De ‘Slow Boat’ doet er twee dagen over van Luang Prabang tot Houayxay met een overnachtingsstop in Pakbeng, een klein plaatsje van amper één straat groot, maar dat volledig leeft van de bootpassanten. Je hebt hier dan ook een ruime keuze aan restaurantjes en guesthouses. Het aan land gaan in Pakbeng is voor ons weer een kleine nachtmerrie, want we moeten weer met al onze spullen langs een zandberg omhoog klauteren. Gelukkig vind ik al snel drie Laotianen die tegen betaling maar al te graag willen helpen. De volgende ochtend ligt onze boot ergens anders aangemeerd, maar dan moeten we eerst door een andere boot om op de onze te geraken, en ook dan zoek ik hulp.
Gedurende twee dagen zitten we ongeveer negen uur op de boot, maar we vinden het alles behalve een saaie bedoening. Het is genieten van de wondermooie natuur en het leven langs de Mekong. Sommige dorpen liggen zo afgelegen, dat ze enkel via de rivier bereikbaar zijn. Geregeld moet de boot aan de kant om enkele Laotianen op te pikken of af te laden. Het is niet altijd makkelijk om een plaats te vinden waar de passagiers met al hun bagage op of af de boot kunnen klauteren. De Mekong is een machtige rivier met sterke stroming, stroomversnellingen en vooral veel verraderlijke draaikolken.
We zijn uiterst tevreden dat we ervoor gekozen hebben om met een boot de Mekong stroomopwaarts te varen, want we zijn weer een unieke ervaring rijker, en we kunnen het iedereen aanbevelen.
Onze boot voor de eerste dag.
Net afgeladen in een van de dorpjes.
Onze fietsen worden stevig vastgemaakt op het dak van de boot.
Boottocht over de Mekong rivier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten