijan Manat. Vanaf nu wordt het wat moeilijker om om te rekenen naar Euro. 1 Manat is +/-0,88 Euro.
Aan de grensovergang verloopt alles behoorlijk vlot, men wil wel dat we zowat elke fietszak even openen, voor het overige zijn ze meer geïnteresseerd in onze fietsen en onze onderneming.
De officiële taal is het Azerbeidzjaans en behoort tot de Turkse taalfamilie. Het is niet helemaal hetzelfde als het Turks maar ik kan hier mijn beperkte kennis van het Turks toch nog gebruiken.
Voor onze eerste overnachting in Azerbaijan komen we terecht in Balakın. Er zijn twee hotels, een viersterrenhotel, wat niet echt bij ons past maar daarnaast gelukkig ook nog een bescheiden hotelletje naar onze maat. Het is wel al een hele tijd geleden dat er hier nog eens gepoetst is. Er komt met moeite water uit de kraan. De bedden zien er wel nog behoorlijk uit en we krijgen verse lakens. Voor al eer we ons kunnen installeren op ons terras moet ik wel eerst op zoek gaan naar een bezem om de volgelstronten opzij te keren.
We zitten weer eens in een ander land en het is dus weer even wennen aan nieuwe gewoonten.
Belangrijk om weten voor onze connecties met het thuisfront: het tijdsverschil met België is nu al opgelopen tot 3 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten