2016-02-18 Hebben we de bandenprikker gevonden?

We zijn niet de enige fietsers die in het hotel logeren, er zijn nog drie mannen uit Thailand en een Zwitser. Het ontbijt wordt geserveerd vanaf 6 uur. De eersten die staan aan te schuiven aan het buffet zijn de fietsers, want die willen natuurlijk zo vroeg mogelijk in de ochtend weer op de fiets zitten wanneer het nog niet te warm is, ook al is dat relatief, want ’s nachts daalt de temperatuur hoogstens tot 25°C.
Onderweg krijg ik weer af te rekenen met een langzaam leeglopende achterband, en zie me verplicht om weer een andere binnenband te steken. Wanneer ik voor de zoveelste keer de buitenband controleer, vind ik dan toch een zéér minuscuul klein metalen splinstertje. Maar  toch plaats ik voor de zekerheid ook een nieuwe buitenband.
Het landschap wordt steeds mooier. Soms zeer dorre lege rijstvelden afgewisseld met mooi groene velden die onder water staan. Dat laatste is alleen maar mogelijk wanneer er een rivier in de buurt is waar men water kan uit pompen. Voor velden waar dat niet kan, moet men wachten op het regenseizoen. De bergen op de achtergrond zorgen mee voor het mooie decor. Het is nu definitief afgelopen met vlak fietsen.

Het dorre landschap.

Mini canyons.

We hebben nog geen idee waarvoor dit moet dienen.