Op enkele korte stukken na, waar men nog aan het werken is, rijden we over wegen met het allerbeste asfalt voor fietsers, tot op 12km van onze dagbestemming. Op de satellietbeelden had ik al gezien dat we dan door een tunnel moesten, maar deze is blijkbaar nog niet klaar voor gebruik. De weg er naar toe is afgesloten en we moeten via een omweg langs een oude weg door de bergen. Dat betekent niet alleen enkele kilometers meer, maar ook nog eens extra klimwerk over een slecht tot zéér slecht wegdek. Ter compensatie schijnt de zon weer, en is het een zeer spectaculaire bergweg met prachtige panorama’s, een omweg die we er met veel plezier bij doen, ook al moeten we ondereg veel stof vreten van passerende vrachtwagens en bussen. Vandaag hadden we ook een mondmasker kunnen gebruiken.
In het restaurant maken we nog eens een inschattingsfout. Uit de menukaart met afbeeldingen kiezen we voor een mooi ogende schotel, zonder erbij na te denken dat ze nogal prijzig is en waarschijnlijk ook groot. Even later krijgen we inderdaad een gigantisch grote schotel geserveerd met kippenvleugeltjes, een massa scampi’s, in frietjes gesneden aardappel, dikke noedels en groenten, waarschijnlijk een schotel voor 4 tot 6 personen. Uiteraard krijgen we dat niet allemaal op. Terwijl MJ in het restaurant blijft zitten, ren ik even terug naar het hotel om twee plastic bakjes te halen waar we de overschot kunnen in doen. We hadden al eerder gezien dat het in China de gewoonte is om het resterende eten mee te nemen. Morgen hoeven we niet op zoek naar een restaurant, we hebben meer dan voldoende om op te warmen.
Een Chinees ontbijt
Het stof even doorspoelen langs de weg
Kinderen leren al heel jong noedels met stokjes eten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten