Net voor we Nong Khai, het laatste stadje voor de grens met Laos bereiken, stoppen we nog bij een eethuisje voor een noedelsoepje, maar deze keer valt het dik tegen, we krijgen wat flauw water met kippenmagen.
Vooraleer naar Laos te fietsen, houden we nog halt bij een fietsenwinkel om een paar nieuwe trappers op MJ haar fiets te laten zetten. Wanneer we daar terug willen vertrekken schiet mijn ketting een eerste keer door, en later op de dag zal dat alleen maar verergeren.
Ook hier is de Mekong rivier de grenslijn tussen Thailand en Laos en moeten we weer over een ‘Friendship Bridge’. Deze keer gaat dat wel een stuk makkelijker omdat we gewoon met onze fiets over de brug mogen rijden. Voor het vervullen van de formaliteiten voor een ‘Visa On Arrival’ moet je aan deze grensovergang tijdens het weekend en op feestdagen één dollar per persoon extra betalen. We hebben nog meer pech dat het vandaag net zaterdag is, want in Vientiane is het ‘Tourist Office’ op zaterdag en zondag gesloten.
Met het doortrappen van mijn ketting is het ondertussen zo erg geworden, dat ik bij een vertrek aan een rood licht bijna ten val kom. Gelukkig vinden we in Vientiane een fietsenmaker die vaststelt dat de tandjes van het middelste blad vooraan versleten zijn. Op een half uurtje tijd is het vervangen.
Friendship Bridge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten